พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 54

ลานี่พูดกับเรนนี่ว่า “คุณปู่ชาร์ลส์บอกว่า คุณแม่มีแฟนใหม่ไปแล้ว และคงจะไม่มีโอกาสได้กลับมาคบกับคุณพ่อด้วย”

เรนนี่พยักหน้าตอบรับโดยที่ไม่เข้าใจว่าสิ่งที่พี่ชายเธอพูดหมายถึงอะไร

“เรามาหาแฟนใหม่ให้พ่อกันเถอะ พี่คิดว่าคุณบีเป็นตัวเลือกที่ดีเลย” บลองช์ตัดสินใจยอมแพ้ เขาครุ่นคิด 'ไม่ใช่เพราะว่าคุณพ่อไม่ต้องการคุณแม่ แต่เพราะว่าคุณแม่มีแฟนใหม่ไปแล้ว’

...

ในช่วงเวลาอาหารเช้า

อลิสัน แทนเนอร์เดินลงมาจากชั้นบน เธอเงยหน้าขึ้นและมองไปที่โต๊ะที่เต็มไปด้วยผู้คน จากนั้น เธอก็พูดขึ้นว่า “คุณพ่อคะ หนูมีธุระ ขอตัวไปก่อนนะ”

ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดเงยหน้าขึ้นและกำลังจะพูดกับเธอว่า 'ตกลง' แต่แล้ว ซูซาน อาร์มสตรองก็ขัดจังหวะในทันที

เธอเลิกคิ้วพร้อมหัวเราะ “ดูสิ แต่งตัวซะสวยเชียว ดูปากสิ แดงอย่างกับเพิ่งไปเลือดของเด็กเป็น ๆ มาอย่างนั้นแหละ ออกไปหาผู้ชายเหรอจ๊ะ?”

ถึงแม้ว่าผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดจะไม่พอใจนัก แต่ก็ไม่มีใครใส่ใจกับการพูดจาประชดประชันกันที่เกิดขึ้นทุกวันมานานกว่า 10 ปี

อลิสันยังคงสงบนิ่ง “ซูซาน ไม่ต้องห่วงหรอกจ่ะ ฉันไม่ใช่เธอนะ ฉันไม่จำเป็นต้องหาผู้ชายคนอื่นเพียงเพราะว่าฉันทนความเหงาไม่ไหว ถึงแม้ว่าแซคคารี่จะจากไปก่อนวัยอันควร แต่ฉันก็จะไม่ทำให้เขาเดือดเนื้อร้อนใจในยมโลกหรอกนะจ๊ะ”

“หล่อนหมายถึงใครที่ทนความเหงาไม่ได้?!” ซูซานทุบตะเกียบลงบนโต๊ะอาหารและหันมามองเธอด้วยความโกรธเคือง

สาวใช้คนหนึ่งรีบเข้ามาห้ามซูซานที่กำลังจะกระโจนไปข้างหน้าเพื่อปะทะกับอลิสันอย่างรวดเร็ว

ซูซานชี้หน้าอลิสันและตะโกนขึ้นว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะเธอที่เป่าหูสามีของฉัน ฉันก็คงจะไม่ต้องทนอยู่ในสภาพแบบนี้ หล่อนมันน่ารังเกียจ! เห็นหน้าหล่อนกระเดือกข้าวเช้าไม่ลง!”

อลิสันเห็นว่าผู้อาวุโสคอรว์ฟอร์ดกำลังจะหมดความอดทน เธอจึงไม่ตอแยที่จะทะเลาะวิวาทกับซูซานอีก ดังนั้น เธอจึงหยิบกระเป๋าถือหลุยส์วิตตองรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นขึ้นมา และออกจากคฤหาสน์ไปอย่างสง่างาม

ซูซานรู้สึกโกรธแค้นยิ่งนัก เมื่อไม่มีที่ใดให้ระบายอารมณ์ เธอจึงทุบหน้าอกของตัวเองด้วยความขุ่นเคือง

จากนั้น สาวใช้ก็ประคองซูซานขึ้นไปชั้นบนเพื่อสงบสติอารมณ์

หลุยส์ขมวดคิ้วและสั่งพ่อบ้านว่า “ไปตามหมอมาดูอาการให้แม่ของฉันที”

...

อลิสันได้นอนเพียงแค่สามชั่วโมงเมื่อคืนนี้ เธอแทบจะไม่ได้นอนตลอดทั้งคืน

อลิสันได้ยินทุกอย่างเมื่อบลองช์และเรนนี่คุยกันเกี่ยวกับเรื่องแม่ของเขา เขาได้ถามพ่อของเขาที่ในสวนเมื่อตอนบ่าย

ตัวตนของมารดาผู้ให้กำเนิดของเด็ก ๆ นั้นช่างลึกลับ จนแม้แต่ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดที่ซึ่งเป็นหัวหน้าตระกูลในสมัยนั้นก็ไม่รู้ความจริง...

ชาร์ลส์ ฟินน์และเฟย์ โทมัสเป็นคู่สามีภรรยาที่เก็บความลับได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะมีการซักถามยังไง ก็จะไม่มีใครได้รับคำตอบจากพวกเขา ไม่ว่าจะเป็นการติดสนบนด้วยเงินก็ตาม

ก่อนที่อลิสันจะออกไปข้างนอกในเช้าวันนี้ เธอก็ได้พยายามสอบถามข้อมูลบางอย่างจากหลานชายของเธอในตอนที่ไม่มีใครอยู่ใกล้ ๆ

ลานี่ตอบเพียงแค่ว่า “พ่อบอกแค่ว่าแม่ยังมีชีวิตอยู่ แต่เมื่อผมพยายามถามต่อ เขาก็บอกว่าอย่าถามอะไรอีก...”

เป็นที่รู้กันดีว่า ลุคเป็นคนที่เคร่งขรึมอยู่เสมอ ดังนั้นเด็กน้อยจึงไม่กล้าสอบถามอะไรเพิ่มเติมอีก

อลิสันอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่า 'แม่ผู้ให้กำเนิดเรนนี่และลานี่ จะเป็นคนรักของลูกชายของฉันรึเปล่า? หรือเธอจะเป็นแฟนสาวที่ฉันในฐานะแม่ของเขาเองก็ไม่รู้จัก? หรือว่าอาจจะมีเงื่อนไขบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้?

'แต่ไม่ว่าลูกชายของฉันจะใช้วิธีใด มันก็จะต้องมีเบาะแสที่ฉันสามารถตามหาผู้หญิงที่ให้กำเนิดลูกของลูกชายของฉันได้

'ลูกชายของฉันกำลังปิดบังอะไรแม่ของเขาอยู่?

'การให้กำเนิดบุตรชายในตระกูลชนชั้นสูงนั้น เทียบเท่ากับการให้กำเนิดผู้สืบทอดสกุลคนต่อไป ดังนั้น ผู้หญิงคนนั้นจะต้องมีความอดทนมาก และฉันก็ไม่เชื่อว่าเธอจะไม่อยากแต่งงานกับตระกูลครอว์ฟอร์ดและมีชีวิตที่ดีอย่างนั้นเหรอ?’

ในฐานะผู้หญิงด้วยกัน อลิสันเชื่อว่าเธอเข้าใจผู้หญิงได้เป็นอย่างดี ไม่มีผู้หญิงคนใดที่สามารถต้านทานการล่อลวงให้เข้าสู่ตระกูลที่ร่ำรวยได้

เมื่อเข้ามาในรถแล้ว อลิสันก็โทรหาใครบางคน

ไม่นานนัก เธอก็ได้ยินเสียงจากปลายสาย

อลิสันมองออกไปภายนอกหน้าต่างและพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันจะไปถึงในไม่ช้า อย่าคิดตุกติกไป เควิน เรย์น ฉันเตือนคุณแล้วและนี่จะเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าไม่อย่างนั้น อย่าโทษที่ฉันจะเพิกเฉยต่อความสัมพันธ์ของเราในอดีต!”

...