พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 132

เสี่ยวเยี่ยน...

ราวกับคำต้องมนต์ สองมือเล็กรั้งร่างสูงให้ทิ้งตัวลงมาแนบชิด ริมฝีปากประกบแนบแน่น สอดปลายลิ้นเข้าไปเกี่ยวกระหวัดรัดรึงอย่างเป็นเจ้าของ

สองมือสากของเซียวชิงเฟิงลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างกรุ่นกลิ่นหอมของดอกเหมย ปลดเปลื้องอาภรณ์คลุมกายของทั้งสองคน แล้วโยนลงจากเตียงอย่างคนคุ้นเคย

ไม่นาน เสียงผิวกายที่เสียดสีกันไปมาก็ดังประสานขึ้นพร้อมเสียงครางกระเส่า

“ทะ ท่านพี่ อึก อือ” ฉินเจียวเยี่ยนครางเสียงหวิว เมื่อถูกเซียวชิงเฟิงเลื่อนริมฝีปากมาจุมพิตบริเวณซอกคอ ออกแรงจูบจนคอขาวเนียนแดงช้ำ ราวกับต้องการทิ้งรอยความเป็นเจ้าของ

ดวงตาดอกท้อเปล่งประกายด้วยความพึงพอใจ เมื่อเห็นตราประทับที่เขาบรรจงสร้างขึ้น แล้วจึงได้เลื่อนริมฝีปากลงต่ำ เพื่อไปประทับตราในส่วนอื่นของร่างกายต่อไป

ฉินเจียวเยี่ยนที่ยังไม่รู้สิ่งใดก็ได้แต่นอนแอ่นกาย ปล่อยให้เซียวชิงเฟิงจุมพิตและลูบไล้เรือนร่างของนางตามปรารถนา

เซียวชิงเฟิงฝังใบหน้าลงกลางร่องเนินเขากลางตัว สองมือประกบลงบนเนินเขาลูกงามทั้งสองข้าง พลางบีบเคล้นอย่างเป็นเจ้าของ บดเบียดฝ่ามือที่หยาบกร้านถูไถเม็ดอิงเถาลูกเล็กที่ยอดเนิน

“อ๊ะ อา อ่า ท่านพี่ อื้อ” ฉินเจียวเยี่ยนสอดปลายนิ้วไปตามเรือนผมหนา ขยำไปตามแรงอารมณ์ที่ถูกสร้างขึ้น เอวคอดกิ่วร่อนไปมาด้วยความกระสันจนถูกด้ามหยกที่แข็งเกร็งกลางลำตัวของสวามี

แสงเทียนกลางห้องพลิ้วไหวไปตามแรงลมของสองร่างที่เคลื่อนไหวไปมาบนเตียงอย่างรุนแรง

เรือนร่างขาวอมชมพูปรากฏรอยจูบไปทั่วผิวด้านบน แต่เซียวชิงเฟิงยังคงไม่พอใจ เขาต้องการตีตราความเป็นเจ้าของทั่วร่างของฉินเจียวเยี่ยน

มือหนาพลิกร่างฉินเจียวเยี่ยนให้กลับมานอนคว่ำอวดแผ่นหลังเรียบเนียนขาวผ่องสะท้อนแสงเทียน ร่างสูงกำยำทิ้งกายลงทาบทับ พลางกดจูบสลับขบกัดไปทั่วแผ่นหลัง แล้วใช้สองมือสอดไปลูบไล้เนื้อนุ่ม ๆ ที่ด้านหน้าแทน

“อะ อาเฟิง อา” ฉินเจียวเยี่ยนเริ่มรู้สึกทนไม่ไหว ทั่วร่างร้อนผ่าวราวกับต้องการการปลดปล่อย เอวบางร่อนไปมาอย่างยั่วยวน และเซียวชิงเฟิงก็ไม่ทำให้อีกฝ่ายต้องผิดหวัง เขาขยับสะโพกสอดประสานเป็นหนึ่งเดียวกับนางในพริบตา

สวบ

เซียวชิงเฟิงที่ได้ยินความคิดนั้นก็ราวกับถูกจุดประกายความคิด

ใช่ เขาคงต้องร่วมอภิรมย์กับแม่นางน้อย เพื่อชดเชยคืนวันข้างหน้าที่ต้องห่างกัน...

สะโพกสอบที่เคลื่อนไหวช้าลงในคราวแรกกลับมาขยับเสียดสีรุนแรงขึ้นอีกครั้ง แขนแกร่งข้างหนึ่งโอบรัดรอบเอวกิ่ว ปล่อยให้มืออีกข้างล้วงลงต่ำไปลูบไล้กลีบดอกเหมยที่บวมช้ำจนเกิดเสียงครางหวิวจากเรียวปากบาง

“อ่ะ อา ยะ อย่าสิ อ๊า~~~”

ฉินเจียวเยี่ยนได้แต่ส่งเสียงคราง เมื่อเซียวชิงเฟิงใช้ทุกส่วนของร่างกายในการปรนเปรอปลุกปั่น ทั้งปลายลิ้นที่ไล้เลียไปตามซอกคอชื้นเหงื่อ มือสากที่บีบเคล้นเนินเนื้อสลับขยี้เม็ดอิงเถาให้ชูชัน มืออีกข้างที่แตะลงบนเกสรกลางกลีบดอกเหมยกลางตัว และสะโพกสอบได้รูปที่กระแทกกระทั้นแท่งหยกตอกตรึงนางจากด้านหลังตลอดค่ำคืนนั้น

ก่อนที่ฉินเจียวเยี่ยนจะสลบคาอ้อมแขนของเซียวชิงเฟิงก็ได้ยินประโยคหนึ่งกระซิบที่ข้างหู

“ฝากฮูหยินช่วยดูแลทุกสิ่งทุกอย่างของเราด้วย”