อารามไป๋อวิ๋นบนยอดเขาฮัวซาน เป็นสถานที่ที่เงียบสงบและศักดิ์สิทธิ์ แต่เพราะต้องเดินทางออกจากเมืองหลวงหลายชั่วยาม จึงไม่ค่อยมีผู้คนมาสักการะมากเท่าใด
แต่สาเหตุที่ฉินเยี่ยนฟางเลือกมาไหว้พระที่อารามไป๋อวิ๋น เพราะที่นี่เป็นอารามของตระกูลไป๋ ตระกูลมารดาของนางเป็นผู้สร้างขึ้นเพื่อสักการะ อีกทั้งผู้อาวุโสบางรายที่ต้องการความสงบในบั้นปลายชีวิต ก็ล้วนแต่เลือกมาปฏิบัติธรรมที่นี่
ฉินเยี่ยนฟางและฉินเจียวเยี่ยนใช้เวลาประมาณหนึ่งเค่อจึงได้เดินขึ้นเขามาถึงหน้าประตูอาราม ทั้งสองได้กลิ่นหอมของธูปและได้ยินเสียงสวดมนต์ที่ดังแว่วลอยลมออกมา
ชุนเถาและชุนหลิ่วรีบส่งผ้าเช็ดหน้าให้ฉินเจียวเยี่ยนซับเหงื่อบนใบหน้า พลางช่วยจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย โดยเสี่ยวชิงและเสี่ยวหงก็ช่วยจัดเสื้อผ้าให้แก่ฉินเยี่ยนฟางด้วยเช่นกัน
“เยี่ยนเอ๋อร์ เราเข้าไปสักการะพระพุทธรูปด้านในกันก่อนเถิด”
ฉินเยี่ยนฟางเอ่ยชวน แล้วจึงเดินนำฉินเจียวเยี่ยนเข้าไปในโถงหลัก เตรียมจุดธูปเทียนเพื่อสักการะพระพุทธรูปด้วยความเคารพ ถวายดอกไม้ และกล่าวคำสักการะด้วยน้ำเสียงที่นุ่มละมุน
ฉินเจียวเยี่ยนเห็นเช่นนั้น จึงได้ปฏิบัติตาม แม้ว่า ท่าทางของนางจะไม่ถนัดและคล่องแคล่วเท่าใดนัก เพราะแต่เดิม ฉินเจียวเยี่ยนก็ไม่ใช่คนที่ศรัทธาในสิ่งศักดิ์สิทธิ์ จึงไม่เคยได้เยื้องกรายเข้ามาในอาราม สวดสักการะแต่อย่างใด
หลังจากไหว้พระพุทธรูปเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉินเยี่ยนฟางก็เตรียมจะเดินไปยังบริเวณที่จัดไว้สำหรับอุทิศส่วนกุศล เมื่อหันหลังกลับมา จึงได้เห็นฉินเจียวเยี่ยนที่กำลังหันซ้ายหันขวา ราวกับกำลังมองหาอะไรบางอย่าง
“เยี่ยนเอ๋อร์ มองหาสิ่งใดอยู่หรือ?”
ฉินเจียวเยี่ยนสะดุ้งกับคำถามเรียบ ๆ นั้น ก่อนจะยกยิ้มจาง “เอ่อ ข้ากำลังชื่นชมความเงียบสงบของอารามอยู่เจ้าค่ะ”
ข้าก็กำลังมองหาโจรร้ายอยู่น่ะสิ...
เนื้อเรื่องแต่เดิม ฉินเจียวเยี่ยนไม่ได้เป็นคนดีขนาดนั้น นางอาศัยจังหวะที่ฉินเยี่ยนฟางกำลังเดินออกจากโถงหลัก เพื่อไปยังบริเวณที่จัดไว้สำหรับอุทิศส่วนกุศล ซึ่งมีความเงียบสงบและเป็นส่วนตัว

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC