พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 43
“หม่อมฉันมาแล้วเพคะ”
เสียงสดใสร่าเริงเจื้อยแจ้วดังขึ้น ตั้งแต่หน้าประตูเรือน ขัดจังหวะเซียวชิงเฟิงที่กำลังนั่งอ่านตำราเพลิน ๆ
เขาจึงเงยหน้าขึ้นมามอง ก่อนจะเห็นร่างระหงในชุดบุรุษคุ้นตา
“เหตุใดเจ้าจึงใส่ชุดบุรุษอีกแล้วเล่า?” เซียวชิงเฟิงวางตำราในมือลง พิศมองชุดบุรุษที่นางช่างสรรหามาใส่อย่างพอดีตัว ราวกับคุณชายน้อยที่เพิ่งผ่านวัยสวมกวานมาไม่นาน
“หากมีผู้ใดมาเห็นว่า คุณหนูรองตระกูลฉินเดินเข้ามาในจวนเฟิงอ๋อง ใต้เท้าซ่านเต๋อโหวจะไม่เตรียมไม้โบยหม่อมฉันหรือเพคะ?” ฉินเจียวเยี่ยนมองค้อน แสร้งบ่นถึงความลำบากในวันนี้ “นี่ หม่อมฉันยังต้องแอบเข้าประตูหลังของจวนเลยนะเพคะ”
หยางเซิงแทบสำลัก เพราะแท้จริงแล้ว ไม่ว่าจะเป็นประตูหน้าหรือประตูหลังของจวน ก็ไม่มีผู้ใดมีสิทธิ์ได้เข้ามาได้ทั้งสิ้น หากท่านอ๋องไม่อนุญาต คงมีเพียงแต่คุณหนูรองท่านนี้ที่ได้รับอภิสิทธิ์ให้เข้ามาอย่างไม่รู้ตัว
เซียวชิงเฟิงหรี่ตามองคนเจ้าเล่ห์ตรงหน้าที่หาทางแอบอ้างความลำบาก หวังเรียกร้องบางสิ่งบางอย่างเป็นแน่ “หากเจ้าลำบากนัก มิสู้ยกเลิ...”
“ไม่ลำบากเลยเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนรีบร้องขัดขึ้นอย่างฉับไว ด้วยเกรงว่า ถังข้าวสารถังใหญ่ตรงหน้าจะเปลี่ยนใจ “หม่อมฉันไม่ลำบากเลยแม้แต่นิดเดียว หม่อมฉันพร้อมให้บริการท่านอ๋อง โดยไม่เก็บค่าเดินทางแม้แต่อีแปะเดียว”
เซียวชิงเฟิงพยักหน้าอย่างพึงพอใจในความหัวไวของนาง “เช่นนั้น เจ้าจะเริ่มนวดเลยหรือไม่?”
“เพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนกระชับกระเป๋ากล่องไม้ที่บรรจุขวดน้ำมันนวดไว้แน่น “ท่านอ๋องจะให้หม่อมฉันนวดให้ที่ใดเพคะ?”
“ไปนวดที่ห้องหนังสือ”
เซียวชิงเฟิงลุกขึ้นยืน แล้วเดินนำไปที่ห้องหนังสือด้านข้าง โดยมีฉินเจียวเยี่ยนก้าวเดินตามไปติด ๆ เมื่อทั้งสองคนก้าวเข้าไปในห้องหนังสือแล้ว หยางเซิงจึงปิดประตูให้อย่างรู้หน้าที่ โดยไม่กังวลถึงความเหมาะสมใด ๆ
เพราะท่านอ๋องของเขากับคุณหนูรองก้าวข้ามเส้นความเหมาะสมไปนานแล้ว นอกจากนี้ ที่นี่คือจวนเฟิงอ๋อง ผู้ใดจะกล้าปากมาก นำเรื่องท่านอ๋องออกไปพูดนอกจวนกัน หากมิใช่ว่า ไม่ต้องการมีลมหายใจต่อไป
ฉินเจียวเยี่ยนหยุดยืนอยู่ที่หน้าฉากกั้นบังลมผ้าไหมสีขาวบริสุทธิ์ ที่ถูกปักลวดลายนกกระเรียนสีทองอย่างประณีต ขนนกแต่ละเส้นเรียงร้อยงดงาม สะบัดปีกสีขาวที่กางออกราวกับมีชีวิต
'สวยจัง...'
'ไว้ถ้ามีเงินมากพอ ข้าจะสั่งทำเจ้า แล้วนำไปไว้ที่เรือนของข้าบ้างนะ'
'หากท่านอ๋องเผลอหลับไป ข้าจะสามารถใช้มีดงัดแงะอัญมณีออกไปได้บ้างหรือไม่นะ?'
แววตาของฉินเจียวเยี่ยนเปล่งประกายสอดคล้องกับความคิดในใจ จนเซียวชิงเฟิงเริ่มสงสัยสถานะทางการเงินของจวนซ่านเต๋อโหว
หรือว่า จวนซ่านเต๋อโหวจะลำบากยากแค้นต่างจากที่เห็น...
เป็นไปไม่ได้ ตระกูลหลินร่ำรวยออกปานนั้น อีกทั้งฉินฮูหยินยังรักใคร่และทุ่มเทให้นางมากถึงเพียงนี้
ดูจากเสื้อผ้าอาภรณ์ล้วนแต่เป็นของชั้นดี เกรงว่า น่าจะเป็นความคลั่งไคล้เงินทองส่วนตัวของนางมากกว่า
เซียวชิงเฟิงคิดพลางถอดเสื้อคลุมตัวนอกและตัวในออกตามลำดับ ทันทีที่แผ่นหลังกว้างอวดโฉมสู่สายตา ฉินเจียวเยี่ยนก็รู้สึกตัวราวกับได้รับแรงดึงดูดอะไรบางอย่าง
นางถอนสายตาจากเตียงไม้กลับมาที่เรือนร่างกำยำตรงหน้า
เซียวชิงเฟิงมีรูปร่างสูงใหญ่กำยำ สมส่วนไปด้วยมัดกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่ง เอวสอบได้รูป บาดแผลจากสมรภูมิรบทิ้งร่องรอยไว้ทั่วแผ่นหลังนั้น ยิ่งขับให้ร่างชายหนุ่มดูดุดัน ดิบเถื่อน ปลุกเร้าอารมณ์ที่ซ่อนเร้นของคนมองได้อย่างง่ายดาย
บทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC