มือเรียวยาวที่มีข้อต่อชัดเจนหยิบหมากสีดำวางลงบนกระดานอย่างเชื่องช้า หากแต่สร้างความตึงเครียดกดดันให้แก่ฝ่ายตรงข้ามเป็นอย่างมาก
“เชิญท่านพ่อตา”
ซ่านเต๋อโหวย่นคิ้วแน่น พลางมองหมากสีดำที่กระจายตัวสร้างกำแพง ปิดล้อมพื้นที่ของตนเอง และลดพื้นที่หมากสีขาวของเขาแทบทั้งกระดาน แล้วเหลือบมองหมากสีขาวที่จับกลุ่มเป็นกลุ่มเล็กกลุ่มน้อย จนแทบไม่เหลือลมหายใจ
ท่านลูกเขย... ท่านไม่คิดจะออมมือให้พ่อตาบ้างเลยหรือ?
ซ่านเต๋อโหวถอนหายใจ ก่อนจะเอ่ยยอมแพ้ “กระหม่อมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า ท่านอ๋องจะเดินหมากเก่งเช่นนี้”
“ฝีมือของข้ายังอ่อนหัดนัก วันนี้ เพียงโชคดีที่ท่านพ่อตาออมมือให้” เซียวชิงเฟิงส่งรอยยิ้มอบอุ่น แล้วจึงเริ่มเก็บหมาก พลางเอ่ยขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ “ท่านพ่อตาคงจะเหน็ดเหนื่อยกับงานในราชสำนักกระมัง”
“อืม ช่วงนี้ งานในราชสำนักก็วุ่นวายจริง ๆ ” ซ่านเต๋อโหวพยักหน้าเห็นด้วยกับคำกล่าวนั้น แล้วจึงเอื้อมมือช่วยเก็บหมากลงจากกระดาน
“วันก่อน ข้าพาเยี่ยนเอ๋อร์เข้าไปคารวะหนิงซูเฟยในวังหลวง จึงได้ทราบข่าวภัยแล้งที่เมืองซีเหยา เห็นว่า เสด็จพ่อมอบหมายให้ฉีอ๋องเดินทางไปแจกจ่ายเสบียงที่นั่นหรือ?”
“ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ เจ้าเมืองซีเหยาส่งม้าเร็วมาทูลขอเสบียง เพราะมีชาวบ้านที่อาศัยอยู่ใกล้เคียงอพยพเข้ามาในเมืองมากขึ้น ทำให้เสบียงที่กักตุนไว้ไม่เพียงพอ” ซ่านเต๋อโหวเล่า เมื่อนึกขึ้นได้ว่า ราชบุตรเขยของตนเป็นเพียงท่านอ๋องว่างงาน ไม่ได้เข้าร่วมออกราชการเช่นท่านอ๋ององค์อื่น จึงอธิบายให้ละเอียดขึ้น
“เห็นว่า เจ้าเมืองซีเหยาได้ขอความช่วยเหลือไปที่เมืองหลงชวนและเมืองชางหลินแล้ว แต่ทั้งสองเมืองต่างก็กำลังประสบปัญหาเดียวกัน จึงไม่สามารถให้ความช่วยเหลือได้ แต่โชคดีว่า ทั้งสองเมืองนั้นไม่ต้องขอความช่วยเหลือจากเมืองหลวงพ่ะย่ะค่ะ”
“ฝ่าบาทจึงตรัสถามซวี่หูปู้ซ่างซู ผู้ดูแลคลังเสบียงหลวง ว่ามีเสบียงเพียงพอหรือไม่ ซวี่หูปู้ซ่างซูทราบเรื่องมาบ้างแล้ว ก่อนเข้าร่วมประชุม จึงได้สั่งหลางจงให้รีบไปตรวจสอบ และทูลรายงานฝ่าบาทว่ามีเพียงพอ”
“ฝ่าบาทจึงได้มอบหมายให้ฉีอ๋องเป็นผู้นำเสบียงไปแจกจ่ายที่เมืองซีเหยาพ่ะย่ะค่ะ” ซ่านเต๋อโหวรู้ดีว่า เฟิงอ๋องนั้นเติบโตมากับฉีอ๋องภายใต้การเลี้ยงดูของหนิงซูเฟย ทั้งสององค์ย่อมเป็นฝ่ายเดียวกัน
และบัดนี้ บุตรสาวของเขาก็แต่งเข้าจวนเฟิงอ๋อง นั่นก็หมายความว่า จวนซ่านเต๋อโหวได้เลือกข้างในการแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาทเรียบร้อยแล้ว
“อา ข้าเพียงแต่คิดว่า ยามนี้ ฉีอ๋องน่าจะใกล้เดินทางถึงเมืองซีเหยาแล้วกระมัง”
ซ่านเต๋อโหว “ยามปกติ หากใช้ม้าเร็วเดินทางจากเมืองหลวงก็ใช้เวลาเพียงวันเดียวก็ถึง แต่ฉีอ๋องต้องดูแลเสบียงอีกพันเกวียน นับดูแล้ว น่าจะผ่านเมืองหลงชวนแล้ว คาดว่า คืนนี้คงต้องเข้าพักที่เมืองชางหลินก่อนพ่ะย่ะค่ะ”
“นั่นสินะ” เซียวชิงเฟิงพึมพำ ก่อนจะตัดสินใจรอฟังข่าวคราว “เช่นนั้น เรามาเดินหมากกันอีกสักตาเถิด ท่านพ่อตา”
ซ่านเต๋อโหวที่ไม่อยากเดินหมากกับราชบุตรเขยตรงหน้าแล้ว เผลอทำหมากสีขาวหลุดจากมือ “...”
*หูปู้ซ่างซู หมายถึง เสนาบดีกรมการคลัง
*หลางจง หมายถึง เจ้าหน้าที่ภายในกรม

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC
เมื่อไหร่ตอนใหม่จะมาหรอคะ รอนานจุงเบย อดใจไม่ไหว 🥹...