พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 8

ฉินเจียวเยี่ยนนอนแผ่หลาหอบหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อน ในขณะที่เซียวชิงเฟิงยังคงเต็มเปี่ยมไปด้วยพละกำลัง กลิ่นอายบุรุษเพศลอยอบอวลไปทั่วห้อง

หญิงสาวมองร่างกำยำที่ลุกขึ้นจากเตียง อวดโฉมแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยร่องรอยการสู้รบ ทั้งจากสนามรบและบนเตียงเมื่อครู่ รอยเล็บทั้งจิกและข่วนปรากฏไปทั่ว ทำให้ฉินเจียวเยี่ยนอดไม่ได้ที่จะเม้มริมฝีปากด้วยความเขินอาย ก่อนจะดึงผ้าห่มมาปิดหน้า

'ทำไปได้นะเรา...'

มุมปากเซียวชิงเฟิงวาดโค้งขึ้นน้อย ๆ เมื่อได้ยินเสียงความคิดของแม่นางน้อยบนเตียงที่มีต่อเขา พลางสวมเสื้อผ้าสีดำของเขาที่กองอยู่ที่พื้น

“ฉินเจียวเยี่ยน”

“เพคะ?” ฉินเจียวเยี่ยนโผล่หน้าออกจากผ้าห่ม ให้เห็นเพียงแค่ดวงตาจิ้งจอกที่กำลังวาววับเป็นประกายด้วยความอิ่มเอมระคนเขินอาย

“เจ้ากำลังนอนทับเสื้อคลุมข้า”

'นอนทับเสื้อคลุม?'

ฉินเจียวเยี่ยนรีบยันกายลุกขึ้น ก่อนจะเหลือบเห็นว่า เสื้อคลุมสีดำขลิบทองของเขาถูกใช้เป็นผ้าปูเตียงยับยู่ยี่เรียบร้อยแล้ว “ขออภัยเพคะ”

นางรีบลุกไปอีกด้าน แล้วหยิบเสื้อคลุมส่งให้ เช่นเดียวกับเซียวชิงเฟิงที่หยิบเสื้อชั้นในจากพื้นมาโยนใส่หน้านางอย่างไม่ทันตั้งตัว

'ใช้งานเสร็จก็รุนแรงเชียวนะ'

ฉินเจียวเยี่ยนลอบกลอกตามองบน ก่อนจะหยิบผ้ามาสวมใส่อย่างว่าง่าย

ในขณะที่เซียวชิงเฟิงสวมเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่ฉินเจียวเยี่ยนสวมเพียงเสื้อชั้นในปกปิดร่างกายเพียงเท่านั้น โดยเซียวชิงเฟิงยังไม่มีทีท่าจะจากไป

ฉินเจียวเยี่ยนจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย “ท่านอ๋องยังมีสิ่งใดอีกหรือเพคะ?”

'หรือว่า ฤทธิ์ยายังไม่หาย...'

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน