นั่นจึงทำให้ชุนเถาต้องแอบชะเง้อออกมาจากทางด้านหลัง จึงได้เห็นเฟิงอ๋องนั่งนิ่งอยู่บนเตียงของฉินเจียวเยี่ยน
ใบหน้าคมคายที่ล้อมรอบด้วยเส้นผมสีดำถูกปล่อยสยายยาว ร่างกำยำในชุดอาภรณ์สีขาวชั้นในเพียงชุดเดียว อีกทั้งยังแหวกสาบเสื้อออก จนเห็นแผ่นอกหนาแน่นได้อย่างชัดเจน
'โอย ข้ารู้สึกเหมือนเลือดกำเดาจะไหล'
มุมปากของเซียวชิงเฟิงยกขึ้นสูง ยิ่งได้เห็นท่าทางของฉินเจียวเยี่ยนที่แสร้งเงยหน้า เพื่อหยุดเลือดกำเดาที่ไม่มีจริง มือเล็กสะบัดพัดวีไปมา เพิ่มความเย็นให้แก่ร่างกายอย่างรวดเร็ว
เปิดโอกาสให้เซียวชิงเฟิงเหลือบสายตามองสองสาวใช้ที่ยืนอยู่ด้านหลัง ชุนเถาและชุนหลิ่วสะดุ้งสุดตัวกับไอสังหารที่แผ่มาอย่างไม่ทันตั้งตัว ก่อนจะเข้าใจความหมาย ทั้งสองต่างรีบยอบกายถวายความเคารพแล้วล่าถอยออกจากเรือนอย่างรวดเร็ว
“ไปไหว้พระที่อารามไป๋อวิ๋นเป็นอย่างไร?” เซียวชิงเฟิงเอ่ยถามเสียงเรียบ ดวงตาดอกท้อทอประกายวิบวับ ไอสังหารเมื่อครู่เก็บกลับไปอย่างรวดเร็ว เขายกสองมือกางออกราวกับเชื้อเชิญให้ฉินเจียวเยี่ยนก้าวเข้าไปสู่กับดักเสน่หาที่เขาวางไว้อย่างยั่วยวน
'ท่านอ๋องเพคะ แค่ยามปกติ ข้าก็ต้านทานแทบจะไม่ไหวแล้ว'
'วันนี้ นึกครึ้มสิ่งใด ปล่อยผมสยายออกมา ชวนให้ข้ากระโจนเข้าใส่มากกว่าเดิมอีก'
เสียงในความคิดของฉินเจียวเยี่ยนไม่เบาเลย อีกทั้งใบหน้าของนางก็ดูเคลิบเคลิ้ม สองเท้าก้าวเข้าสู่อ้อมกอดของเซียวชิงเฟิงอย่างเหม่อลอย
เซียวชิงเฟิงจ้องมองร่างบางตรงหน้า เมื่อไม่เห็นร่องรอยถูกทำร้ายทั้งกายและใจ จึงได้เบาใจ แม้ว่า ชุนหลิ่วจะรายงานว่า ฉินเจียวเยี่ยนต้องการแกล้งฉินเยี่ยนฟาง
แต่เขารู้ดีว่า แม่นางน้อยในอ้อมแขนของเขานั้น แม้จะฉลาดเฉลียวในด้านอื่นมากเพียงใด แต่นางไม่ใช่คนที่จะกลั่นแกล้งคนอื่นเพื่อความสนุกฝ่ายเดียวเป็นแน่
นอกจากนี้ จากที่เซียวชิงเฟิงเฝ้าสังเกตฉินเยี่ยนฟาง เขาว่า คนที่จะถูกกลั่นแกล้งน่าจะเป็นฉินเจียวเยี่ยนเสียมากกว่า
“อ๊ะ” ฉินเจียวเยี่ยนอุทานเพียงนิดเดียว เมื่อถูกเซียวชิงเฟิงรวบร่างของนางเข้าสู่อ้อมกอดแล้วพลิกลงบนเตียงอย่างรวดเร็ว ร่างสูงโน้มกายกักขังนางไว้เช่นนั้น
“เดินขึ้นเขา เหนื่อยหรือไม่?” เซียวชิงเฟิงเปลี่ยนคำถาม เพราะรู้ดีว่า ฉินเจียวเยี่ยนไม่น่าจำคำถามก่อนหน้านี้ได้แล้ว

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC