พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 43

ไม่ว่าเขาทั้งคู่จะเป็นคน ๆ เดียวกันหรือไม่ เบียงก้าก็ยังต้องไปงานเลี้ยงนี้อยู่วันยังค่ำ

ไม่ใช่เพื่อเพื่อนร่วมชั้นหรือรุ่นพี่ที่เธอแทบจะจำอะไรเกี่ยวกับเขาไม่ได้เลย แต่เพื่อคุณครูที่รักและห่วงใยเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น

ก่อนหน้าที่เธอได้คราวข่าวของคุณครูคลินตันเลย จึงไม่ได้ไป แต่ตอนนี้ที่เธอรับรู้แล้วจะไม่ไปคงไม่ได้

…

เที่ยงวัน ณ คฤหาสน์ครอว์ฟอร์ด

ในตอนที่ลุคเดินเข้าประตูไป ชายอาวุโสเดินตามหลังหลานชายคนโตเข้ามา “หลานโตแล้วนะ บางทีหลานควรจะคิดเรื่องคู่ชีวิตได้แล้ว บอกปู่มา ว่าหลานชอบผู้หญิงแบบไหนกัน?”

ลุคเดินขึ้นชั้นบนไปโดยไม่ปิปากพูดอะไร

ชายอาวุโสเดินตามเขาขึ้นไปด้วยไม้เท้า เขาได้แต่สาปแช่งในใจที่หลานชายไม่แยแสทั้งที่เขาต้องขึ้นบันได เจ้าหลานคนนี้ไม่ได้ชอบทั้งแม่สาววัยละอ่อนหรือพวกรุ่นเก๋าเกมเสียด้วย

“หลานชอบพวกอวบอ้วนไหม? ตอบปู่มาตามตรงนะ” ชายอาวุโสกดดัน เขาคิดว่านี่เป็นแบบที่หลานชายคนโตของเขาชอบ

ลุคเดินเข้าไปในห้อง เขาถอดเสื้อคลุมและเนคไทค์ออกไปแขวนไว้ใกล้ ๆ กัน

ชายอาวุโสยังกล่าวต่อ “ปู่ได้ยินว่าลูกสาวของประธานชอว์อยู่ที่เมืองนี้ ทำไมหลานไม่พาเธอมาพบปู่หน่อยล่ะ? ถ้าประธานชอว์ไม่ได้โทรหาปู่เป็นการส่วนตัว ปู่คงไม่รู้ ปู่เป็นปู่แกนะ!”

“ทำไมผมต้องพาเธอมาพบปู่ด้วยล่ะ? เธอเป็นใครถึงควรได้รับสิ่งนั้น?” ลุคปฏิเสธปู่ของเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

แววตาของชายอาวุโสเปลี่ยนไป และเขาเข้าใจได้ในทันทีหลานชายของเขาไม่ได้สนใจทายาทของชอว์เลยแม้แต่น้อย

ผู้อาวุโสหันหลังกลับและลงบันไดไป

ณ ชั้นล่าง หลุยส์ ครอว์ฟอร์ดถือลูกพีชแดงไว้ในมือ เขากัดคำหนึ่งก่อนจะถูกผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดแทงด้วยไม้เท้าเข้าที่กลางหลัง

หลุยส์หันกลับมาด้วยความโกรธ “ปู่จิ้มผมทำไมเนี้ย?”

“มานี่ มานั่งกับปู่” ชายอาวุโสกวักมือเรียกเขาด้วยท่าทางจริงจัง

หลุยส์ แหงนมองขึ้นไปชั้นบนก่อนจะหันไปมองปู่ด้วยแววตาไม่แน่ใจ เขาไม่มีทางเลือกจึงได้แต่นั่งลง แล้วเอ่ยถาม “เกิดอะไรขึ้นครับ ปู่?”

ชายอาวุโสสูดหายใจเข้าและมองมาที่หลานชายของตัวเอง “ช่วยปู่จับตาดูพี่ชายของหลานเอาไว้ตั้งแต่วันนี้ ช่วยกันหาว่าผู้หญิงแบบไหนที่ลุคเขาต้องการ”

“ปู่อยากจับตามองพี่ชายของผมอย่างนั้นหรอ?” หลุยส์ตาโตราวกับไข่ห่าน “ปู่อยากให้ผมตามพี่เนี้ยนะ? ปู่อยากให้ผมตายรึไง? หรือปู่กำลังจะตาย ก็เลยอยากลากผมไปกับปู่ด้วย?”

ในขณะที่พวกเขาสองคนกำลังคุยกัน ลุคอาบน้ำเสร็จแล้วจึงเดินลงมา

ชายอาวุโสหยุดพูดในทันที

หลุยส์เพียงแค่หันมองพี่ชายอย่างระมัดระวัง กล่าวตามตรง หลุยส์เองก็ค่อนข้างอยากรู้เหมือนกันว่า ผู้หญิงแบบไหนที่ทำให้พี่ชายที่แสนเลือดเย็นของเขาใช้เวลาหลายต่อหลายคืนนอกบ้านได้

ลุคเดินไปที่โต๊ะรับประทานอาหาร และหยิบหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งขึ้นมาเปิดดู

สิบนาทีต่อมา ซูซาน อาร์มสตรองลงมาที่ชั้นล่างเช่นเดียวกับที่อลิสัน แทนเนอร์กลับมาจากข้างนอก

นี่เป็นเวลาอาหารกลางวันของบ้านครอว์ฟอร์ด

ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของลุคก็ดังขึ้น

ตาเขายังคงจดจ่ออยู่กับหนังสือพิมพ์ ในตอนที่เขารับโทรศัพท์ “เกิดอะไรขึ้น?”

เจสันกำลังรับประทานมื้อเที่ยงอยู่ด้านนนอก เขาทำงานถวายหัวให้กับเจ้านายของเขามาหลายปีแล้ว และวันนี้เขาก็ยังคงทำงานของตัวเองเช่นเดิม

เขาเพียงแค่นั่งลงและตรวจรายการที่เขาต้องทำ เมื่อเขานึกได้ว่ามีบางส่วนของการนัดหมายที่เปลี่ยนไป

“คุณครอว์ฟอร์ดครับ วันหยุดสุดสัปดาห์หน้าเป็นวันเกิดของคุณครูสมัยมัธยมของคุณ ปีนี้คุณจะไปร่วมงานไหมครับ? ถ้าไม่ไป ผมจะจัดการนัดหมายสำหรับการเดินทางไปอเมริกาของคุณวันนั้นเลย”

เจสันเอ่ยถามด้วยความรอบครอบ

จากการคาดการณ์ของเขา ลุคคงไม่ไป

ลุคเคยเข้าร่วมงานเลี้ยงนั่นเพียงแค่ครั้งเดียว จนกระทั่งเมื่อเขาพบว่าพวกเขาเหล่านั้นทำอะไรกันในงานเลี้ยงวันเกิด เขาก็รู้สึกว่ามันน่าเบื่อเหลือเกิน พวกเขาเอาแต่จับตามองลุค และคอยแต่ประจบประแจงเขาไม่ยอมหยุด