พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 73

ณ คฤหาสน์ครอว์ฟอร์ด

ชายอาวุโสนอนไม่หลับมาหลายคืนแล้ว เขามักจะตื่นง่าย เวลาที่ได้ยินเสียงอะไรเพียงเล็กน้อยในตอนกลางคืน และดูเหมือนหลานชายของเขาจะทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีทีเดียว ทุกครั้งที่เขากลับมากลางดึก ลุคไม่พลาดที่จะทำเสียงดังในตอนที่เขาเอารถเข้าไปจอดในโรงจอดรถทุกครั้งไป

ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับชายชราผู้นี้ที่จะทำเป็นไม่สนใจหลานชายของตัวเอง ในขณะที่ลุคเดินเหินไปมาอย่างอารมณ์ดีไหนจะเสียงลมที่เขาขับรถ

แต่กระนั้น ปัญหาที่เห็นได้ชัดก็คือคนบ้างานอย่างลุคที่เคยสนใจแต่บริษัท หมู่นี้ไม่ได้ทำงานล่วงเวลาอย่างเคย แถมก็ยังไม่ค่อยอยู่ติดบ้านด้วยเช่นกัน ‘แล้วเขาไปที่ไหนตั้งแต่บ่ายยันดึกดื่นกันล่ะ?’

‘โดยเฉพาะเมื่อคืนที่เขากลับมาดึกกว่าปกติ!’

ชายอาวุโสแอบให้เหลนคนโตไปถามลุคเกี่ยวกับเรื่องนี้ ก่อนที่เขาจะได้รับข่าวร้าย

“คุณปู่ทวดครับ ตั้งแต่คุณพ่อกลับมา พ่อก็เอาแต่พลิกตัวไปมาใต้ผ้าห่ม คุณอาหลุยส์เลยบอกว่าคุณพ่อป่วยด้วยโรคนอนไม่หลับจากความเหงา ความเจ็บปวดทางกายที่ผู้ชายต้องทนทุกข์ไปอีกสักระยะนะครับ คือผมจะไม่เข้าใจว่ามันหมายความว่ายังไง แต่ผมว่าพ่อคงจะต้องนอนไม่หลับกระสับกระส่ายอยู่ทุกคืนแบบนี้ คงกินอะไรไม่ลงด้วยแน่เลยครับ” เด็กน้อยเกาศีรษะของตัวเอง กริยานั้นแสดงให้เห็นว่าเขากังวลเกี่ยวกับพ่อของตัวเองไม่น้อย

หลังจากที่ชายอาวุโสได้ฟังสิ่งที่บลองช์อธิบาย เขาก็ตบเข้าที่ตัวของเหลนคนโตเบา ๆ “พ่อของเหลนน่ะแข็งแรง และจะมีอายุยืนยาวด้วย นั้นน่ะปู่ทวดไม่ห่วงหรอก ปู่ทวดห่วงก็แต่…”

ชายอาวุโสไม่ได้อธิบายรายละเอียดของความกังวลให้เหลนคนโตฟัง

ชายอาวุโสเงยหน้าขึ้นมาด้วยสีหน้าจริงจัง ก่อนเอ่ยถามหลานชาย “ลุค จริงรึเปล่าที่หลานเพิ่งหลับลงได้เมื่อตอนรุ่งสางนี่เอง?”

ลุคจิบน้ำเต้าหู้อยู่ตรงหน้าชายชราอย่างไม่ยี่หระ หลังจากที่เขาได้ยินสิ่งที่ปู่ถาม เขาก็วางถ้วยนั้นลงแล้วลุกขึ้นด้วยท่าทีเงียบขรึม เสื้อคลุมที่รีดเรียบร้อยแล้วถูกส่งมาให้เขา

หลังจากที่ลุคสวมเสื้อคลุมแล้ว เขาก็เอ่ยปาก “ผมขอไปทำงานก่อน ขอให้สนุกนะครับ”

ชายอาวุโสไม่ได้รู้สึกสนุกเลยแม้แต่น้อย เขาถือไม้เท้าไว้ในมือ คิ้วขมวดมุ่นอย่างครุ่นคิด ‘หลานชายคนพิเศษคนนี้ไม่ได้เป็นเช่นนี้มาหลายปีแล้ว ลุคมักจะใช้เวลาอยู่ที่คฤหาสน์ไม่ก็ที่ทำงานเท่านั้น มีเพียงสองสถานที่นี้ที่เข้าไปบ่อย ๆ แถมลุคใช้ชีวิตน่าเบื่อไม่ต่างจากคนวัยเกษียณอีกด้วยนะ’

สิ่งที่ชายชราต้องการจะทำก็คือวางยาหลานชาย มัดเขาไว้แล้วเรียกให้หมอมาตรวจดูว่าทุกอย่างยังใช้การได้ดี รวมถึงที่ตรงนั้นของเขาด้วย!

หลานชายของเขากำลังเผชิญอยู่กับเรื่องพวกนี้!

หลุยส์ตามลุคมาหลายวันแล้วแต่เพราะทักษะการขับรถและการสืบของเขาไม่ดีนัก ลุคจึงไหวตัวทันได้ทุกครั้ง ในหลาย ๆ ครั้งจบด้วยการที่ลุคทิ้งให้เขาเดินไปตามถนนหลายต่อหลายเส้น และกลับบ้านอย่างหมดรูป

ชายอาวุโสไม่เข้าใจเลยสักนิดว่า ถ้าหากหลานชายของเขาต้องการที่จะคบใครอย่างเปิดเผย ทำไมเขาไม่พาเธอมาแนะนำกับครอบครัวบ้าง ?

แม้ว่าสุดท้ายวันนี้พวกเขาจะได้รับประทานอาหารร่วมกันก็ตาม แต่ทันทีที่ชายอาวุโสเอ่ยปาก หลานชายคนโตก็ลุกไปทำงานโดยปราศจากคำพูด

ชายอาวุโสยิ่งคิดยิ่งแน่ใจว่าหลานชายของเขาต้องกำลังทำอะไรบางอย่างอยู่แน่ ๆ

‘หรือเป็นเพราะว่าฐานะทางบ้านของผู้หญิงคนนั้นจะไม่ค่อยดีอย่างนั้นเหรอ? มันแย่จนเขาไม่อาจจะแนะนำเธอกับพวกเราได้เลยหรืออย่างไร?’

‘หรือว่าหลานชายของฉันเป็นพวกเจ้าชู้ประตูดิน? เขาแค่อยากจะเล่นสนุกกับเธอ แล้วจากนั้นก็เขี่ยทิ้งใช่รึเปล่า? หรือเพราะเขาไม่ได้สนใจจะแต่งงานกับใครเลย? ’

‘ช่างเป็นหลานที่อกตัญญูจริง ๆ!’

‘ล้อเล่นกับเรื่องพวกนี้ได้ยังไง?! ไม่เป็นลูกผู้ชายเอาเสียเลย!’

“เร็วเข้า กินข้าวเสร็จแล้วพาปู่ไปที่บริษัท เพราะปู่มีเรื่องต้องคุยกับพี่ชายของหลาน” ชายชราตะโกนไปยังหลุยส์ที่กำลังรับประทานอาหารเช้าของตัวเองอย่างเอร็ดอร่อย

“...” หลุยส์ไม่ได้ตอบอะไร

‘ทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย...’

เด็กน้อยทั้งสองคนนั่งห้อยขาอยู่ที่เก้าอี้ ทั้งยังมีริมฝีปากมันเยิ้มเพราะปาท่องโก๋มองหน้ากัน พวกเขาไม่กล้าเอ่ยปากด้วยซ้ำว่าพ่อของตนอาจตกหลุมรักคุณน้าบีก็เป็นได้