ไม่นาน ขบวนรถม้าก็มาถึงจวนซ่านเต๋อโหวในยามโหย่ว ชุนเถารีบลงจากรถม้าคันหลังไปรอรับคุณหนูของตัวเองที่รถม้าคันหน้า
ฉินเจียวเยี่ยนเดินสะลึมสะลือลงมาราวกับเพิ่งตื่นนอน ชุนเถาและชุนหลิ่วต้องช่วยกันประคองคนละข้าง
“พวกเจ้าพาเยี่ยนเอ๋อร์ไปพักผ่อนเถอะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”
เสี่ยวหงช่วยประคองฉินเยี่ยนฟางลงจากรถม้าตามมาทีหลัง ฉินเจียวเยี่ยนปรือตามองอย่างง่วงงุน ก่อนจะกล่าวลาพี่สาวต่างมารดา “เช่นนั้น ข้าขอตัวก่อนนะเจ้าคะ”
“ไปเถิด วันนี้ ต้องขอบใจเยี่ยนเอ๋อร์นัก ที่ไปไหว้ท่านแม่เป็นเพื่อนข้า”
“เจ้าค่ะ พี่หญิง” ฉินเจียวเยี่ยนส่งยิ้มบาง ก่อนจะเดินโซเซเข้าไปในจวน เพื่อกลับเรือนเหมยฮวา
จนกระทั่งสามนายบ่าวเดินเข้าไปถึงสวนกลางจวน ดวงตาจิ้งจอกที่ปิดปรือเมื่อครู่กลับเปล่งประกายสดใส ท่าทางโซเซจนต้องให้สาวใช้ประคอง กลับยืนตัวตรง แผ่นหลังเหยียดตรงราวกับมีสติอย่างครบถ้วน
“คุณหนู?” ชุนเถาและชุนหลิ่วที่ยืนประคองซ้ายขวาร้องตกใจ เมื่อเห็นฉินเจียวเยี่ยนปัดมือพวกนางออก
ชุนหลิ่วเอียงคอถามอย่างสงสัย “คุณหนูมิได้ง่วงหรือเจ้าคะ?”
ฉินเจียวเยี่ยนยิ้มตอบสดใส “ข้าตื่นแล้ว”
เป็นเพราะฉินเยี่ยนฟางเอาแต่ซักถามเรื่องระหว่างเฟิงอ๋องกับนางตั้งแต่ที่ล้อของรถม้าเคลื่อนที่ ฉินเจียวเยี่ยนจนปัญญาที่จะบอกปัดหรือปฏิเสธ สุดท้าย นางจึงได้แสร้งหาวและแกล้งนอนหลับมาตลอดทาง
ชุนหลิ่วอดไม่ได้ที่จะถามอย่างเป็นห่วง “คุณหนูใหญ่ได้รังแกคุณหนูหรือไม่เจ้าคะ?”
“เจ้าคิดว่า ข้าเป็นผู้ใดกัน พี่หญิงไม่สามารถรังแกข้าได้หรอก” ฉินเจียวเยี่ยนเท้าสะเอว เชิดหน้าขึ้นอย่างมั่นใจ
ชุนเถาและชุนหลิ่ว “...”
แล้วท่าทีที่ท่านรีบขึ้นรถม้า หลังจากที่พี่หญิงของท่านเรียกท่านเล่า?
สีหน้าซีดเผือดในยามนั้น กลืนลงท้องไปแล้วรึ?

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC