พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 93

นั่นจึงทำให้ชุนเถาต้องแอบชะเง้อออกมาจากทางด้านหลัง จึงได้เห็นเฟิงอ๋องนั่งนิ่งอยู่บนเตียงของฉินเจียวเยี่ยน

ใบหน้าคมคายที่ล้อมรอบด้วยเส้นผมสีดำถูกปล่อยสยายยาว ร่างกำยำในชุดอาภรณ์สีขาวชั้นในเพียงชุดเดียว อีกทั้งยังแหวกสาบเสื้อออก จนเห็นแผ่นอกหนาแน่นได้อย่างชัดเจน

'โอย ข้ารู้สึกเหมือนเลือดกำเดาจะไหล'

มุมปากของเซียวชิงเฟิงยกขึ้นสูง ยิ่งได้เห็นท่าทางของฉินเจียวเยี่ยนที่แสร้งเงยหน้า เพื่อหยุดเลือดกำเดาที่ไม่มีจริง มือเล็กสะบัดพัดวีไปมา เพิ่มความเย็นให้แก่ร่างกายอย่างรวดเร็ว

เปิดโอกาสให้เซียวชิงเฟิงเหลือบสายตามองสองสาวใช้ที่ยืนอยู่ด้านหลัง ชุนเถาและชุนหลิ่วสะดุ้งสุดตัวกับไอสังหารที่แผ่มาอย่างไม่ทันตั้งตัว ก่อนจะเข้าใจความหมาย ทั้งสองต่างรีบยอบกายถวายความเคารพแล้วล่าถอยออกจากเรือนอย่างรวดเร็ว

“ไปไหว้พระที่อารามไป๋อวิ๋นเป็นอย่างไร?” เซียวชิงเฟิงเอ่ยถามเสียงเรียบ ดวงตาดอกท้อทอประกายวิบวับ ไอสังหารเมื่อครู่เก็บกลับไปอย่างรวดเร็ว เขายกสองมือกางออกราวกับเชื้อเชิญให้ฉินเจียวเยี่ยนก้าวเข้าไปสู่กับดักเสน่หาที่เขาวางไว้อย่างยั่วยวน

'ท่านอ๋องเพคะ แค่ยามปกติ ข้าก็ต้านทานแทบจะไม่ไหวแล้ว'

'วันนี้ นึกครึ้มสิ่งใด ปล่อยผมสยายออกมา ชวนให้ข้ากระโจนเข้าใส่มากกว่าเดิมอีก'

เสียงในความคิดของฉินเจียวเยี่ยนไม่เบาเลย อีกทั้งใบหน้าของนางก็ดูเคลิบเคลิ้ม สองเท้าก้าวเข้าสู่อ้อมกอดของเซียวชิงเฟิงอย่างเหม่อลอย

เซียวชิงเฟิงจ้องมองร่างบางตรงหน้า เมื่อไม่เห็นร่องรอยถูกทำร้ายทั้งกายและใจ จึงได้เบาใจ แม้ว่า ชุนหลิ่วจะรายงานว่า ฉินเจียวเยี่ยนต้องการแกล้งฉินเยี่ยนฟาง

แต่เขารู้ดีว่า แม่นางน้อยในอ้อมแขนของเขานั้น แม้จะฉลาดเฉลียวในด้านอื่นมากเพียงใด แต่นางไม่ใช่คนที่จะกลั่นแกล้งคนอื่นเพื่อความสนุกฝ่ายเดียวเป็นแน่

นอกจากนี้ จากที่เซียวชิงเฟิงเฝ้าสังเกตฉินเยี่ยนฟาง เขาว่า คนที่จะถูกกลั่นแกล้งน่าจะเป็นฉินเจียวเยี่ยนเสียมากกว่า

“อ๊ะ” ฉินเจียวเยี่ยนอุทานเพียงนิดเดียว เมื่อถูกเซียวชิงเฟิงรวบร่างของนางเข้าสู่อ้อมกอดแล้วพลิกลงบนเตียงอย่างรวดเร็ว ร่างสูงโน้มกายกักขังนางไว้เช่นนั้น

“เดินขึ้นเขา เหนื่อยหรือไม่?” เซียวชิงเฟิงเปลี่ยนคำถาม เพราะรู้ดีว่า ฉินเจียวเยี่ยนไม่น่าจำคำถามก่อนหน้านี้ได้แล้ว

“แล้วชุดอยู่ที่ใดหรือเพคะ?” ฉินเจียวเยี่ยนพยายามยันตัวขึ้น เสื้อผ้าอาภรณ์หรือเครื่องประดับล้วนแต่เป็นสิ่งที่คู่กับหญิงสาว ครั้นได้ยินชุดจากผ้าไหมชั้นดีก็ยิ่งทำให้นางอยากชื่นชมไว ๆ

เพราะไม่ว่าจะเป็นสินสอด ชุดแต่งงาน หรือสิ่งของใด ๆ ที่เซียวชิงเฟิงมอบให้ ล้วนแต่เลอค่า สมราคาความเป็นพระราชโอรสและเจ้าของหอนางโลมที่เลื่องชื่อเป็นยิ่งนัก

ครั้นเห็นแม่นางในอ้อมแขนทำท่าจะลุกหนี เฟิงอ๋องจึงต้องใช้มือมากดไหล่บางให้นอนแนบกลับลงไปบนเตียง “ชุดไม่หนีเจ้าไปที่ใดหรอก แต่ข้านำของมามอบให้เจ้าเช่นนี้แล้ว ไม่คิดจะตอบแทนข้าบ้างหรือไร?”

“ดูจากท่าทางแล้ว ท่านก็ตั้งใจจะมาเก็บค่าตอบแทนจากหม่อมฉันอยู่แล้วนี่เพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนยู่ปากใส่เขาอย่างหมั่นไส้

'สงสัยคืนนี้ ข้าคงไม่ต้องนอนอีกแล้วสินะ...'

“เสี่ยวเยี่ยนรู้หน้าที่ดีเช่นนี้ ข้าก็วางใจ” เซียวชิงเฟิงคุกเข่ายันกายขึ้น แล้วโยนเสื้อชั้นในของตัวเองลงพื้น จนเห็นแผงอกเปลือยเปล่าสะท้อนแสงเทียน “เช่นนั้น เจ้าก็จงตั้งใจตอบแทนข้าให้ดีล่ะ”