อ่านสรุป บทที่ 195 กลิ่นสาปสาวจาง ๆ จาก พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก โดย พะเนินเทินทึก
บทที่ บทที่ 195 กลิ่นสาปสาวจาง ๆ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนติก พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย พะเนินเทินทึก อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
หลังจากก่อความวุ่นวายในครอบครัวแทนเนอร์ได้สำเร็จ อลิสันก็กลับบ้าน
กลับไปที่โรงพยาบาล อลิสันไม่เห็นซูซานและหลุยส์ ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดกำลังนอนอยู่บนเตียงขณะที่ลุคนั่งอยู่ข้าง ๆ
เธอเห็นว่าลูกชายเป็นห่วงอาการของปู่ไม่น้อย
เมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น อลิสันสวดอ้อนวอนให้ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดฟื้นตัวช้าลงอย่างเงียบ ๆ เพราะหากเขาอาการแย่ลง ลูกชายของเธอจะต้องอยู่เคียงข้างเขา!
ด้วยวิธีนี้ หลานชายคนโตของผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดก็จะไปที่เมืองบ้านนอกนั่นไม่ได้!
ไม่เช่นนั้น สังคมก็จะตราหน้าเขาว่าเป็นหลานอกตัญญู!
อลิสันรู้สึกราวกับว่าการพยายามที่จะแยกเบียงก้าออกจากลูกชายของเธอนั้นเธอทำให้สูญเสียความเป็นมนุษย์ไปไม่น้อย แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่น เพราะถ้าลุคแต่งงานกับเบียงก้าขึ้น ชีวิตเธอทั้งชีวิตก็คงไม่ต่างจากตายทั้งเป็น เบียงก้าเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเธอ!
แม่บ้านผู้เป็นคนดูแลการควบคุมอาหารของผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดมาส่งอาหารกลางวัน
อลิสันหยิบกล่องอาหารกลางวันออกจากกระเป๋า
“พ่อคะ ป้าเจมม่าทำอาหารที่พ่อชอบมาให้ทั้งนั้นเลย แถมยังดีต่อสุขภาพของพ่อด้วย”
ขณะที่อลิสันพูด เธอก็นั่งลงและตักอาหารให้ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ด
ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดอาจป่วย แต่เขายังมีความอยากอาหาร
หลังจากป้อนอาหารเขาอยู่พักหนึ่ง เธอก็หาเวลาที่เหมาะสมจะพูดว่า “มีเรื่องที่ฉันต้องบอกพ่อ”
ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดไม่ได้พูดอะไร ซึ่งก็หมายความว่าสามารถพูดต่อได้
อลิสันไม่ได้มองลูกชายและพูดต่อ “ก่อนหน้านี้ พี่ชายของฉันขอให้ฉันไปที่บ้านของเขาเพราะเขามีอะไรจะบอก ฉันได้ยินมาว่าเบียงก้า… กำลังตั้งท้องลูกของซาเวียร์อยู่ด้วยล่ะ”
สีหน้าของผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดเป็นไปอย่างที่คิด เขานิ่งงันเมื่อได้ยินเช่นนั้น
ถ้าเบียงก้ารักหลานชายของเขาแทนที่จะเป็นเจ้าเด็กแทนเนอร์นั่น เธอน่าจะรักษาพรหมจรรย์ไว้ให้หลานชายของเขา!
ถ้าเด็กแทนเนอร์นั่นบังคับเธอ เขาจะฟ้องเด็กนั่นในศาลทีเดียว!
แต่ถ้าเธอแอบคลอดลูกให้พวกแทนเนอร์ แสดงว่าเธอนอกใจลุค!
ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดไม่ต้องการให้เป็นเช่นนั้น
"ไม่มีเรื่องแบบนั้นหรอกครับ" ลุคมองแม่ที่อยู่อีกฟากหนึ่งของเตียงด้วยแววตามาดร้าย แล้วอธิบายกับปู่ของเขาว่า “นั่นเป็นเรื่องโกหกที่ซาเวียร์กุขึ้นเพื่อเอาใจลุงเท่านั้นเอง”
อลิสันคาดไม่ถึงว่านี่จะเป็นความจริง...
เธอกลับมากังวลอีกครั้ง…
ความตึงเครียดระหว่างแม่ลูกมาถึงขีดสุด เธอเกือบทำช้อนในมือหล่น เพราะเสียสมาธิ
…
ณ เมืองเล็ก ๆ
เบียงก้าไม่ได้ทำอาหาร เธอเพียงแค่หั่นส่วนผสมเตรียมไว้ และซื้อช้อนส้อม เครื่องครัวอื่น ๆ
เธอทำงานบ้านทุกอย่างยกเว้นทำอาหาร
เพื่อนร่วมงานรุ่นเยาว์รู้จักกันดีขึ้นจากการพูดคุยขณะรับประทานอาหาร
แถมพวกเขายังตบท้ายด้วยการดื่มเบียร์อีกด้วย
เบียงก้าคออ่อน จึงดื่มไปเพียงแก้วเดียว
เบียงก้ากำลังล้างถ้วยหลายใบที่ก๊อกน้ำ ซึ่งเสียงน้ำไหลนั้นดังมาก
ขณะที่เบียงก้าจดจ่ออยู่กับน้ำที่กระเซ็นอยู่ แขนคู่หนึ่งก็กอดเธอจากด้านหลังอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
จากสนามหญ้าหน้าบ้าน โจมองดูภาพเหตุการณ์ในครัวด้วยความประหลาดใจ
อ่างล้างจานหันไปทางประตูครัวพอดี ทุกคนข้างนอกจึงมองเข้ามาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายใน แต่คนที่ยืนอยู่ที่ล้างจานอยู่ กลับไม่เห็นว่าข้างนอกเกิดอะไรขึ้น
“เธอไม่ได้เอ่อ… กับเจ้านาย…” โจมองไปอย่างเขินอาย ก่อนเอ่ยถามเพื่อนจากแผนกออกแบบ
เบียงก้ามาจากแผนกออกแบบ ดังนั้น โจจึงคิดว่าคนจากแผนกออกแบบจะรู้จักเบียงก้าดี
เพื่อนร่วมงานจากแผนกออกแบบก็สับสนเหมือนกัน ขณะกำลังเดาว่าคนที่กอดเบียงก้าอยู่นั้นเป็นใคร เธอหยิบโทรศัพท์ออกมานินทากับเพื่อนของเธอที่อยู่เมืองเอ
ในห้องครัว เบียงก้าทิ้งหม้อในมือของเธอและก้าวเท้าหนีไปหลายก้าว เธอมองซาเวียร์ที่จู่ ๆ ก็มาอยู่ในครัวด้วยความหวาดกลัว
“ภรรยาควรทำท่าทางแบบนี้ตอนถูกเมื่อสามีกอดเหรอ?” ซาเวียร์ไม่โกรธ เขาไม่ชอบเบียงก้า แต่เขาได้กลิ่นสาปสาวจาง ๆ ของเบียงก้า บนร่างกายของเธอ
เขาคิดว่ากลิ่นพวกนั้นหอมเหลือเกิน
ในขณะเดียวกัน ที่ด้านนอกบ้าน เพื่อนร่วมงานได้รับข้อความเสียงจากเมืองเอ “เบียงก้าไม่มีความสัมพันธ์ใด ๆ กับเจ้านายหรอก อีวอนน์บอกเราตอนที่เธอมาทำงานวันนี้ เธอบอกว่าเบียงก้าเป็นภรรยาของลูกพี่ลูกน้องของเจ้านาย เรื่องมันยาวน่ะ แต่ยังไงซะ เจ้านายก็เป็นห่วงเบียงก้าเพราะพวกเขาเป็นญาติกันแค่นั้นเอง ฉันได้ยินมาว่าเบียงก้ากำลังท้อง และนั่นแหละที่เป็นเหตุผลว่าทำไมเจ้านายถึงกังวลเรื่องเธอมากขนาดนั้น” เพื่อนร่วมงานกล่าวขณะกำลังจะเลิกงาน
ซูที่กำลังวางแผนที่จะอยู่ข้างหลังและทำงานล่วงเวลา หันไปมองเพื่อนร่วมงานที่ส่งข้อความเสียงมา
ในไม่ช้า เพื่อนร่วมงานก็ตอบอีกครั้งว่า "ใครจะกล้าโอบเอวเบียงก้าต่อหน้าทุกคนได้ล่ะ ถ้าไม่ใช่สามีของเธอ? อย่าไปวุ่นวายเวลาผัวเมียเขาหวานใส่กันเลยเถอะ!"
ซูเปิดหน้าต่างแชตของเจสันและส่งข้อความหาเขา
[เกิดอะไรขึ้นคะ? ฉันได้ยินมาว่าซาเวียร์อยู่ในเมืองเล็ก ๆ นั่น แถมยังไม่ตอแยเบียงก้าอีก บอสรู้เรื่องนี้รึเปล่าคะ?]
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก