พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 186

บนแผนที่ผืนใหญ่ที่ปูอยู่บนโต๊ะไม้ใจกลางโถง เซียวชิงหมิงหยิบแผ่นไม้ที่แกะสลักเป็นรูปคน ซึ่งเป็นตัวแทนของทหารจำนวนหนึ่งหมื่นนายออกไปวางตามเมืองต่าง ๆ ริมชายแดน จนในที่สุดก็เหลือเพียงสามชิ้นที่เขานำมาวางไว้ที่เมืองหลวง

“อีกทั้งยังมีแม่ทัพหน้ากากเหล็กและกองทัพเงาพยัคฆ์ที่กลายเป็นทัพจู่โจม เคลื่อนที่รวดเร็วไร้ร่องรอย สร้างความหวาดระแวงให้แคว้นต่าง ๆ เป็นอย่างมาก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความมั่นใจ

หมิงอ๋องคลี่ยิ้มมุมปาก นำแผ่นไม้รูปคนสีดำที่แทนเป็นแม่ทัพหน้ากากเหล็กมาวางซ้อนทับเบี้ยที่เมืองหลวงด้วยเช่นกัน

“แต่ท่านอ๋องมั่นใจได้อย่างไรว่า ฝ่าบาทจะไม่เรียกแม่ทัพหน้ากากเหล็กและกองทัพเงาพยัคฆ์มารบกับเรา?”

“ข้าให้เจิ่งลีปู้ซ่างซูโน้มน้าวเสด็จพ่อไว้แล้ว” เซียวชิงหมิงคลี่ยิ้มจาง ๆ บนใบหน้า ใช้ปลายนิ้วดีดเบี้ยทหารสีดำให้ล้มลงไปอย่างไม่ไยดี “หากแม่ทัพหน้ากากเหล็กลงสนามมารบกับเราก็อาจจะทำให้แคว้นศัตรูตัดสินใจบุกแคว้นของเราได้ ดังนั้น การที่แม่ทัพหน้ากากเหล็กยังไม่ปรากฏกาย ย่อมเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด”

แม่ทัพกวนที่ยืนฟังอยู่ทางด้านข้างพยักหน้าอย่างเข้าใจในความหมายนั้นในทันที

เซียวชิงหมิงเลื่อนสายตาไปยังเมืองที่ตนอยู่บนแผนที่อีกครั้ง “ส่วนเมืองชางหลินที่เราอยู่นั้น นับว่าเป็นเมืองยุทธศาสตร์สำคัญ เป็นดั่งป้อมปราการธรรมชาติที่ป้องกันง่าย แต่โจมตียาก มีกำแพงเมืองที่สูงใหญ่เป็นด่านป้องกันแรก คูเมืองที่กว้างใหญ่และลึกที่ขุดโอบล้อมรอบเมืองทั้งสี่ทิศ มีเพียงสะพานชักที่สามารถยกขึ้นลงได้เท่านั้นที่เชื่อมต่อกับภายนอก”

เซียวชิงหมิงเลื่อนเบี้ยทหารจำนวนสองชิ้นจากสองชิ้นมาหยุดตรงหน้าเมืองชางหลินบนแผนที่

“ด้านหน้าเมืองเป็นป่าไม้ทึบหนาแน่น กองทัพของเฟิงอ๋องย่อมเดินทางมาอย่างยากลำบาก ข้าคิดว่า เราสามารถวางกับดักในป่านั้นได้ เพื่อตัดกำลังตั้งแต่แรกเริ่ม”

“ข้าเห็นด้วย” หมิงอ๋องพยักหน้า ก่อนจะคลี่ยิ้มเย้ยหยัน “แต่ข้าคิดว่า กองทัพเพียงสองหมื่นนายที่แม่ทัพมีความตั้งใจจะหนีทัพอยู่แล้ว เราคงไม่จำเป็นต้องลงทุนถึงเพียงนั้นกระมัง”