พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 194

หลังจากอธิบายเสร็จ เพื่อนร่วมงานก็ลงไปชั้นล่าง

บนชั้นสอง เบียงก้าใช้กุญแจเปิดประตู ห้องนี้มีขนาดประมาณสามร้อยตารางฟุต

พื้นถูกปูด้วยกระเบื้องไม้สีอ่อน ในห้องมีเพียงเตียงเดี่ยวและตู้เสื้อผ้าเรียบ ๆ เท่านั้น

ก่อนที่เธอจะแกะสัมภาระออก เพื่อนร่วมงานอีกคนจากแผนกอื่นก็ปรากฏตัวขึ้นที่ประตู

เขาเป็นเพื่อนร่วมงานชายอายุยี่สิบปลาย ๆ เขายืนอยู่นอกห้องโดยไม่ได้เข้ามาข้างใน “คุณคือ เบียงก้า เรย์น จากแผนกออกแบบใช่ไหมครับ? ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมโจ คาร์ลสัน”

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฉันเบียงก้า เรย์นค่ะ” เธอกล่าวทักทายเพื่อนร่วมงาน

โจชี้ลงไปชั้นล่างแล้วพูดอย่างสุภาพว่า “ทุกคนยังไม่ได้ทานอาหารกลางวัน เราไปที่ร้านอาหารในเมือง ที่สภาพก็… แย่กว่าที่คิด สาว ๆ เมืองกรุงรับเรื่องนี้ไม่ได้ ผมได้ยินจากหัวหน้าแผนกว่าคุณเติบโตที่นี่ ดังนั้น ผมก็เลยคิดว่าจะถามคุณว่าคุณสามารถพาทุกคนไปทำความคุ้นเคยรอบ ๆสถานที่แถวนี้ได้ไหม พวกเราจะได้หาพวกวัตถุดิบสำหรับอาหารกลางวันกันเองได้ด้วย”

เบียงก้าเข้าใจสิ่งที่เขาพูด เธอวางกระเป๋าลงและพยักหน้า “ไม่มีปัญหา ฉันจะลงไปเดี๋ยวนี้เลย”

“ไม่ต้องรีบหรอกครับ คุณควรพักผ่อนก่อน” โจพยักหน้าแล้วเดินลงไปข้างล่าง

เมื่อมองดูนาฬิกาก็เห็นว่าเวลาเกือบบ่ายสองแล้ว

'ไม่ได้สิ ฉันต้องรีบไป!’

'อีกอย่างเราจะได้เตรียมของสำหรับมื้อเย็นด้วย!'

เธอเปิดกระเป๋า แล้วหยิบพาวเวอร์แบงก์ออกมาเสียบเข้ากับโทรศัพท์ เธอไม่มีเวลาแกะอะไรออกมาอีก ก่อนหยิบกุญแจและกระเป๋าเงินเดินตามโจลงไปข้างล่าง

มีข้อความเข้ามาหลายข้อความ

สองสามการแจ้งเตือนแรกคือสายที่ไม่ได้รับจากลุค นอกนั้นแล้วก็เป็นข้อความ

ข้อความอ่านว่า [โทรหาผมทันทีที่คุณเปิดโทรศัพท์]

เธอต้องออกไปกับเพื่อนร่วมงานจึงไม่สะดวกที่จะโทรหาเขา ดังนั้นจึงทำได้แค่ตอบข้อความกลับไป [เรื่องของเราไว้ค่อยคุยกันทีหลังค่ะ ฉันต้องออกไปหาซื้อของสำหรับทำอาหารกับเพื่อนร่วมงานก่อน]

ขณะที่เธอพูดคุยกับเพื่อนร่วมงาน เธอได้รับข้อความอีกข้อความหนึ่ง

[อย่าให้ผมรู้ว่าคุณทำอาหารให้ผู้ชายคนอื่นแล้วกัน!]

นั่นคือข้อความตอบกลับของลุค

…

ณ เมืองเอ

หลังจากที่อลิสันออกจากโรงพยาบาล เธอไปที่บ้านพี่ชาย

แดเนียลประหลาดใจที่เห็นน้องสาวของเขาปรากฏตัวขึ้น “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมดูเหมือนร้อนรนขนาดนี้?”

อลิสันเหลือบมองเลซีย์ พี่สะใภ้ของเธอที่กำลังเดินลงบันไดมา แล้วมองไปที่พี่ชาย"จะอะไรซะอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่เรื่องหนุ่ม ๆ สาว ๆ น่ะ เบียงก้าอาจเป็นลูกสะใภ้ของพี่ แต่เธอมี… ความสัมพันธ์กับลูกชายของฉัน”

“ถ้าเป็นตามที่อาว่า อายั่วยวนลุงเขยผู้มั่งคั่งที่ตายไปแล้วของผมได้เชียวนะ อาควรจะเป็นสาวดาวยั่วที่ยิ่งกว่าเบียงก้าอีกไม่ใช่เหรอ? ผมคิดว่าสิ่งที่กับทำกับเขาแย่กว่าที่เบียงก้าทำต่อลุคกับผมเสียอีก” นี่เป็นครั้งแรกที่ซาเวียร์พูดเช่นนี้กับอาของเขา

สีหน้าของอลิสันหม่นลงในทันที!

แต่เพราะซาเวียร์พูดไปยิ้มไป เธอเลยไม่รู้ว่าเขาพูดเล่นหรือพูดจริง!

แดเนียลไม่เคยจัดการปัญหาเรื่องพวกนี้ในครอบครัวมาก่อน โดยเฉพาะเรื่องที่จะสร้างความกังวลให้ลูกชายของเขา เขายิ่งไม่ต้องการเข้าไปยุ่ง ไหนจะเรื่องคำที่พ่อสามีอย่างเขาไม่ควรพูด

เขาหันไปมองภรรยา

เลซีย์เข้าใจความคิดแดเนียลและหันไปมองลูกชาย “ลูกควรจับตาดูภรรยาของลูกอย่างใกล้ชิดนะซาเวียร์ ลูกสองคนจดทะเบียนสมรสที่ถูกต้องตามกฎหมาย และเราได้ประกาศการแต่งงานของลูกให้ญาติ ๆ ทั้งหมดแล้ว พ่อกับแม่หวังว่าลูกกับเธอจะหย่าร้างกันและตัดสายสัมพันธ์ทั้งหมด แต่ที่เรายังยอมให้เธอเพราะลูกในท้องเท่านั้นแหละ!”

“เดี๋ยวนะ คุณหมายความว่า เบียงก้า… กำลังท้องงั้นเหรอ?” อลิสันไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน เธอจึงเกิดความสงสัย

เลซีย์หันไปมองน้องสามีแล้วพยักหน้า “ใช่แล้วล่ะ เธอกำลังท้อง นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันกับพี่ชายของคุณยอมรับเบียงก้าไงล่ะ เราสนแค่ทายาทของตระกูลแทนเนอร์”

อลิสันพยายามทำความเข้าใจ เธอไม่รู้ว่ามันเป็นข่าวดีหรือข่าวร้าย

เลซีย์พูดกับลูกชายว่า "เบียงก้าเป็นภรรยาของลูก ถ้าลูกไม่ห่วงเธอ แล้วจะให้ใครห่วง ลูกก็รู้ว่าเธอไม่เคยใกล้ชิดกับเรา แถมเธอยังไม่เคยแม้แต่จะมากลับมาที่บ้านด้วยซ้ำ ถ้าเธอไม่ได้กำลังท้อง แม่ก็จะไม่สนใจเธอหรอก แต่เธอไปทำอะไรที่เมืองบ้านนอกนั่น เธอตั้งใจจะแกล้งแท้งด้วยอุบัติเหตุรึเปล่า?”

แดเนียลเริ่มแก่แล้ว เขากังวลว่าลูกชายจะมีปัญหาอีก และคงจะดีถ้าเขาจะมีหลานชายได้

เขาโมโหทันทีเมื่อได้ยินว่าลูกสะใภ้ออกไปทำงานในเมืองห่างไกลทั้งที่ตั้งครรภ์ เขาตบต้นขาแล้วชี้ไปที่ซาเวียร์ “รีบไปเดี๋ยวนี้เลย ไปพาเธอกลับมา! พ่อไม่สนหรอกว่าเธอจะไปไหนหลังจากที่คลอดลูกแล้ว แต่สำหรับสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ตอนนี้ พ่อไม่เห็นด้วย!”