เซียวชิงเฟิงชะงักกายไปครู่หนึ่ง เมื่อได้ยินพระชายาส่งสัญญาณอย่างที่เขารู้ดีแก่ใจ
“เสี่ยวเยี่ยนทนไม่ไหวแล้วหรือ?” เซียวชิงเฟิงขยับตัวขึ้นไปถาม สองดวงหน้าแดงก่ำอยู่เสมอกัน ฉินเจียวเยี่ยนยกเปลือกตาขึ้นมองอย่างอ่อนระทวย นางพยักหน้าเล็กน้อย
“ได้สิ”
ริมฝีปากหนาฉกวูบลงมาแนบชิดอีกครั้ง สองปลายลิ้นตวัดไล้กันนัวเนียในโพรงปาก จนได้ยินเสียงอย่างชัดเจน ฉินเจียวเยี่ยนรู้สึกได้ถึงฝ่ามือสากที่ลูบไล้ไปตามขาอ่อนของนางอย่างแผ่วเบา ก่อนจะบังคับให้นางอ้าขาออกกว้าง
ของแข็งเป็นแท่งยาวถูไถขึ้นลงไปมาราวกับต้องการเคลือบน้ำหวานให้ทั่วความยาวนั้น
สวบ
“อึก อื้อ” เสียงครางดังลั่นขึ้นในลำคอ เมื่อร่างกายของนางรู้สึกถึงการเติมเต็มจนสุดความยาว สิ่งแปลกปลอมเหยียดยาวเป็นเส้นตรงจนชนความอ่อนนุ่มของนางด้านใน
ร่างสูงผละริมฝีปากออกไป ฉินเจียวเยี่ยนจึงหลับตาพริ้ม เพื่อรอรับสัมผัสกระแทกกระทั้นที่กำลังจะเกิดขึ้นเหมือนที่ผ่านมา หากแต่รอแล้วรอเล่า สัมผัสที่ปรารถนาก็ยังไม่มาถึง จนนางต้องลืมตาหาคำตอบ
ดวงตาจิ้งจอกคู่งามจึงได้เห็นร่างสูงที่พลิกร่างนอนตะแคงอยู่ข้างนาง มือหนึ่งสอดโอบรัดนางไปทางด้านหลัง ส่วนอีกมือเลื่อนต่ำไปทางดอกเหมยบอบบางของนาง
‘ช้าก่อน... ท่าทางของท่านพี่เช่นนี้?’
‘แล้วช่วงล่างนั้น?’
ฉินเจียวเยี่ยนผงกศีรษะขึ้นมามองทันที จึงได้เห็นปลายด้ามไม้ของของเล่นที่นางนำมาสอนเหล่านางโลมกำลังสอดแทรกเข้ามาในตัวของนาง โดยที่มือของสวามีกุมปลายด้ามไว้มั่น
ดวงหน้าเล็กเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ไม่คิดฝันว่า เขาจะเลือกใช้ของเล่นมาเล่นงานนาง ริมฝีปากบางกำลังจะเอ่ยถาม แต่ก็ถูกใครอีกคนขัดขึ้นมา
“เสี่ยวเยี่ยนพร้อมแล้วสินะ?”
เซียวชิงเฟิงไม่รอช้า ขยับแท่งไม้ในมือกระแทกกระทั้นเข้าออกตามจังหวะที่ต้องการ
“อึก! ทะ ท่านพี่ ยะ อย่า อา อ๊า~~~” เอวบางบิดร่อนไปมาด้วยความรัญจวน ยิ่งเมื่อได้รู้ว่า สิ่งแปลกปลอมที่อยู่ในตัวนางนั้นเป็นของเล่น มิใช่ตัวตนของสวามี แรงกำหนัดภายในตัวก็ยิ่งสูงขึ้น
“อา อา” ฉินเจียวเยี่ยนยกมือที่อ่อนระโหยไปลูบไล้ใบหน้าคมคายที่เงยขึ้นมาสบตานางผ่านร่องอกอิ่ม
ภาพใบหน้าหวานละมุนแดงก่ำด้วยพิษรัก นัยน์ตาจิ้งจอกปรือมอง ทั่วร่างร้อนรุ่ม ผิวสัมผัสเรียบเนียนเต่งตึงราวกับเชื้อเชิญให้เขากระโจนเข้าไปโรมรัน “อาเฟิง...”
เส้นสติของเซียวชิงเฟิงขาดผึงในทันที เมื่อได้เห็นและได้ยินเพียงเท่านั้น เขาพลิกกายขึ้นไปคร่อม มือหนาดึงด้ามไม้ของเล่นออก ก่อนจะขยับสะโพกสอบได้รูป สวนของแข็งส่วนตัวเข้าไปในทันที
สวบ
“อื้อ~~~” ร่างบางเกร็งตัวแน่น เมื่อถูกเติมเต็มเข้ามาอีกคราว ริมฝีปากหนาเลื่อนมาประกบแน่น สองมือลูบไล้ตะโบมไปทั่วเรือนร่างราวกับเสือร้ายกระหายเหยื่อ
เสียงครางกระเส่าดังกังวานไปตามจังหวะควบคุมของเสือร้ายด้านบนที่เหยื่ออย่างฉินเจียวเยี่ยนทำได้เพียงนอนระทวย ปล่อยให้เขากลืนกินเข้าไปทั้งตัว
สุดท้าย ลมวสันต์อ่อนโยนก็กลายเป็นพายุคลั่งอีกครา...

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC
เมื่อไหร่ตอนใหม่จะมาหรอคะ รอนานจุงเบย อดใจไม่ไหว 🥹...