พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 177

ต้นยามไฮ่ในคืนเดือนมืด ม้าเร็วนายหนึ่งได้ควบทะยานมาถึงหน้าประตูเมืองหลวง เสียงฝีเท้าของม้าดังก้องไปทั่วถนนที่ไร้ผู้คน ป้ายประจำจวนเฟิงอ๋องถูกควักออกมาจากอกเสื้อที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เมื่อได้รับอนุญาตให้เข้าเมืองแล้ว ม้าเร็วก็ไม่ได้รีรอ ตรงดิ่งไปยังจวนต้นสังกัดอย่างไม่คิดชีวิต

เสียงส่งสัญญาณดังขึ้นแผ่วเบา หากแต่ผู้ฝึกวิทยายุทธ์มานานหลายปีอย่างเซียวชิงเฟิงกลับได้ยินอย่างชัดเจน ดวงตาดอกท้อยกเปลือกตาขึ้น ทันทีที่เขาได้ยินสัญญาณ แม้ว่าภายในเรือนอี้หงจะมีเพียงแสงจันทร์ที่ส่องลอดเข้ามาเล็กน้อย หากแต่เขาก็ยังสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

เขาผงกศีรษะขึ้นมองดวงหน้าหวานละมุนของฮูหยินที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของเขา ไหล่ขาวเนียนโผล่พ้นชายผ้าห่มขึ้นมา เย้ายวนจนเขาอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปจุมพิตแผ่วเบาอย่างรักใคร่

เซียวชิงเฟิงค่อย ๆ เลื่อนตัวเองออกจากผ้าห่มอย่างแผ่วเบา ราวกับกลัวจะไปปลุกให้ฮูหยินของตนตื่น เขาดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาคลุมกายของนาง เพื่อป้องกันมิให้ลมหนาวเข้ามากล้ำกราย จากนั้น เขาจึงก้มตัวไปหยิบเสื้อชั้นในที่หล่นกระจัดกระจายบนพื้นมาใส่อย่างลวก ๆ แล้วเดินออกจากเรือนอี้หงอย่างแผ่วเบา

ห้องหนังสือที่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของหมึกและตำราถูกจุดแสงเทียนขึ้นขับไล่ความมืดมิด ปรากฏร่างสูงใหญ่ของเซียวชิงเฟิงที่กำลังยืนอยู่หลังโต๊ะทำงาน ข้างกายมีหยางเซิงและตงไฮ่ที่รอรับคำสั่งอยู่แล้ว

ใบหน้าของทั้งสามคนเคร่งขรึมและเต็มไปด้วยความตึงเครียด ตรงหน้าเป็นม้าเร็วที่เพิ่งเดินทางกลับมาถึง เขาคุกเข่าลงบนพื้นห้องอย่างเหน็ดเหนื่อย

“ได้ความว่าอย่างไร?” เซียวชิงเฟิงเอ่ยถาม

“ทูลท่านอ๋อง” ม้าเร็วก้มหน้าลงต่ำเพื่อรายงาน “บัดนี้ หมิงอ๋องใช้กำลังยึดเมืองชางหลินและเสบียงหนึ่งพันห้าร้อยเกวียนไว้แล้วพ่ะย่ะค่ะ!!”

“ห้ะ!!” หยางเซิงเผลอหลุดอุทานออกมาด้วยความตกใจ ใบหน้าซีดเผือดไปในทันที จนตงไฮ่ต้องรีบยกมือขึ้นปิดปากของเขาไว้ทันควัน มิให้เขาส่งเสียงออกมาขัดสมาธิของเฟิงอ๋อง

เซียวชิงเฟิงเคาะปลายนิ้วลงบนโต๊ะช้า ๆ อย่างใช้ความคิด แต่ดวงตาของเขากลับเต็มไปด้วยความเฉียบคมดั่งพยัคฆ์ร้ายที่กำลังล่าเหยื่อ “หมิงอ๋องมีกำลังพลมาจากที่ใด?”

“เป็นกำลังพลจากหลากหลายกลุ่มไร้สังกัดพ่ะย่ะค่ะ”

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร?” คิ้วคมดังปลายดาบของเซียวชิงเฟิงเลิกขึ้นสูง บ่งบอกถึงความไม่พอใจ

“กระหม่อมเฝ้าสังเกตอยู่นาน เห็นว่า เป็นกองกำลังพลที่ทยอยเข้าเมืองอย่างต่อเนื่อง ซึ่งแต่ละกองก็ไร้ธงสัญลักษณ์ ลักษณะคล้ายชาวบ้านจากหมู่บ้านต่าง ๆ มากกว่าพ่ะย่ะค่ะ”

ชาวบ้านจากหมู่บ้าน?

แปดหมื่น!!

พวกเขามิได้เกรงกลัวตัวเลขของทหารที่มากถึงเพียงนั้น แต่เขากลัวโทสะของท่านอ๋องของตนมากกว่า ที่ปล่อยให้หมิงอ๋องเล็ดลอดซ่องสุมกำลังพลได้มากถึงเพียงนั้น

ขนาดของหย่งอ๋องที่จับได้ ยังมีเพียงสี่พันนายเอง...

นับประสากระไรกับทหารที่ไม่เคยได้ลงสนามรบจริง จำนวนเท่านั้น กองทัพเงาพยัคฆ์ของพวกเขาก็เหยียบให้จมดินได้ไม่ยาก!!

“ไปเตรียมม้า ข้าจะเข้าเฝ้าเสด็จพ่อ”

*ยามไฮ่ หมายถึง ช่วงเวลา 21.00-22.59 น.