พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 61

"มานัดบอดนี้ ฉันก็คงจะไม่ได้มองหาอะไรเป็นพิเศษหรอกค่ะ"

เธอแค่อยากจะออกจากสถานนี้ให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้ก็เท่านั้น

เธอรู้สึกเครียดมากขึ้นเมื่อลุคนั่งอยู่อีกฝั่งเหมือนเทวดาผู้พิทักษ์

“คุณไม่มีผู้ชายในแบบนี้ที่คุณชอบเลยใช่ไหมครับ? ถ้างั้น ผมขอเล่าประวัติของผมให้คุณฟังก็แล้วกัน” ในขณะนั้น โทรศัพท์มือถือของลีออนข้างถ้วยกาแฟก็ดังขึ้น

“ขอโทษนะครับ แต่ผมต้องรับสายนี้”

หลังจากที่ลีออนพูดเช่นนั้น เขาก็ลุกขึ้นยืน

เบียงก้าถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ถึงกระนั้น เธอก็ไม่กล้าพอที่จะขยับเขยื้อนใด ๆ เพราะกลัวว่าจะเผลอกันไปเจอสบตากับชายหนุ่มโต๊ะข้าง ๆ

ลุคเองก็ไม่ได้ขยับเขยื้อนอะไรมากมายเช่นกัน เขาเพียงแค่อ่านหนังสือพิมพ์และจิบกาแฟรสขมเป็นครั้งคราว

หมายเลขนั้นแสดงชื่อ "ป้าอลิสัน"

ลีออนรับสาย

“ลีโอ นัดบอดเป็นยังไงบ้าง หลานป้า?” อลิสันถามอย่างกังวลใจและต้องการทราบผลการนัดดูตัวครั้งนี้โดยเร็วที่สุด

ลีออนเหลือบมองเบียงก้าซึ่งนั่งอยู่คนเดียวห่างออกไป และพูดอย่างเหลือทน “ป้าอลิสัน ผู้หญิงคนนี้สวยเหลือเกินครับ แต่ผมไม่อยากทำร้ายจิตใจเธอเลย”

เมื่ออลิสันได้ยินว่าเขาพูดเช่นนั้น เธอเริ่มมีอารมณ์ขึ้นมา “ทำร้ายจิตใจเธอ หลานหมายความว่าอะไร!”

“ก็ผมเป็นเกย์น่ะสิครับ จะให้ผมมีความชีวิตรักแบบปกติหรือแม้แต่เรื่องความสัมพันธ์ฉันท์ชายหญิง มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอกครับ ขืนเราแต่งงานกันไป พ่อแม่ก็จะบังคับให้ผมมีลูกกับเธอ และผมไม่ทำเรื่องอย่างว่ากับเธอแน่…เธอสวย สุขุมและสุภาพก็จริง แต่ผมทำใจทำเรื่องอย่างว่าไม่ได้จริง ๆ ครับ…” ลีออนบอกอลิสันเป็นภาษาอังกฤษ

“เป็นเกย์รึเปล่าไม่สำคัญหรอก! ถ้าอยากอยู่กับแฟนหนุ่มของแก ก็ไปทำให้พ่อกับแม่ของแกอารมณ์เย็นก่อนนู้น พ่อแม่ของเธออยากได้หลาน! หลังจากที่แต่งงานกันไป เธอก็สามารถพาผู้หญิงคนนั้นไปต่างประเทศและให้เธอทำเด็กหลอดแก้วก็ได้ แค่นี้ แกจะไม่ต้องแตะต้องตัวเธอ ที่ฉันทำทุกอย่างไปเนี้ยเพราะเป็นห่วงแกทั้งนั้น แกเคยใช้สมองคิดเองบ้างไหม?”

อลิสันขู่เสียงดัง “ลีโอ มันไม่ใช่ว่าผู้หญิงคนนั้นเธออยากจะแต่งงานกันแกเพราะความเต็มใจเสียหน่อยนะ แกน่ะโชคดีแค่ไหนแล้วและรู้ไว้ด้วยว่ามีเจ้าหน้าโง่ที่ไหนไม่รู้กำลังรอเวลามาขโมยผู้หญิงคนนั้นไปจากแกนะ แกไม่คิดบ้างรึไงว่าแกควรคว้าโอกาสนี้ไว้? แล้วก็อย่าลืมเรื่องสำคัญที่สุดด้วยนะ แฟนหนุ่มของแกทำธุรกิจผิดกฎหมาย คนที่จะเป็นคนชี้เป็นชี้ตายว่ามันจะเข้าไปนอนในลูกกรงรึเปล่า ก็คือฉันคนนี้!”

ลีออนคุยโทรศัพท์นานเกือบสิบนาที

เมื่อเขากลับมาเผชิญกับชะตากรรมของตน เบียงก้ากำลังจะหาข้ออ้างเพื่อปลีกตัวออกไป

แต่เมื่อลีออนนั่งลง เขาก็พูดว่า "คุณบี ผมดีใจที่ได้พบคุณครับ การตกหลุมรักตั้งแต่แรกเจอนี่มันรู้สึกมหัศจรรย์มากเลยครับ ผมสงสัยว่าคุณตกหลุมรักตั้งแต่แรกที่เห็นผมด้วยรึเปล่า?"

เบียงก้า “…”

'รักแรกพบหรอ? ฟังแล้วขนลุก'

เบียงก้าไม่คิดจริง ๆ ว่าจะมีใครที่บอกกับเธอว่าเข้าตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็นเช่นนี้

“คุณเห็นความสูงและรูปร่างหน้าตาของผมแล้ว คุณรู้สถานะทางการเงินของครอบครัวผม หลังจากที่เราแต่งงาน เราจะไปอยู่ต่างประเทศกัน ผมสัญญาว่าคุณจะไม่มีอะไรต้องกังวลไปตลอดชีวิตเลยครับ” ลีออนพยายามพูดถึงส่วนที่ดีของเขา

“พรวด!”

เบียงก้าแทบสำลักกาแฟ!

ลุคจ้องเขม็งไปยังชายต่างชาติ

“ฉันขอโทษนะคะ คุณลาครัวซ์” เบียงก้าเช็ดมุมปากด้วยความตื่นตระหนก เธอเงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า “ฉันไม่คิดว่าเราเข้ากันได้ดีนะคะ เดี๋ยวฉันจ่ายค่ากาแฟให้เองนะคะ แล้วก็ลาก่อนค่ะ”

หลังจากที่เธอกล่าวคำอำลา เธอหยิบกระเป๋าถือขึ้นและพยักหน้าให้ลีออนอย่างสุภาพ

เธอจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

เธอออกจากร้านกาแฟ จากนั้นเบียงก้าก็โบกแท็กซี่

เบียงก้ายื่นโทรศัพท์ให้คนขับแท็กซี่ดู หน้าจอโทรศัพท์แสดงให้เห็นสถานที่ที่เงียบสงบแห่งหนึ่ง ซึ่งมีชื่อเสียงว่าเป็นย่านที่มั่งคั่งที่สุดในเมือง

คนขับแท็กซี่เริ่มกดมิเตอร์และรถเริ่มเคลื่อนตัวไปตามเส้นทางของกระแสการจราจร

เบียงก้ามองย้อนกลับไปที่รถแลนด์โรเวอร์สีดำนำเข้าซึ่งจอดอยู่นอกร้าน รถคันนั้นไม่ได้ตามเธอมา และในที่สุดเธอก็รู้สึกโล่งใจ