เข้าสู่ระบบผ่าน

พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 121

“อ่า อิ่มจัง” ฉินเจียวเยี่ยนโยกศีรษะ เดินคล้องแขนสวามีออกจากตำหนักฉางชุนกงของหนิงซูเฟยอย่างอารมณ์ดี พลางใช้อีกมือลูบท้องน้อย ๆ ที่ยื่นออกมา “อาหารในวังหลวง ช่างอร่อยนัก”

“หากเจ้ายังลูบท้องของเจ้าต่อไป ผู้ใดพบเห็นจะต้องคิดว่า ข้าทำเจ้าตั้งครรภ์แล้วนา”

“ท่านพี่ว่า หม่อมฉันอ้วนหรือเพคะ?” ฉินเจียวเยี่ยนยื่นปาก ส่งเสียงกระเง้ากระงอด

เซียวชิงเฟิงเลิกคิ้วหนาราวกับดาบคมขึ้นสูง “ข้าไม่ได้ว่าเจ้าอ้วนสักคำ เหตุใดหัวเล็ก ๆ ของเจ้าจึงคิดเช่นนี้?”

สิ้นเสียง เขาก็เอื้อมมือไปโยกศีรษะเล็ก ๆ ที่ถูไถกับท่อนแขนของเขาอย่างเอ็นดู

“แต่ต่อให้เจ้าอ้วน ข้าก็มีวิธีช่วยให้เจ้ากลับมาผอมดังเดิมได้ เจ้าจะลองหรือไม่เล่า?” ดวงตาดอกท้อทอประกายวิบวับอย่างมีเลศนัย ทำให้คนที่ได้ยินอดมองค้อนเสียไม่ได้

'เหตุใดหลังแต่งงานมา ท่านจึงขยันหยอกนัก...'

“หม่อมฉันไม่พูดด้วยแล้ว” ฉินเจียวเยี่ยนสะบัดแขนที่คล้องอยู่ลง แล้วจับชายกระโปรงยกขึ้นสูง ก้าวพรวด ๆ ตรงไปยังรถม้าจวนเฟิงอ๋องที่จอดรอท่าอยู่หน้าวัง

เซียวชิงเฟิงเห็นท่าทางเขินอายเช่นนั้นของพระชายาก็ยกมุมปากสูง ก่อนที่รอยยิ้มจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว “ตงไฮ่”

“พ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง” ตงไฮ่ขานรับคำจากทางด้านหลัง

พอพระชายาไม่อยู่ ท่านอ๋องก็ราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน...

“ส่งคนไปสืบความที่เมืองซีเหยาว่าเกิดสิ่งใดขึ้น เหตุใดข้าจึงไม่รู้เรื่องนี้”

“พ่ะย่ะค่ะ”

ตงไฮ่ก้าวถอยหลังหลบฉากออกไปสั่งการอย่างรวดเร็ว ส่วนเซียวชิงเฟิงก็สาวเท้าไล่ตามพระชายาที่ขึ้นรถม้าไปรอท่าแล้ว

รถม้าจวนเฟิงอ๋องเคลื่อนกลับไปตามทางอย่างเงียบ ๆ แตกต่างจากบรรยากาศภายในรถม้าที่ฉินเจียวเยี่ยนพูดขึ้นไม่หยุด

“อ๊ะ ท่านพี่ หม่อมฉันมีเรื่องจะปรึกษาเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนเอ่ยอย่างนึกขึ้นได้ เมื่อเห็นว่าอีกคนไม่มีท่าทีปฏิเสธ นางจึงได้เอ่ยต่อ “เรื่องของเสี่ยวหงเพคะ หม่อมฉันอยากจะช่วยนางให้เป็นอิสระ ไม่ต้องเป็นสาวใช้ของพี่หญิงอยู่เช่นนี้”

“แล้วเจ้าคิดเห็นอย่างไรเล่า?”

นี่คือหน้าที่ของเขาใช่หรือไม่?

“เอาเถิด ในจวนเฟิงอ๋องมียาที่ทำให้เกิดอาการเจ็บป่วยได้อยู่ อีกสองวันที่เจ้าต้องกลับจวนซ่านเต๋อโหว ก็จงนำไปให้นางกินเสีย” เซียวชิงเฟิงครุ่นคิด “แล้วเมื่อนางมีอาการ เจ้าก็พาหมอหลวงของจวนไปตรวจดูอาการ แล้วรับนางกลับมาที่จวนของเราเสียก่อน”

“อ้างว่า อาการของเสี่ยวหงนั้นแปลกประหลาดนัก หมอหลวงต้องการเก็บข้อมูลในการรักษา เมื่อผ่านไปสักสองสามวัน เจ้าก็ค่อยไปแจ้งข่าวแก่พี่หญิงของเจ้า” เซียวชิงเฟิงสบสายตาจิ้งจอกน้อยที่มองตาแป๋ว “เจ้าคิดว่าอย่างไร?”

“ท่านพี่เก่งที่สุดเลยเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนเอ่ยชม พร้อมโผเข้ากอดอย่างเอาอกเอาใจ ใบหน้าจิ้มลิ้มถูไถตามท่อนแขนของเขา “แล้วถ้าเสี่ยวหงย้ายมาอยู่ที่จวนแล้ว ท่านพี่พอจะมีร้านค้าให้หม่อมฉันสักร้านได้หรือไม่เพคะ?”

เซียวชิงเฟิงเห็นท่าทางออดอ้อนเช่นนั้น เอ่ยหยอกเย้ากลับไป “เจ้ามีแต่จะเรียกร้องเอาสิ่งนั้นสิ่งนี้จากข้า แล้วเจ้ามีสิ่งใดมาแลกเปลี่ยนเล่า?”

“แหม” ฉินเจียวเยี่ยนลากเสียง “แล้วท่านพี่มีข้อแลกเปลี่ยนอย่างไรบ้างเล่าเพคะ?”

“หากฮูหยินทำให้ข้าพอใจมากเท่าใด ร้านค้าที่เจ้าจะได้รับก็ยิ่งดีมากขึ้นเท่านั้น” เซียวชิงเฟิงแตะจมูกโด่งอย่างมันเขี้ยว

ฉินเจียวเยี่ยนยิ้มกริ่มหลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น “เช่นนั้น คืนนี้ เราคงไม่ต้องนอนกันแล้วล่ะเพคะ”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC