พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 58

เบียงก้าลืมตาที่มีน้ำตาขึ้น แก้มของเธอแดงราวกับสีของดอกกุหลาบ ในขณะที่เธอมองดูชายตรงหน้าอย่างสับสน

ดวงตาที่เฉียบคมของลุคเต็มไปด้วยความหลงใหลในขณะที่จ้องมองลึกลงไปในดวงตาของเธอ พวกเขาเงียบไปครู่หนึ่ง เขาไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ ดังนั้น เขาจึงก้มลงจูบเธออีกครั้ง

เบียงก้าลืมตาขึ้นในขณะที่เธอกำลังจมดิ่งลงในจูบอันแสนดูดดื่มของชายผู้นั้น

เธอมองเห็นจมูกที่สูงสง่าและคิวที่ลึกล้ำที่แตกต่างไปจากผู้ชายทั่วไป ภายใต้แสงไฟสลัวในยามค่ำคืน ความละเอียดอ่อนของเขานั้นช่างขัดแย้งกับตัวตนของเขายิ่งนัก

มือที่ใหญ่โตของชายผู้นั้นโอบที่ศีรษะของเธอพร้อมกับคางที่เชิดขึ้น จุมพิตอันเร่าร้อนของชายผู้นั้นไล่ลงไปที่เขาคอจนไปถึงเนินอกของเธอ…

“อืม…” เบียงก้าถูกบังคับให้เงยหน้าขึ้นมองดูเขา

ริมฝีปากอันเร่าร้อนของชายผู้นั้นทิ้งรอยเอาไว้บนผิวหนังของเธอ ในขณะที่เขายังคงรูปไร้ร่างกายของเธอต่อไป

ความเร้าอารมณ์ระหว่างพวกเขาค่อย ๆ แข็งแกร่งขึ้น

เบียงก้ามีประสบการณ์เพียงเล็กน้อย โดยเฉพาะในเรื่องของการจูบ ในขณะที่ลุคเป็นคนเดียวที่ทำมันอย่างต่อเนื่อง

แรงกระตุ้นจากเขาส่งผ่านมาหาเธอ

เบียงก้าหลับตาลงครู่หนึ่ง จากนั้นชายผู้นั้นก็เริ่มทำให้ลิ้นของเธอด้านชา เธอหอบอย่างรุนแรงและลืมตาขึ้นอีกครั้งเธอวางมือของเธอลงบนหน้าอกที่กำยำของเขาและพยายามที่จะผลักเขาออกไป

ลุคคว้าที่ข้อมือเล็ก ๆ ของเธอและบีบเอาไว้แน่น ราวกับว่าเขากำลังจะรวมมือของพวกเขาเป็นหนึ่งเดียว

เบียงก้ารับรู้ได้ถึงแรงกระตุ้นภายในร่างกายที่กำลังตอบสนองอย่างรุนแรง

เธอเริ่มรู้สึกหวาดกลัว จากนั้นก็หลับตาลงเพื่อหลีกเลี่ยงการมองเห็น ในขณะที่ชายผู้นั้นยังคงกัดริมฝีปากอันเรียวเล็กของเธอยังกระหาย

เธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเขาที่ประปนกันไปด้วยความหวานและกลิ่นของบุหรี่…

แรงกระตุ้นจากภายในกำลังพลุ่งพล่าน เบียงก้ายังคงหลับตาลง เธอไม่ต้องการที่จะได้เห็นหรือคิดเกี่ยวกับสิ่งอื่นใด เธอเพียงต้องการดื่มด่ำจูบอันเร่าร้อนนี้เท่านั้น

ริมฝีปากและลิ้นที่กระทบกันของพวกเขาก็เริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ

ในตอนนี้เป็นเวลากลางคืน พวกเขาอยู่ที่เบาะหลังบนรถของลุค ดังนั้น ผู้คนที่สัญจรไปมาจึงไม่สามารถมองเห็นได้ว่าพวกเขากำลังทำอะไรอยู่

เธอได้ยินเสียงคร่ำครวญของชายผู้นั้น

ร่างกายของเขาเริ่มตอบสนองมากขึ้นเรื่อย ๆ

ในขณะที่พวกเขายังคงดำเนินต่อไป เบียงก้าก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมาว่า…

“อืม…ฉันหายใจไม่ออก…”

ความร้อนรุ่มที่กำลังแผ่ซ่านในค่ำคืนนี้ แทบจะทำให้ร่างกายของพวกเขาทับซ้อนกันเป็นหนึ่งเดียว

เบียงก้าไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเธอได้อีก เธอรู้สึกว่าเธอต้องการมากกว่านี้ปราศจากความรู้สึกเขินอายใด ๆ

ลุคกดร่างอันผอมบางของเธอลงกับหน้าอกของเขา และดึงมือของเธอมาโอบที่รอบเอวของเขา

ร่างกายของทั้งสองทับซ้อนกัน

ดั่งเช่นชายหญิงที่ได้ลิ้มรสของความรักครั้งแรกของพวกเขา ทั้งคู่เริ่มเข้าถึงอารมณ์ที่ไม่อาจต้านทานได้ เบียงก้ารู้สึกราวกับว่าปากของเธอกำลังฉีกขาดในชั่วพริบตาจนสามารถได้กลิ่นเลือดเล็กน้อย…

จากนั้นเบียงก้าก็เริ่มต่อต้านอีกครั้ง เธอกลัวว่าถ้าหากว่าเขายังคงดำเนินต่อไป เธออาจจะต้องถูกเขากัดปากของเธอจนแห้งเหือดเป็นแน่...

“ผมทำให้คุณเจ็บรึเปล่า?” ลุคหยุดชะงักในขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มลึกและยั่วเย้า ดวงตาของเขาแดงก่ำราวกับว่าเขากำลังถูกทำให้ขาดตอน

เธอมองดูดวงตาของลุค และวางนิ้วมือของเธอลงบนหน้าอกที่เร่าร้อนของเขา เธอสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิภายในร่างกายของเขาที่กำลังร้อนจัด

เมื่อเขามองเห็นว่าเธอหลบสายตา ลุคจึงจับใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอและจูบลงที่ริมฝีปากของเธอเบา ๆ จากนั้น เขาก็กล่าวว่า “หัวใจของคุณเต้นเร็วมาก”

เบียงก้าไม่ต้องการยอมรับ ดังนั้น เธอจึงหลบสายตา

ดวงตาของลุคเต็มไปด้วยความหลงใหลราวกับสัตว์ดุร้าย ในขณะที่ผู้หญิงในอ้อมแขนของเขาเป็นเหมือนลูกแมวที่กำลังสับสนจากการถูกเขาล่อลวง…

“ฉันขอโทษ แต่ฉันยังมีเรื่องที่ต้องทำ ฉันขอตัวก่อน” เบียงก้าต้องการที่จะขุดหลุมและฝังตัวเองลงไป

เมื่อเบียงก้าลงมาจากรถแล้ว ผู้สูงวัยสองคนที่อยู่ในละแวกชุมชนก็สังเกตเห็นเธอ

ลุครีบเดินไปข้างหน้าของเธอ ชายร่างสูงสามารถเดินตามเธอได้อย่างรวดเร็ว เธอยังคงเดินไปโดยก้มหน้าลง แต่แล้วเธอก็ถูกพาตัวกลับไปอีกครั้ง