พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 7

สองปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดกันอยู่ภายใน ลิ้นสากสอดแทรกบุกรุกเข้าไปยึดครองอย่างเป็นเจ้าของ สลับกันรุกสลับกันรับจนเกิดเสียงสัมผัสดังก้องภายในหู

ฉินเจียวเยี่ยนยกแขนเรียวขึ้นโอบ รั้งอีกฝ่ายให้ลงมาแนบชิดมากยิ่งขึ้น เช่นเดียวกับฝ่ามือสากที่ลูบไล้ไปตามเนื้อนวลเนียนใต้ร่าง

อาภรณ์สีขาวถูกสะบัดโยนลงจากเตียงอย่างไม่ไยดี ในขณะที่ชุดคลุมสีดำถูกกางออกกลายเป็นผ้าปูเตียงอีกชั้นหนึ่ง

เซียวชิงเฟิงแยกสองขาเรียวออกกว้าง เพื่อแทรกตัวเข้าไปตรงกลางหว่างขา หน้าท้องของเขาสัมผัสได้ถึงความเปียกแฉะที่เจิ่งนอง

เซียวชิงเฟิงหอบหายใจหนัก ก่อนจะผละริมฝีปาก กดจูบไปตามซอกคอชื้นเหงื่อ “นี่ เจ้ายังไม่เคยจริงหรือ?”

“อ๊ะ อา อ่า” เสียงครางกระเส่าดังขึ้นเป็นจังหวะ โดยเฉพาะยามที่ปลายลิ้นร้อนแตะลงบนจุดอ่อนไหวทีละจุด

ยิ่งออกแรงมากเท่าใด หยาดเหงื่อที่เจือกลิ่นดอกเหมยประจำตัวนางก็ยิ่งลอยอบอวล ชวนให้เขาสูดดมเข้าเต็มปอด

ปลายเล็บจิกลงบนบ่าหนา ร่างบางแอ่นตัวไปด้านหน้าตามการเล้าโลมของชายหนุ่ม

ฉินเจียวเยี่ยนตอบเสียงกระเส่า “ยะ ยังไม่เคย”

“แต่เจ้าดูไม่เหมือนแม่นางในห้องหอเลยนะ” เซียวชิงเฟิงเค้นถาม พร้อมใช้ฝ่ามือเค้นคลึงไปทั่วเนื้อเนียน

“อ่ะ อา ฤทธิ์ยาน่ะ อื้อ”

ยิ่งเขาออกแรงลูบไล้ เอวบางก็ยิ่งยกสูง กระสันบางสิ่งบางอย่างให้เข้ามาเติมเต็มความกระหายที่ร้อนรุ่มอยู่ในใจ

เซียวชิงเฟิงไม่ตอบสิ่งใด แต่เลือกที่จะใช้การกระทำในการตามหาความจริงแทน เขาสอดมือหนึ่งล้วงต่ำไปที่ใจกลางร่าง ก่อนจะไล้ปลายนิ้วไปตามกลีบบุปผางามที่กำลังบานสะพรั่ง

สวบ

'อื้อ รู้สึกดีจัง อา'

มุมปากเซียวชิงเฟิงยกขึ้นสูง เมื่อได้ยินเสียงความในใจที่บ่งบอกถึงความพึงพอใจของแม่นางตรงหน้า

แต่แล้ว รอยยิ้มของเขาก็ค่อยจางลง กลับกลายเป็นความประหลาดใจ เมื่อรู้สึกถึงความคับแน่นที่โอบล้อมปลายนิ้วของเขาอยู่ ผิวสัมผัสอ่อนนุ่มตอบรับสิ่งแปลกปลอมอย่างไม่ออมมือ

มิใช่ว่า นางเคยผ่านมือชายมาก่อนหรือ ถึงได้มีท่าทางอาจหาญเสียปานนั้น...

ความคับแน่นที่เขาสัมผัสได้นั้น บ่งบอกว่า นางยังไม่เคยผ่านชายใดมาก่อนอย่างแน่นอน

นั่นยิ่งสร้างความพึงพอใจให้แก่เขาเป็นอย่างมาก

ช่างน่าสนุกเสียจริง...

ฉินเจียวเยี่ยนนึกสงสัย แต่ยังไม่ทันคิดไตร่ตรองสิ่งใดมากมาย สองมือสากก็เลื่อนมากางขาของนางออกกว้าง แล้วยกบั้นท้ายกลมกลึงให้ลอยขึ้นมาจากเตียง จดจ่อแกนกายให้ตรงกับกลีบดอกเหมยกลางตัวของอีกฝ่าย

สวบ

“อื้อ” ร่างฉินเจียวเยี่ยนลอยขึ้นสูง เมื่อรู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมที่สอดใส่เข้ามาภายในตัวนางอย่างชัดเจน

'ได้กินเนื้อแล้ว'

'ไม่สิ นางกำลังโดนกินต่างหาก...'

เสียงในใจของฉินเจียวเยี่ยนดังขึ้นอย่างได้ใจ ทำให้คนที่ได้ยินเริ่มจะเข้าใจคำว่า กินเนื้อ ของนางราง ๆ

เซียวชิงเฟิงตอบรับเสียงครางด้วยการกระแทกสะโพกเข้าใส่อย่างต่อเนื่อง จนร่างบางข้างล่างสั่นคลอนไปตามแรงโยก เสียงเตียงไม้ขยับเสียดสีพื้นดังเอี้ยดอ้าดไปทั่วห้อง

ฉินเจียวเยี่ยนเองก็ไม่ยอมน้อยหน้า นางตวัดขาเรียวโอบรัดเซียวชิงเฟิงเข้ามาแนบชิด บังคับให้ตัวเขาผลักดันเข้ามาได้ลึกยิ่งขึ้น

สองร่างต่างเกี่ยวกระหวัด กอดรัด โรมรัน กระแทกกระทั้นเข้าหากันอยู่บนเตียงนั้น สลับกันเป็นฝ่ายรุกและรับ จนกระทั่งยามอิ๋น กิจกรรมบนเตียงกว้างจึงได้หยุดลง...

*ยามอิ๋น หมายถึง ช่วงเวลา 03.00-04.59 น.