พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 133
ก่อนที่แสงตะวันโผล่พ้นขอบฟ้า บุรุษในชุดดำหลายสิบนายก็ได้ควบอาชาชั้นดีทะยานออกจากเมืองหลวงไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้เพียงฝุ่นที่ฟุ้งกระจัดกระจาย
ฉินเจียวเยี่ยนนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงไม้อย่างหมดแรง ดวงตาจิ้งจอกจ้องมองเพดานเรือนอี้หงอย่างเหม่อลอย ลำคอแห้งผากอย่างที่ไม่จำเป็นต้องคาดเดาสาเหตุ
ไม่ไหว ขยับตัวไม่ไหว...
ฉินเจียวเยี่ยนไม่รู้ว่า ควรจะสงสารใครก่อนดี ระหว่างตัวนางที่สลบไปคาอ้อมแขนของสวามี จนทั่วร่างมีแต่ความเมื่อยล้าราวกับปราบพยศม้าศึกทั้งคืน หรือสวามีที่ออกแรงคึกเป็นม้าพยศตลอดทั้งคืนแล้ว ยามนี้ยังต้องควบม้าเร็ว เพื่อออกเดินทางไปยังเมืองซีเหยาอีก และก่อนจากไป เขายังใจดีเช็ดเนื้อตัว ทำความสะอาดให้นางอีกด้วย
เฮ้อ จะไปหาสวามีที่ทั้งอึด ถึก และเอาใจใส่แบบนี้ได้จากที่ใดกันอีก?
“ชุนเถา ชุนหลิ่ว” ฉินเจียวเยี่ยนได้ยินเสียงแหบพร่าจากลำคอของตัวเองได้อย่างชัดเจน
“เพคะ พระชายา” สองสาวใช้คนสนิทรีบเปิดประตูเรือนเข้ามาในทันที ชุนเถารีบเดินเข้ามาเก็บผ้าม่านขึ้นไปเกี่ยวเก็บให้เรียบร้อย ส่วนชุนหลิ่วก้าวเข้ามาช่วยประคองให้ฉินเจียวเยี่ยนลุกขึ้นนั่ง
ฉินเจียวเยี่ยน “ท่านอ๋องไปแล้วหรือ?”
“เพคะ” ชุนเถาตอบเสียงเบา “เสด็จไปต้นยามอิ๋นเพคะ”
เขาคงแทบจะไม่ได้นอนเลยสินะ...
“แล้วนี่ยามใดแล้ว?”
“ปลายยามอู่แล้วเพคะ” ชุนเถาถาม “พระชายาหิวหรือยังเพคะ?”
“หิวแล้ว ยกสำรับมาเถิด” ฉินเจียวเยี่ยนตอบสั้น ๆ ชุนเถาจึงได้รีบออกไปยกสำรับเข้ามาให้ โดยที่ชุนหลิ่วช่วยฉินเจียวเยี่ยนล้างหน้าล้างตา จัดเตรียมเสื้อผ้าชุดใหม่ไว้ให้
ชุนเถาเดินถือถาดสำรับเข้ามาถึงเตียง ครั้นกำลังจะวางลงบนโต๊ะข้างเตียงก็เห็นกล่องไม้สลักลายหงส์เพลิงสยายปีกงดงามวางอยู่ตรงนั้น “กล่องไม้นี้ มาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร?”
เมื่อวาน ตอนที่นางจัดเรือนอี้หงให้พระชายายังไม่มีสิ่งนี้อยู่ตรงนี้เลยนี่นา
ฉินเจียวเยี่ยนเลิกคิ้วถาม “กล่องอะไรรึ?”
บทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC