“ไม่มี เจ้าเหยียบกระเบื้องเถิด” เซียวชิงเฟิงบอกปัด พร้อมทั้งรวบรวมลมปราณไว้ที่ปลายนิ้ว
“เพคะ”
ฉินเจียวเยี่ยนเดินมาหยุดที่หน้ากระเบื้อง ยกฝ่าเท้าขึ้น ออกแรงเหยียบลงมาอย่างเต็มที่ พร้อมกับที่เซียวชิงเฟิงดีดปลายนิ้วส่งลมปราณไปทำลายกระเบื้องแผ่นนั้น
“ว้าว” เสียงร้องอื้ออึงด้วยความตกใจ ที่เจ้าสาวสามารถเหยียบกระเบื้องจนแตกเป็นผุยผง ท่ามกลางความตกตะลึงของฮ่องเต้เจิ้นหลงที่อ้าพระโอษฐ์ค้าง
นั่นมันกระเบื้องนิลที่ไว้ฝึกองครักษ์ลับเชียวนะ!!
สายพระเนตรตกตะลึงจ้องมองไปที่ปลายเท้าของฉินเจียวเยี่ยน ก่อนจะเหลือบขึ้นมามองร่างเจ้าสาว แต่ฮ่องเต้เจิ้นหลงจำต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อสบสายตาคมของบุตรชายในไส้
เป็นท่านเองสินะ เสด็จพ่อ...
ไอสังหารแผ่ออกรอบตัวของเซียวชิงเฟิง จนฮ่องเต้เจิ้นหลงที่นั่งอยู่ในห้องโถงยังรู้สึกได้
“อากาศเย็น ๆ นะเพคะ” หนิงซูเฟยลูบแขนตัวเองไปมา ด้วยเข้าใจว่า ลมเย็นน่าจะพัดผ่านเข้ามาภายในเรือน “เจ้าไปปิดหน้าต่างที แล้วก็เพิ่มเตาอุ่นเข้ามาด้วย”
“เพคะ พระสนม”
นางกำนัลรับคำ แล้วรีบไปดำเนินการทันที หนิงซูเฟยจึงได้หันมามองพระสวามีข้างตัว
หนิงซูเฟยสังเกตเห็นพระเสโทบริเวณพระนลาฏ จึงได้ร้องด้วยความตกใจ “เอ๊ะ เหตุใดฝ่าบาทจึงมีเหงื่อออกมากถึงเพียงนี้เล่าเพคะ? ทรงร้อนหรือเพคะ?”
“มะ ไม่เป็นไร” ฮ่องเต้เจิ้นหลงตรัสตอบตะกุกตะกัก
ซวยแล้ว โดนเฟิงเอ๋อร์จับได้จนได้...
ข้าจะโดนสิ่งใดหรือไม่หนอ?
เซียวชิงเฟิงและฉินเจียวเยี่ยนก้าวข้ามธรณีประตูเข้ามาในโถงหลัก หยุดยืนอยู่ตรงหน้าฮ่องเต้เจิ้นหลงและหนิงซูเฟย
“หนึ่งคำนับฟ้าดิน”
ทั้งสองหันออกไปทางด้านนอก แล้วโค้งคำนับท้องฟ้าสีครามนอกประตู
“สองคำนับบิดามารดา”
เจ้าบ่าวเจ้าสาวโน้มตัวคำนับฮ่องเต้เจิ้นหลงและหนิงซูเฟยที่นั่งอยู่ตรงหน้าจนสุด

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC