พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 90

ฉินเจียวเยี่ยนพินิจพิจารณามองดูคนตรงหน้าที่นิ่งสงบ ไม่โวยวายสิ่งใด ไม่ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้นก็ตาม

ขณะที่เซียวชิงเฟิงมาสู่ขอนาง ฉินเยี่ยนฟางก็นิ่งเงียบ เพียงกล่าวคำยินดี แล้วก็อยู่เงียบ ๆ ที่เรือนของตน ครั้นมีข่าวลือที่ว่านางทำร้ายฉินเจียวเยี่ยน ก็ยินยอมให้บิดากักบริเวณตนเองภายในเรือน ไม่ออกนอกจวนไปที่ใด

หรือว่า ฉินเยี่ยนฟางจะเป็นคนดีจริง ๆ ตามแบบฉบับของนางเอก?

“เยี่ยนเอ๋อร์?” ฉินเยี่ยนฟางอุทานด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นน้องสาวต่างมารดา ทรุดตัวลงมานั่งข้าง ๆ แล้วเริ่มจุดธูปเทียน กล่าวอธิษฐาน ถวายเครื่องสักการะ และเผากระดาษเงินกระดาษทองที่นางแอบเตรียมมาด้วยเช่นกัน

“ท่านแม่ของพี่หญิงก็เป็นท่านแม่ใหญ่ของข้าด้วยเช่นกัน”

สองพี่น้องส่งยิ้มให้แก่กันเล็กน้อย ฉินเจียวเยี่ยนรู้สึกว่า รอยยิ้มของฉินเยี่ยนฟางในยามนี้ ดูบริสุทธิ์ ไร้เดียงสา จนทำให้นางไม่คาดคิดว่า สตรีปริศนานางนั้นจะเป็นฉินเยี่ยนฟางได้เลย

“คุณหนูเจ้าคะ ไปนั่งพักทานขนมตรงต้นไม้ตรงนั้นดีหรือไม่เจ้าคะ?” เสี่ยวหงเอ่ยขึ้นขัดจังหวะ

“ก็ดีนะ” ฉินเยี่ยนฟางมองไปที่ต้นไม้ที่เสี่ยวหงแนะนำ จึงหันมาชวนน้องสาวอย่างเป็นกันเองมากยิ่งขึ้น “เยี่ยนเอ๋อร์คงเหนื่อยแล้ว ไปนั่งพักกินขนมสักครู่เถิด แล้วค่อยกลับจวนกัน”

“ได้สิเจ้าคะ ข้าได้ยินมาว่า ขนมเจี่ยนปิ่งฝีมือสาวใช้ของพี่หญิงรสเลิศที่สุดในจวนเลยนะเจ้าคะ” ฉินเจียวเยี่ยนตอบตกลงในทันที

ฉินเยี่ยนฟาง “หากเจ้าชอบ ก็มาที่เรือนฉางเอ๋อของข้าบ่อย ๆ สิ ข้าจะให้เสี่ยวชิงทำให้เจ้าทาน”

“ได้เลยเจ้าค่ะ”

ฉินเจียวเยี่ยนลุกขึ้นยืนก่อน แล้วส่งมือให้ฉินเยี่ยนฟาง ชั่วขณะที่ฉินเยี่ยนฟางเห็นก็นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะคลี่ยิ้มอ่อนหวาน แล้วยื่นมือของตนเองมาจับมือเรียวดุจหยกของน้องสาวแน่น รั้งตัวเองให้ลุกขึ้นยืน

ฉินเยี่ยนฟางเดินจูงมือฉินเจียวเยี่ยนไปนั่งพักใต้ร่มไม้ เสี่ยวชิงจัดขนมเจี่ยนปิ่งมาวางให้เจ้านายทั้งสองได้พักทานขนมและสนทนากันอย่างรักใคร่ ซึ่งเป็นภาพที่บรรดาผู้ติดตามไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะได้เห็น

จนกระทั่งยามเว่ย ฉินเยี่ยนฟางจึงได้ชวนฉินเจียวเยี่ยนกลับจวน หากแต่ลงเขาครานี้ ต่างคนต่างช่วยกันประคอง เส้นทางเดินลงเขาสบายกว่าตอนขึ้นเขานัก

ฉินเยี่ยนฟางแย้มยิ้มชวนฉินเจียวเยี่ยนพูดคุยกันไปตลอดทาง สลับกับชื่นชมทิวทัศน์สองข้างทาง บรรยากาศแตกต่างจากขามาลิบลับ