พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 53

เช้าวันรุ่งขึ้น เด็กชายตัวเล็กไม่ได้นอนอยู่บนเตียงแล้ว

ตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ! ในตอนเช้า เด็กชายรีบวิ่งกลับไปยังห้องของเขา เขาหยิบแปรงสีฟันแท่งเล็ก ๆ ออกมาและเริ่มล้างหน้า เด็กชายมีฟันที่ขาวสะอาดและเรียงกันอย่างสวยงาม เมื่อล้างหน้าเสร็จ เขาก็วิ่งไปหาเรนนี่ เขารีบเปิดประตูในขณะที่เขาพูดกับเธอว่า “แม่ของเรายังมีชีวิตอยู่”

ผมของเรนนี่ถักเป็นเปียอย่างประณีต เธอเอียงศีรษะไปด้านข้างและกล่าวว่า “พี่ชาย พี่กำลังพูดเรื่องอะไรเหรอคะ?”

“พี่บอกว่าแม่ของเรายังมีชีวิตอยู่!” บลองช์พูดอีกครั้งในขณะที่เดินเข้าไปและคุกเข่าลงบนพื้นเพื่อช่วยน้องสาวของเขาสวมรองเท้าก่อนที่เขาจะพาเธอไปที่อาคารหลังอื่นภายในคฤหาสน์

พี่เลี้ยงของพวกเขาไม่ได้ขัดขวางการกระทำของเด็ก ๆ

บลองช์ให้น้องสาวของเขาคอยเฝ้าประตู ในขณะที่เขาแอบเข้าไปในห้องของคุณอาหลุยส์อย่างเงียบ ๆ เขาหยิบโทรศัพท์ของอามาและรีบแอบออกจากห้องไป...

“ได้มาไหม พี่ชาย?” เรนนี่เบิกตากว้างในขณะที่เธอเอ่ยถาม

บลองช์พยักหน้า จากนั้นสองพี่น้องก็ไปยังมุมที่เงียบสงบและใช้โทรศัพท์เพื่อกดโทรออก

ในเวลาเดียวกันนั้น โทรศัพท์ของชาร์ลส์ ฟินน์ก็ดังขึ้น

ที่หมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่งในย่านใจกลางเมือง ชาร์ลส์และภรรยาของเขากำลังวิ่งออกกำลังกายในตอนเช้า และเมื่อโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น ทั้งคู่จึงหยุดวิ่งและเดินช้า ๆ

ชาร์ลส์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และเมื่อได้เห็นหมายเลขผู้โทรเข้า เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นเขาก็พูดกับเฟย์ โทมัสภรรยาของเขาว่า “นี่เบอร์ของท่านหลุยส์ นายน้อยคนที่สองของตระกูลครอว์ฟอร์ดนี่”

“เขาโทรหาคุณทำไม?” เฟย์รู้สึกสับสน

พวกเขาทั้งคู่เคยทำงานร่วมกับครอว์ฟอร์ดเมื่อ 20 ปีที่แล้ว เมื่อผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดเกษียณ เขาจึงมอบบริษัทให้กับลูกชายของเขาดูแล เป็นเรื่องที่น่าเศร้า ที่ไม่กี่ปีต่อมา ลูกชายของเขาก็ล้มป่วยหนักและเสียชีวิตลงในที่สุด ดังนั้นผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดจึงต้องหวนคืนตำแหน่งอีกครั้ง

จนกระทั่งลุค ครอว์ฟอร์ดกลับมาหาครอบครัว พวกเขาจึงเริ่มทำงานให้กับลุค

ลุคเกิดมาเพื่อเป็นผู้นำ เขาได้รับกรรมพันธุ์ที่ดีที่สุดที่ในตระกูลของพวกเขาจะมี สติปัญญาของเขาอยู่เหนือผู้อื่น และคู่สามีภรรยาก็เชื่อว่า เขาไม่ได้มีบุคลิกด้านลบดั่งเช่นพ่อของเขา

พ่อของเขาเป็นคนเจ้าชู้และประพฤติตัวไปในทางที่ไม่ดี แต่พวกเขาก็ไม่เคยเห็นลุคมีทัศนคติเช่นนั้นมาก่อน

เวลาผ่านไปไวดั่งใจนึก เป็นเวลา 13 ปีแล้วที่ลุคกลับมาหาหาครอบครัวของเขา ซึ่งตอนที่เขามีอายุได้เพียง 16 ปี แต่ทั้งชาร์ลส์และเฟย์ก็ไม่สามารถทำงานที่นั่นได้อีกต่อไป ถึงแม้ว่าพวกเขาจะต้องการก็ตาม พวกเขาไร้แรงกำลังที่จะสนับสนุนชายหนุ่มผู้นี้ ซึ่งครั้งหนึ่งเคยถูกเนรเทศในฐานะลูกชายนอกสมรส แต่แล้ว ลุคก็ได้พัฒนาความสามารถของเขาจนสามารถยืนหยัดอย่างอิสระและไม่มีใครกล้าที่จะคุกคามตำแหน่งของเขาอีกต่อไป

สองสามีภรรยาจึงเป็นกังวลว่า คอรว์ฟอร์ดจะต้องการพบพวกเขาทำไม

พวกเขารู้ดีว่าใครก็ตามที่กำลังต้องการพบพวกเขาจะต้องมีเจตนาแอบแฟง ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา มีคนตั้งคำถามถึงตัวตนของมารดาผู้ให้กำเนิดเด็กฝาแฝดกับพวกเขานับครั้งไม่ถ้วน

“สวัสดีครับ นายน้อยหลุยส์” ในที่สุดชาร์ลส์ก็รับสาย

แต่อีกด้านของปลายสายไม่ใช่เสียงของหลุยส์ แต่กลับเป็นเสียงที่นุ่มนวล “คุณปู่ชาร์ลส์...”

“นาย...นายน้อยบลองช์?” ชาร์ลส์รู้สึกสับสน

“คุณปู่ชาร์ลส์ ผมมีคำถามขอถามคุณจะได้ไหมครับ?" เด็กชายถามอย่างสุภาพ

"แน่นอน นายน้อยมาถามได้เลย ผมจะตอบทุกอย่างที่ผมรู้”

เด็กชายรู้ดีว่า ชาร์ลส์แค่ตอบตามมารยาท แต่ชายชราจะไม่ยอมบอกทุกอย่าง...

“เมื่อคืนนี้ ในที่สุด พ่อก็บอกกับผมว่า แม่ของผมยังมีชีวิตอยู่...” บลองช์พูดด้วยเสียงต่ำ เขาถามต่อว่า “คุณปู่ชาร์ลส์ ทุกคนบอกว่าคุณและคุณย่าเฟย์รู้จักแม่ของผม คุณบอกผมได้ไหมว่าแม่ของผมจะกลับมาหาผมรึเปล่า?”

มันเป็นคำถามที่ยากจะตอบ…

“และพ่อกับแม่ของผมจะกลับมาแต่งงานกันอีกไหม?”