พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 50

เบียงก้าต้องยอมรับว่าการมีผู้ชายคนนี้คอยปกป้องเธออยู่ ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยขึ้นเป็นเท่าตัว

ในโลกนี้ จะมีผู้หญิงคนไหนที่ไม่ต้องการการปกป้องจากผู้ชายคนนี้บ้างล่ะ?

แต่ถึงคุณจะคิดว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่ใช่ หลายคนก็จะจบลงด้วยการทำตัวเองเจ็บอยู่วันยังค่ำ กว่าคุณจะรู้ตัวว่าความรักที่หวานปานน้ำผึ้งนั้นสามารถกลายเป็นคมมีดที่บาดลึกได้นั้น ร่างกายและจิตใจของคุณก็คงเต็มไปด้วยบาดแผลไปแล้ว

เธอไม่รู้เลยว่าในท้ายที่สุด ผู้ชายคนนี้จะทิ้งอะไรไว้ให้เธอบ้าง? เธอไม่รู้และไม่กล้าที่จะพนันเรื่องนี้เลย

เบียงก้าไม่ได้พูดอะไรกับลุคในตอนที่พวกเขาเดินมาถึงหน้าประตูทางเข้า

เธอไม่คิดที่จะชวนลุคเข้าไป เพราะเธอไม่ต้องการให้เขารู้ว่าเธออาศัยอยู่ที่ตึกไหนหรือชั้นไหน เพราะเกรงว่าวันหนึ่งเขาอาจจะมาปรากฏตัวพร้อมกับลูก ๆ ที่หน้าประตูของเธอ

และตอนนี้เธอเช่าบ้านร่วมกับนีน่าด้วย

ถ้านีนาเห็นว่าพวกเขาสองคนอยู่ด้วยกัน เธออาจจะเข้าใจเรื่องนี้ผิดไปก็เป็นได้

ที่ทำงาน เจสันและซูที่เข้าใจความสัมพันธ์ของเธอกับเจ้านายของพวกเขาผิดไปนั้น ก็สร้างความอึดอัดให้เธอมากพอแล้ว เธอไม่อยากให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดอะไรในชีวิตเธอมากไปกว่านี้อีก

อีกด้านหนึ่ง เบียงก้าเพิ่งเลิกกับฌองได้ไม่นาน ถ้านีน่าเห็นว่าเธอกลับบ้านมากับลุคทั้งที่เพิ่งเลิกกับคนรักได้ไม่นาน แม้แต่กับนีนาที่เชื่อใจเธอ ก็อาจจะเข้าใจผิดว่าเธอเป็นพวกผู้หญิงที่ไม่ดีแบบนั้น

“คุณครอว์ฟอร์ด เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ” เบียงก้าส่งเสื้อคลุมให้เขาโดยที่ไม่ได้มอง

ลุคอยู่ห่างจากเบียงก้าไม่ถึงครึ่งเมตร เขาก้มลงมองเสื้อคลุมสีดำสนิทที่ถูกเธอไว้ในมือจนแน่น

เขาไม่ได้รับมันกลับไป

ภายใต้แสงไฟ ลุคนำบุหรี่ออกจากกล่องแล้วจุดขึ้นมาสูบ และจ้องมองงเบียงก้าพลางเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงลุ่มลึก “คุณกลัวอะไร?”

เบียงก้ากลัวทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขา เป็นร่างกายที่สมบูรณ์แบบ ภาพลักษณ์อันสูงส่ง ไหนจะความสง่างามที่ปรากฏขึ้นในทุกวินาทีที่เขาย่างก้าวไป... ทุกสิ่งที่เป็นเขาทำให้เธอรู้สึกว่าเธอไม่คู่ควรที่จะอยู่ใกล้เขาเกินไป

“คุณครอว์ฟอร์ดคะ ทำไมคุณต้องทำให้ชีวิตของฉันลำบากขนาดนี้ด้วย?”

“ทำไมผมถึงต้องทำเรื่องแบบนั้นด้วย?” คำถามนั้นทำให้ลุคก้าวมาข้างหน้าอีกครึ่งก้าว ทำให้เขามายืนอยู่ตรงหน้าเธอ และในตอนที่เธออยากจะเลี่ยงเขา เขาก็คว้าเข้าที่ขากรรไกรล่าง และลูบไล้ด้วยนิ้วโป้งของเขาก่อนจะตอบคำถาม “ผมมีเหตุผลสำหรับการทำให้คุณลำบากก็แล้วกัน”

เบียงก้ามองเข้าไปในดวงตาที่ไม่สามารถอ่านออก

‘เหตุผลสำหรับการทำให้ชีวิตของฉันลำบากอย่างนั้นเหรอ?

‘นี่อาจเป็นอาการของมนุษย์โลกที่เข้าใจว่าสิ่งที่ดีที่สุดนั้นยังไม่มาถึงใช่ไหม? แต่เมื่อพวกเขาประสบความสำเร็จแล้ว พวกเขาก็จะเลิกสนใจไปเอง เขาจะโบกมือลาแล้วฉันก็จะกลายเป็นคนไร้ค่าในที่สุด ในตอนนั้นเธอคงได้รับอิสรภาพอีกครั้ง’

เบียงก้าหันหน้าหนี กรามของเธอได้รับอิสระจากปลายนิ้วที่เรียวยาวและแข็งแรงของเขา

มือข้างนึงของเขาที่คีบบุหรี่เอาไว้ยกขึ้น ลุคคีบบุหรี่ด้วยปาก แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยิบเสื้อคลุมออกจากตัวเธอ

เบียงก้าที่รู้สึกขุ่นข้องหมองใจตัดสินใจที่จะพูดกับเขาอย่างตรงไปตรงมา “ฉันหวังว่าคุณลุคจะเมตตาและหยุดเล่นเกมบ้า ๆ นี้กับฉันเสียที ฉันเชื่อว่ารอบตัวคุณคงจะมีผู้หญิงมากมาย ไม่ว่าจะผอมหรืออวบ สูงหรือเตี้ย คุณจะต้องการผู้หญิงแบบไหนก็ได้”

ลุคพ่นควันออกมาทางเธอ คิ้วของเขาขมวดมุ่น “ว่าต่อสิ”

เบียงก้ายืนพิงเสาไฟนีออน สายตาของเธอเปล่งประกายจากแสงที่ตกกระทบดูราวกับว่าเธอมีน้ำตา ‘ชีวิตนี้ฉันไม่ได้อยากเจอคนรวยหรือมีชื่อเสียงอะไรทั้งนั้น ฉันเพียงแค่อยากมีร่างกายที่แข็งแรงและมีอายุที่ยืนยาวเท่านั้น ฉันไม่ได้ต้องการที่จะเกาะแข้งเกาะขาของคุณเลย คุณครอว์ฟอร์ด ไม่แม้กระทั่งที่จะวาดฝันว่าซินเดอเรลล่าจะกลายเป็นเจ้าหญิงด้วยซ้ำ’

“ฉันเชื่อว่ามีผู้หญิงมากมายที่กำลังอ้อนวอนขอให้พวกเขาจับคุณได้อยู่หมัดและได้อยู่เหนือใคร ๆ จะเป็นดาราดัง ลูกสาวของผู้มีอิทธิพล หรือหญิงสาวสูงศักดิ์ที่ไหน... คุณจะเลือกใครก็ได้ค่ะคุณครอว์ฟอร์ด…”

ลุคมองลึกเข้าไปยังผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา จากภายนอกเขาดูเฉยชา หากแต่ภายในหัวใจของเขากับปั่นป่วนไม่ต่างกับพายุที่ก่อตัวขึ้นในมหาสมุทรที่พัดพาและทำร้ายทุกอย่างจนสิ้นซาก เขาเคยตั้งใจจะคบกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน?