พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 49

ใบหน้าของเบียงก้าขึ้นสี

ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างเธอไม่ได้ระวังในหัวข้อที่เธอพูดกับเบียงก้าเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกัน เธอกลับพูดทุกอย่างตรงไปตรงมาโดยไม่สนใจว่าจะมีผู้ชายนั่งอยู่ใกล้ ๆ เลยแม้แต่น้อย

“บอกฉันหน่อยสิ ฉันอยากรู้จริง ๆ!” ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เบียงก้ามีสีหน้าเชิงคาดหวัง

เบียงก้าอดรู้สึกประหลาดใจไม่ได้ เมื่อพบว่าเรื่องเพศที่สังคมเคยรังเกียจเดียดฉันท์กลับกลายเป็นประเด็นพูดถึงอย่างเปิดเผยเช่นนี้

“เขาไม่ใช่…” เบียงก้าส่ายศีรษะ

ยังไม่ทันทีเบียงก้าจะได้พูดจบประโยค ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างเธอหันไปมองลุคด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยตัณหา

ทันใดนั้นเอง หญิงสาวหันกลับมาที่เบียงก้า ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อ “ยังไงเราก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ไอ้เรื่องอย่างว่าที่เราทำกับสามี ไม่เห็นมีอะไรต้องอายเสียหน่อย เล่ารายละเอียดให้ฉันฟังหน่อยได้รึเปล่าล่ะ? พวกคุณทำกันอาทิตย์ละกี่ครั้งเหรอ? ฉันดูทรงสามีเธอแล้ว เขาน่าจะเก่งเรื่องพวกนี้นะ...”

หญิงคนนั้นยังหันไปชื่นชมเรือนร่างของลุคอีกหน ซึ่งเขาไม่ได้นั่งอยู่ห่างไปสักเท่าไหร่ เธอพึมพำ “แค่เห็นร่างกายของเขา ก็ดูราวกับว่าจะทำให้สาว ๆ ถึงจุดสุดยอดได้ทุกที่ทุกเวลาเลยล่ะ…”

เบียงก้าหมดคำพูด

เธอรู้สึกราวกับว่าจะไม่อาจทนฟังเรื่องนี้ได้อีก

อย่างแรก ลุค ครอว์ฟอร์ด ไม่ใช่สามีของเธอ และไม่กล้าแม้แต่จะคิดด้วยซ้ำ อย่างที่สองเธอไม่ได้อยากรู้ว่าเขาสามารถทำให้ผู้หญิงถึงจุดสุดยอดแบบนับครั้งไม่ถ้วนได้รึเปล่า

“ขอโทษค่ะ ฉันต้องไปเข้าห้องน้ำสักหน่อย” เบียงก้าหยิบกระเป๋าถือและหาข้ออ้างเพื่อหนีจากสาวที่น่ารำคาญคนนี้

หลังออกมาจากห้องน้ำ เบียงก้ามองหาที่เงียบ ๆ นั่งแทน

เธอนั่งรออยู่ราวยี่สิบนาทีก็ถึงคิว

เบียงก้ายืนขึ้น เธอเปิดประตูห้องให้คำปรึกษาของแพทย์แล้วเดินเข้าไปข้างใน เธอทำตามคำแนะนำของแพทย์ด้วยการถอดกระโปรงและชุดชั้นในออกก่อนจะนอนลงบนเตียงเพื่อรอการตรวจวินิจฉัยอาการ

“นอนลงค่ะ ลงไปอีก” แพทย์หญิงวัยห้าสิบเศษเอ่ยปาก หลังจากที่มองเบียงก้า

เบียงก้าขยับตัวลงไปอีก เมื่อได้ยินคำแนะนำ

“งอเข่าแล้วกางขาออกกว้างอีกหน่อย” แพทย์หญิงกล่าว เมื่อเบียงก้าอยู่ในท่าที่เหมาะสมแล้ว แพทย์หญิงจึงถามอีกครั้ง “ชื่ออะไรคะ?”

“เบียงก้า เรย์นค่ะ” เธอตอบ

การตรวจทางนรีเวชไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับเบียงก้า เธอเคยได้รับการตรวจทางนรีเวชครั้งแรกเมื่อห้าปีก่อน ในตอนที่เธอได้รับสิทธิพิเศษในการเป็นคนคลอดลูกให้ผู้ชายคนนั้น เธอต้องมั่นใจว่าร่างกายของเธอพร้อม

เธอไม่อาจลืมความทรงจำในช่วงเวลานั้นของชีวิตไปได้เลย เธอถูกถอดเสื้อผ้าจนเปลือยเปล่า ต้องตอบคำถามร้อยพัน และทุกข์ตรวจด้วยเครื่องมือที่เย็นเฉียบ เธอก้าวผ่านช่วงเวลาที่ยาวนานและยากลำบากนั้นมาแล้ว

เธอทั้งรู้สึกละอายและโกรธในเวลาเดียวกัน

แม้ว่าเรื่องราวเหล่านั้นจะผ่านมากว่าห้าปีแล้ว ทุกครั้งที่เธอเข้ารับการตรวจทางนรีเวช เธอก็อดนึกย้อนไปถึงมันไม่ได้

การตรวจวินิจฉัยเสร็จสิ้นหลังจากผ่านไปเพียงไม่ถึงห้านาทีเท่านั้น

หลังจากลงมาจากเตียงเล็ก ๆ เธอก้มลงมองแล้วพึมพำกับตัวเองเบา ๆ เธอทำความสะอาดร่างกายก่อนที่จะสวมเสื้อผ้ากลับดังเดิม แล้วเดินตามแพทย์ออกไป

หลังจากการตรวจ เบียงก้านั่งอยู่หลังเพื่อรอผลตรวจของเธอ

ที่ด้านนอก ใครก็ตามที่ตรวจหาเสร็จแล้วกำลังนั่งรอผลตรวจของตัวเองอยู่เช่นกัน

เมื่อเสียงเรียกชื่อของเธอดังขึ้น เธอลุกขึ้นยืนโดยที่ไม่ได้สังเกตว่าที่มุมหนึ่งของบริเวณนั้นมีชายคนหนึ่งกำลังยืนอยู่

เขากำลังเดินไปที่ห้องทำงานของแพทย์

เบียงก้ายืนมองไปที่เขา

‘เขาคงไม่ได้คิดที่จะไปกับเธอหรอกใช่ไหม?’