“อึก อื้อ” เสียงครางในลำคออย่างอ่อนแรงดังขึ้น ทั่วร่างกายมีแต่ความเมื่อยล้าเข้าจู่โจมในทุกครั้งที่ฉินเจียวเยี่ยนขยับตัว
ดวงตาจิ้งจอกกะพริบถี่ขึ้น ก่อนจะมองเห็นเพดานห้องที่คุ้นตา
นางหลับตาลงอีกครั้ง พลางนึกถึงเหตุการณ์น่าอภิรมย์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
มาถึง ก็ได้กินพระเอกของเรื่องเลยรึ...
เฮ้อ... แต่ก็เป็นเนื้อที่อร่อยมากจริง ๆ
ฉินเจียวเยี่ยนถอนหายใจอย่างอิ่มเอม แล้วจึงลุกขึ้นนั่งบนเตียง ก่อนจะส่งเสียงเรียกสาวใช้คนสนิทที่ยืนรออยู่หน้าเรือน
“ชุนเถา ชุนหลิ่ว”
“เจ้าคะ คุณหนู” ชุนเถารีบประตูเรือน เดินเข้ามาทันทีที่ได้ยินเสียงเรียก
สาวใช้คนสนิทมาคุกเข่าที่ข้างเตียง ถามขึ้นด้วยเป็นความเป็นห่วง “คุณหนูเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ?”
เมื่อคืน พวกนางกลัวกันแทบตาย ไม่ว่าจะเป็นเฟิงอ๋องที่อยู่ในเรือนกับคุณหนู หรือองครักษ์ลับหน้าตายสองคนของเฟิงอ๋องที่ยืนขวางอยู่หน้าประตู
ชุนหลิ่วยกเท้าข้ามธรณีประตู ก้าวตามเข้ามาในห้องรีบถามต่อ “คุณหนูหิวแล้วใช่หรือไม่เจ้าคะ?”
ฉินเจียวเยี่ยนไม่ตอบ หากแต่ถามทั้งสองคนกลับไป “ยามใดแล้ว?”
ชุนเถา “อีกสองเค่อก็จะยามอู่แล้วเจ้าค่ะ”
นี่ หลับไปนานขนาดนี้เลยเหรอ...
ฉินเจียวเยี่ยน “แล้วท่านพ่อท่านแม่ล่ะ?”
ชุนหลิ่ว “ท่านโหวไปประชุมเช้าแล้วเจ้าค่ะ เห็นว่า มีนัดรับประทานอาหารเที่ยงกับสหายในราชสำนักต่อ ส่วนฮูหยินออกไปเยี่ยมเมิ่งฮูหยินเจ้าค่ะ”
เมิ่งฮูหยิน... ใครอีกล่ะ?
ขนาดตัวเอกในละครสั้นในแฟลตฟอร์มออนไลน์ยังมีไม่กี่ตัว
นับประสาอะไรกับพวกตัวประกอบที่ยิ่งน้อยลงไปอีก
อย่างว่า งบประมาณในการถ่ายทำมีจำกัด จะมีตัวละครมากเกินไปไม่ได้ เดี๋ยวสัดส่วนในการแบ่งกำไรจะยิ่งน้อยลงไปอีก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC