พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 189

สิ้นเสียงอนุญาต บุรุษในชุดทหารของจวนเฟิงอ๋องเดินเข้ามาด้วยฝีเท้าที่แผ่วเบา เข้ามาคุกเข่าประสานมือคำนับอยู่ตรงหน้าฉินเจียวเยี่ยน

“ทูลพระชายา กระหม่อมเพิ่งได้รับสารจากนกพิราบของท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ!!”

หยางเซิงเดินไปรับม้วนกระดาษในมือทหารนายนั้นมาส่งให้ฉินเจียวเยี่ยนอย่างนอบน้อม มือบอบบางรับกระดาษมาคลี่อ่าน จึงได้เห็นลายพู่กันตวัดไปมาอย่างคุ้นตา

หัวคิ้วของฉินเจียวเยี่ยนขมวดมุ่น จนหลินซื่อและหยางเซิงจะเกิดความสงสัย ต่างกังวลว่าจะเป็นข่าวร้ายมากกว่าข่าวดี

“ข่าวสารจากท่านอ๋องว่าอย่างไรบ้าง?”

“ท่านอ๋องกล่าวว่า ที่จวนหมิงอ๋องมีการเคลื่อนไหวผิดปกติเจ้าค่ะ ต้องการให้ข้าแบ่งกำลังคนไปสกัดไว้ เพราะคาดว่า จะเป็นการลอบโจมตีทางด้านหลังจากเมืองหลวงเจ้าค่ะ”

“ตายจริง!!” หลินซื่อยกมือขึ้นทาบอก เมื่อรับรู้ถึงภัยอันตรายที่ลูกเขยกำลังเผชิญ “ไม่ได้การ ละ... แล้วเจ้าจะทำอย่างไร?”

ฉินเจียวเยี่ยนส่งกระดาษแผ่นนั้นไปให้หยางเซิงอ่านต่อ หยางเซิงอ่านอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้น แล้วคุกเข่าพร้อมรับคำสั่ง “ท่านอ๋องรับสั่งว่า ให้พวกกระหม่อมทำตามรับสั่งของพระชายาได้เลยพ่ะย่ะค่ะ”

“ดี!” ฉินเจียวเยี่ยนสูดหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะเอ่ยสั่งเสียงทรงอำนาจ “หยางเซิง เจ้าจงนำคนครึ่งหนึ่งตรงไปยังจวนหมิงอ๋อง สกัดกลุ่มคนที่จะบุกออกจากเมืองหลวงให้ได้ สามารถฆ่าได้ไม่ต้องละเว้น!!”

“แต่ว่า ท่านอ๋องให้กระหม่อมอยู่คุ้มกันพระชายา...” หยางเซิงเอ่ยขัดขึ้น

หากท่านเป็นสิ่งใดไป ศีรษะของกระหม่อมก็อาจจะเป็นไปด้วยนะพ่ะย่ะค่ะ...

มือบอบบางราวกับไร้ข้อต่อเลื่อนมากุมมือมารดา ปลุกปลอบอย่างแผ่วเบา หลินซื่อเห็นเช่นนั้นจึงเริ่มใจอ่อน เมื่อหันหน้าไปทางซ้ายขวาก็ล้วนแต่เห็นบ่าวไพร่ของจวนเฟิงอ๋องเต็มลานเรือน จึงเริ่มเบาใจ คิดว่าตนเองอาจจะกังวลมากเกินไป

“เอาเถิด เอาเถิด แม่คงจะเป็นกังวลมากไป” หลินซื่อถอนหายใจ “เช่นนั้น เจ้าก็พักผ่อนเถิด แม่จะกลับจวนก่อน แล้ววันพรุ่ง แม่ค่อยมาอยู่กับเจ้าใหม่”

“เจ้าค่ะ ท่านแม่” ฉินเจียวเยี่ยนขานรับ พลางลุกขึ้นยืน ตั้งใจจะไปส่งมารดาที่หน้าจวน หากแต่ยังไม่ทันที่ทั้งสองคนจะก้าวพ้นเรือน ทหารนายหนึ่งก็รีบวิ่งเข้ามารายงานด้วยความตกใจ

“ทูลพระชายา! มีคนร้ายหลายสิบนายลอบบุกเข้ามาในจวนพ่ะย่ะค่ะ!!”

*ยามโหย่ว หมายถึง 17.00-18.59 น.