“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เสียงหัวเราะอย่างสาแก่ใจของหมิงอ๋องดังกังวานไปทั่วโถงจวนเจ้าเมือง โดยมีเจียงจวินและกูซื่อมองด้วยความสงสัย หลังจากที่ท่านอ๋องได้รับสารลับจากนกพิราบเมื่อครู่
เจียงจวินถามอย่างสงสัย “มีข่าวสารใดจากเมืองหลวงหรือพ่ะย่ะค่ะ?”
“เจิ่งลีปู้ซ่างซูส่งข่าวมาบอกว่า เขาสามารถโน้มน้าวเสด็จพ่อให้ส่งเฟิงอ๋องมาออกรบกับข้าได้แล้ว”
“ห้ะ! ส่งเฟิงอ๋องมารบกับท่านอ๋องหรือพ่ะย่ะค่ะ?” กูซื่อทวนประโยค “จะไม่เป็นการส่งแกะเข้าปากเสือหรอกหรือ?”
เจียงจวินพยักหน้า พลางยกยิ้มเย้ยหยัน “เฟิงอ๋องเป็นเพียงอ๋องเจ้าสำราญ ไม่เชี่ยวชาญศาสตร์ใด ทำให้ฝ่าบาทไม่ทรงพอพระทัยมานานหลายปีแล้ว ครั้นเจิ่งลีปู้ซ่างซูโน้มน้าว คงทำให้ฝ่าบาทตัดสินพระทัยได้ไม่ยาก”
“นอกจากนี้ ฉีอ๋องก็ยังเดินทางไม่ถึงเมืองหลวง เพราะจำเป็นต้องเปลี่ยนเส้นทาง อ้อมเมืองไปอีกหลายวัน เพื่อมิให้ปะทะกับกองทัพของเราที่เมืองชางหลิน จึงทำให้เดินทางล่าช้ามากขึ้นไปอีก”
“เฮอะ!” เซียวชิงหมิงแค่นเสียง “ไปตามแม่ทัพกวนมา”
“พ่ะย่ะค่ะ” กูซื่อรีบรับคำ แล้วเดินออกไปในทันที
เจียงจวินจึงอดถามด้วยความสงสัยไม่ได้ “เหตุใดจึงต้องไปตามแม่ทัพกวนด้วยเล่าพ่ะย่ะค่ะ?”
“แต่วีรบุรุษผู้นี้ก็ไม่อาจผ่านด่านสาวงามไปได้” เจียงจวินส่ายหน้า “เห็นว่า พระชายาเฟิงอ๋องออดอ้อน จนเฟิงอ๋องต้องเสียเวลาไปร่วมครึ่งชั่วยาม จึงจะออกทัพได้นะพ่ะย่ะค่ะ”
“ยามที่เขาออกจากเมืองหลวง ก็คงจะเป็นวีรบุรุษ” เซียวชิงหมิงส่งเสียงเยาะเย้ย “แต่หลังจากที่ถูกข้าตีทัพจนแตกพ่ายคงได้กลายเป็นคนไร้ค่าที่ถูกทุกคนประณาม”
“จริงแท้พ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง” เจียงจวินพยักหน้าเห็นด้วย “แม้แต่คนสนิทของเฟิงอ๋องยังไม่อยากมาร่วมทัพด้วยเลย จึงได้ขออยู่เมืองหลวงกับพระชายาเฟิงอ๋อง เพื่อความปลอดภัย”
“จวนเฟิงอ๋อง... ช่างเป็นจวนของคนไร้ค่าเสียจริง ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เซียวชิงหมิงหัวเราะร่วนด้วยความชอบใจ

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC
เมื่อไหร่ตอนใหม่จะมาหรอคะ รอนานจุงเบย อดใจไม่ไหว 🥹...