เข้าสู่ระบบผ่าน

พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 211

“เยี่ยนเยี่ยน!” เสียงเรียกชื่อของนางดังขึ้น ทำให้ฉินเจียวเยี่ยนลอบกลอกตามองบน

เหตุใดวันนี้ ตำหนักบูรพาจึงมีแขกมาเยี่ยมเยียนมากมายนัก?

“ลี่เอ๋อร์” ฉินเจียวเยี่ยนเรียกสหาย ก่อนจะเห็นเมิ่งลี่ที่เดินตามหลังสาวใช้เข้ามาด้วยใบหน้าบูดบึ้ง “เกิดสิ่งใดขึ้นรึ?”

“เฮ้อ” เมิ่งลี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ขณะที่ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ข้างสหาย “ที่จวนมีปัญหาเล็กน้อยน่ะ”

“หากเล็กน้อยจริง เจ้าคงไม่ถอนหายใจแรงปานนี้หรอกกระมัง”

ฉินเจียวเยี่ยนรู้จักเมิ่งลี่ดีกว่าผู้ใด เพราะพวกนางเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่วัยเยาว์ แม้ว่า ทุกคนจะกล่าวว่า พวกนางคือตุ๊กตากระเบื้องที่มีเพียงรูปโฉมงดงาม แต่ไร้ความสามารถอย่างที่แม่นางในห้องหอพึงมี

แต่เมิ่งลี่นั้น มีจิตใจที่บริสุทธิ์ มอบความจริงใจให้แก่ผู้อื่น เป็นห่วงเป็นใยคนรอบตัวเสมอ นางมองว่า ปัญหาของทุกคนที่นางรัก ก็ล้วนแต่เป็นปัญหาของนางด้วย

“ก็ท่านอารองของข้าน่ะสิ” เมิ่งลี่เอ่ยขึ้น

ฉินเจียวเยี่ยน เจ้าก็ไม่เปิดโอกาสให้ข้าได้หลอกถามเลยรึ?

“ช่วงนี้ ท่านอารองของข้าติดพันกับนางโลม จนทะเลาะกับท่านอาสะใภ้รองเกือบทุกวัน”

“ท่านอารองของเจ้า มิใช่ว่า เป็นคนรักครอบครัวมากรึ?” ฉินเจียวเยี่ยนถามพลางนึกถึงเมิ่งเหวินในความทรงจำ

เมิ่งเหวินเป็นขุนนางที่มีความสามารถมากผู้หนึ่ง คอยดูแลด้านการกำหนดและจัดเก็บภาษีภายในเมืองหลวงให้ถูกต้องและเหมาะสม จนเป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้เจิ้นหลง เพราะเขาสามารถกำหนดภาษีให้ราษฎรพึงพอใจและเพิ่มจำนวนเงินในคลังหลวงได้เป็นอย่างมาก

เมิ่งลี่ถอนหายใจอีกครั้ง “ก็ใช่น่ะสิไม่รู้ว่า เหตุใดท่านอารองจึงได้ไปติดพันนางโลมเช่นนั้นได้ เห็นว่า ครั้งแรกที่ไป เป็นเพราะสหายในสำนักชักชวนไปดื่ม แต่หลังจากนั้น เขาก็มักจะไปดื่มเพียงลำพังเป็นประจำ”

ติดพันกับนางโลม…

ประเดี๋ยวก่อน มิใช่ว่าเป็นนางโลมของหอไป่ฮวาที่ข้าเพิ่งสั่งสอนกลอุบายมัดใจชายเองกับมือหรอกนะ…

หากเปรียบเทียบก็กล่าวได้ว่า แม่นางแคว้นต้าเซี่ยเป็นเหมือนชาชั้นดีหอมละมุนลิ้น ส่วนนางโลมจากต่างแดนเป็นเหมือนสุราฤทธิ์แรงที่ดื่มเพียงจอกเดียวก็ทำให้เลือดลมสูบฉีดไปทั่วร่าง

ชายใดได้เจอนางโลมที่อาจหาญผิดแผกไปเช่นนั้น จะไม่หลงระเริงไปกับความตื่นตาตื่นใจนั้น ก็คงต้องไปบวชเข้าทางธรรมเสียแล้วกระมัง

สงสัยไปหอไป่ฮวาคราวหน้า คงต้องสอนให้นางโลมของเราใจกล้ากว่านี้เสียแล้ว…

“แล้วข้าควรจะทำอย่างไรดี? เยี่ยนเยี่ยน” เมิ่งลี่ถามด้วยความร้อนใจ นางไม่ปรารถนาให้คนในจวนมีความทะเลาะเบาะแว้งกันเช่นนี้เลย

ตั้งแต่ท่านอารองเริ่มไปหออวี่หลินทุกวัน ครั้นกลับมา ท่านอาสะใภ้รองที่นั่งเฝ้ารอก็ตั้งตนเป็นศาลต้าหลี่ซักถามจนท่านอารองชักสีหน้าเดินกลับเรือนไปอย่างไม่พอใจ

เมื่อนานวันเข้า ท่านอาสะใภ้รองก็มาร้องห่มร้องไห้ ฟ้องความกับมารดาของนาง จนร่ำ ๆ เกือบจะขอหย่ากันอยู่แล้ว ท่านแม่ก็หนักใจ มิรู้ว่า ควรจะช่วยเหลืออันใดดี

“อืม…” ฉินเจียวเยี่ยนกลอกสายตาไปมาอย่างครุ่นคิด “เช่นนั้น ลี่เอ๋อร์ เจ้าอยากจะลองไปสืบความที่หออวี่หลินหรือไม่เล่า?”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC