พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1184

พูดถึงสองพี่น้องถวนถวน ในหนึ่งเดือนมานี้ก็เติบโตขึ้นไม่น้อย

นอกจากวันเวลาที่ต้องไปโรงเรียน ทุกสุดสัปดาห์อวิ๋นหลิงจะพาพวกเขาสองคนไปสัมผัสประสบการณ์ความยากลำบากในการปลูกผัก

เมื่อก่อนแม่นมเฉินและตงชิงยังต้องไล่ตามหลังพวกเขาเพื่อป้อนข้าว ตอนนี้พอถึงเวลากินข้าว ลูกชายทั้งสองคนกลับนั่งอยู่หน้าโต๊ะอาหารอย่างเชื่อฟัง

เวลากินข้าว ก็ไม่มีเมล็ดข้าวหกเลอะเทอะเต็มโต๊ะอีกต่อไปแล้ว ข้าวในถ้วยก็กินจนสะอาดสะอ้าน

เนื่องจากพวกเขาทำตัวดีมาก อวิ๋นหลิงจึงตัดสินใจให้พักผ่อนในสุดสัปดาห์นี้ พาลูกๆไปเล่นในยุคปัจจุบัน

เสวี่ยถวนที่เป็นคนนิ่งเงียบเสมอมายังรู้สึกตื่นเต้นดีใจ ดวงตาเป็นประกาย “โลกยุคปัจจุบัน ที่เป็นบ้านเกิดท่านแม่หรือ”

ฮั่วถวนเริ่มกระโดดโลดเต้น พลางตะโกนอย่างดีใจ

“จะไปจะไป พาน้องไปด้วยกัน”

“ดีๆๆ ไปด้วยกัน”

ตอนนี้เด็กๆต่างก็ได้รับความรักจากเหล่าท่านป้าท่านน้าท่านลุงทั้งหลายอยู่บ่อยๆ นอกจากขนมของกินแปลกๆชนิดต่างๆแล้ว ยังมีของเล่นใหม่ๆ ทำให้เกิดความอยากรู้และคาดหวังที่จะไปยัง”บ้านเกิดของท่านแม่”อย่างไร้ขีดจำกัดแล้ว

ฮั่วถวนเอ่ยอย่างอดรนทนไม่ไหวว่า “แต่ท่านพ่อเคยบอกว่า บ้านเกิดของท่านแม่อยู่ไกลมาก แล้วเราต้องนั่งรถไม้ หรือว่าต้องขึ้นเรือ แล้วจะไปถึงเมื่อไหร่”

อวิ๋นหลิงลูบจมูกของเขา “แม่จะใช้เวทมนตร์ส่งพวกเจ้าไป แต่ห้ามบอกคนอื่นเด็ดขาด พวกเจ้าหลับตานอนหนึ่งคืน พรุ่งนี้เช้าก็ไปถึงแล้ว”

ได้ยินเช่นนี้ สองพี่น้องถวนถวนก็มองตากัน รีบปีนขึ้นไปบนเตียง นอนขนาบซ้ายขวาของเซียงถวน คนหนึ่งกอดคออีกคนก็กอดแขนน้องเอาไว้

ฮั่วถวนยังไม่ลืมที่จะเร่งเร้าด้วยเสียงร้อนใจว่า “น้องรีบนอนเร็วเข้า ท่านแม่จะใช้เวทมนตร์แล้ว”

“อืม”

เซียงถวนกะพริบตาปริบๆ กินมือตัวเองอย่างไร้เดียงสา

ยิ่งตื่นเต้นก็ยิ่งนอนไม่หลับ แต่พลังของเด็กๆสู้ผู้ใหญ่ไม่ได้ เพิ่งจะสี่ทุ่มกว่าเท่านั้น เด็กอ้วนทั้งสามคนที่นอนเบียดกันก็หลับสนิทแล้ว

รอจนกระทั่งวังหลวงเงียบสงบลงแล้ว ตำหนักบูรพาก็ตกอยู่ในความมืด เซียวปี้เฉิงยื่นแขนกำยำข้างหนึ่งออกไป ก็สามารถอุ้มสองพี่น้องถวนถวนเอาไว้ข้างเอวได้อย่างสบาย

อวิ๋นหลิงอุ้มเซียงถวนเอาไว้กับอก มืออีกข้างกอดเอวของนางเอาไว้ เพียงชั่วอึดใจ หลังจากรู้สึกวิงเวียนชั่วครู่ ทั้งสองก็ปรากฏตัวขึ้นข้างบ่อน้ำร้าง

ต้องบอกว่า ความสามารถในการเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วของเซียวปี้เฉิงยิ่งเชี่ยวชาญมากขึ้นแล้ว ตอนนี้ไม่มีทางผิดพลาดแล้ว

ตอนที่กลับไปถึงบ้านก็เป็นเวลาดึกมากแล้ว โคมไฟที่ห้องรับแขกยังคงส่องสว่างเหมือนเดิม

ฉีเทียนเหอกับเฟิ่งเหมียนกำลังคุยกันอย่างออกรสอยู่บนโซฟา ทั่วทั้งบ้านอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของอาหารปิ้งย่าง

เมื่อเห็นเงาร่างของสองสามีภรรยา ฉีเทียนเหอรีบทักทายเสียงเบาทันที

“เฮ้ พี่สามเซียวกับพี่สะใภ้มาแล้ว ครั้งนี้ทำไมถึงได้พาเด็กๆมาด้วยล่ะ”

เซียวปี้เฉิงพยักหน้ารับ “งานเพาะปลูกทำเสร็จแล้ว พาเด็กๆมาเล่นที่นี่สองสามวัน”

“มากินปิ้งย่างกัน เพิ่งจะสั่งอาหารมา ยังร้อนอยู่เลย”

ระหว่างที่พูดคุยกัน สองสามีภรรยาได้พาลูกๆทั้งสามคนที่หลับสนิทกลับไปยังห้องนอน ก่อนจะย้อนกลับมาที่ห้องโถงเพื่อกินอาหารมื้อดึก