พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 68

คุณปู่ไขว้มือไว้ข้างหลังขณะเดินไปที่ห้องนั่งเล่น

คุณย่าถือแว่นตาสำหรับอ่านหนังสือในมือข้างหนึ่ง อีกมือหนึ่งถือกระป๋องรดน้ำ เธอกำลังรดน้ำดอกไม้ที่บานที่ขอบหน้าต่างต่อไป

ห้องนั่งเล่นมีตู้เก่าเคลือบแล็กเกอร์สีแดงและลายดอกโบตั๋นขนาดใหญ่ ใบไม้สีเขียวทุกใบที่วาดดูสมจริงมาก

เขาเปิดตู้นั้นออก

มีกองหนังสือพิมพ์อยู่ทางด้านซ้ายของตู้ คุณปู่มีนิสัยชอบสะสมหนังสือพิมพ์เก่า

ที่ด้านบนของกอง มีอัลบั้มรูปหนาเตอะ

คุณปู่หยิบอัลบั้มรูปออกมาแล้วพลิกดูทุกรูปจนพบรูปที่กวนใจเขา

ในภาพมีคนสี่คน มีคุณย่า มีตัวเขาเองในวัยหนุ่มพร้อมกับหญิงสาวอีกสามคนในวัยยี่สิบปี

ในภาพนั้น อลิสันยืนตรงกลางกับกางเกงสีแดงที่ดังมากในยุคนั้น แต่เธอเองดูไม่มีความสุขเท่าผู้หญิงอีกสองคน

ทางด้านซ้ายของอลิสันคือคุณย่าสมัยสาว ๆ

ทางขวาของอลิสันคือควินนี่ ซีเกอร์เพื่อนสนิทของเธอ เธอสวมชุดสีขาวและถักเปียแบบฝรั่งเศสสองข้างที่สลับซับซ้อน

แม้ว่าภาพถ่ายจะถ่ายเมื่อ 28 ปีที่แล้วคุณปู่รู้ดีว่าเขายังไม่แก่เกินกว่าจะจำหน้าผิดได้

หลังจากที่จ้องดูรูปอยู่นาน แต่แล้วคุณปู่ก็คิดว่าบางทีเขาอาจจะคิดมากไป

หญิงสาวที่เป็นเลขาก็คงเป็นแค่เด็กสาวคนธรรมดาคนหนึ่ง

คุณปู่ครุ่นคิดถึงเรื่องนี้มากจนไม่ทันสังเกตว่าภรรยาของเขากำลังเข้ามาในบ้านหลังรดน้ำดอกไม้เสร็จแล้ว

เมื่อคุณย่าเห็นสี่คนในรูป เธอดูโกรธเล็กน้อย เธอชี้ไปที่ควินนี่และพูดกับชายชราว่า “อ๋อ มานับดามแผลใจสมัยก่อนด้วยการดูรูปผู้หญิงคนอื่นเนี้ยนะ”

“คุณพูดบ้าอะไรเนี่ย!?” คุณปู่เก็บภาพด้วยความโกรธแล้วยัดอัลบั้มเก่ากลับเข้าไปในตู้

“ถ้าทำจริง ๆ คุณก็ควรยอมรับความจริงได้แล้วนะว่าคุณดูรูปถ่ายของคนผู้หญิงอื่นอยู่ แดเนียล แทนเนอร์ อย่าหาว่าฉันไม่ได้เตือนนะ ควินนี่เป็นภรรยาของเลขาธิการคณะกรรมการจังหวัดเชียวนะ! คุณควรละอายใจเสียบ้าง เธอบอกคุณว่าเธอไม่ชอบคุณในตอนนั้น ผู้ชายที่อายุสามสิบ ปลายๆ กล้าดียังไงมาชอบผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าคุณตั้ง 20 ปี” คุณย่าหึงหวงมาก

ความคิดที่ว่าชายชราชอบผู้หญิงคนอื่นเมื่อตอนที่เขายังวัยรุ่นทำให้เธอโกรธ

คุณปู่ไม่อยากทะเลาะกับเธอจึงหันหลังเดินออกจากห้องนั่งเล่นไป

เป็นคนแก่ย่อมไม่นำเรื่องเล็กน้อยมาเป็นข้อโต้เถียงกันแล้ว

ควินนี่เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของอลิสันพวกเขาเติบโตขึ้นมาด้วยกันและคุณปู่ตกหลุมรักเพื่อนสนิทที่สุดของน้องสาว

แม้ว่าเธอจะไม่ตอบรับความรู้สึกรักของคุณปู่ แต่คุณปู่ก็ไม่เคยหึงหวงหรือขุ่นเคืองเลย

ควินนี่แต่งงานกับนายทหารชั้นเยี่ยมและใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ตลอดหลายปีที่ผ่านมา สามีของเธอกลายเป็นเลขาธิการคณะกรรมการจังหวัด

แดเนียลรู้สึกเสียใจเล็กน้อยต่อน้องสาวของเขา เมื่อเทียบกับเด็กผู้หญิงที่เติบโตมากับเธอ ความสัมพันธ์และชีวิตของน้องสาวของเขานั้นซับซ้อนและยากลำบากกว่ามาก

...

ณ โรงพยาบาล พาราเมาท์

ลุคขับรถพาเบียงก้าไปที่นั่น

เบียงก้าลงจากรถ ปิดประตูแล้วบอกเขาว่า "ขับรถดี ๆ นะคะ"

ลุคไม่พูดอะไรมาก เขาจ้องมองร่างผอมเพรียวของเธอที่เดินเข้าไปในโรงพยาบาลก่อนที่จะมองออกไป เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรออก “ติดต่อผู้บริหารวินเชสเตอร์ของโรงพยาบาลพาราเมาท์เดี๋ยวนี้ มีผู้ป่วยมะเร็งปอดคนหนึ่งนามสกุลว่าเรย์น ผมอยากดูแลคนไข้รายนี้เป็นพิเศษ”

เมื่อเบียงก้าเข้ามาในโรงพยาบาล เธอรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

พ่อของเธอเป็นมะเร็งตับตั้งแต่เธออายุ 18 ปี แต่เมื่อเธอรู้เรื่องนี้ พ่อของเธออยู่ในโรงพยาบาลเพื่อรับการรักษาแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่มีประสบการณ์ในเรื่องนี้

โรงพยาบาลพาราเมาท์ใหญ่มาก และเธอต้องเวลานานที่จะเดินผ่านสถานที่ที่เป็นอาคารเก่าแก่ที่หลงเหลือจากสงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่สอง ดังนั้นกำแพงด้านนอกจึงหนาและแข็งแรงมาก

เมื่อเบียงก้าไปหาพนักงานต้อนรับ พนักงานต้อนรับถามเธอว่า "สวัสดี พ่อของคุณมีนามสกุลว่า เรย์นรึเปล่าคะ?"

เบียงก้าประหลาดใจและพยักหน้า "ใช่ค่ะ"