พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 140

หลังจากกิจการโรงยาเจริญรุ่งเรือง อวิ๋นหลิงก็หันมาเทความสนใจให้กับการเพาะปลูก

บัวเจ็ดทวารต้องอยู่ในบ่อน้ำจึงจะเติบโตได้ นางจึงทำอ่างน้ำเล็กๆเพื่อเพาะต้นของมันก่อน เมื่อรากมันงอกก็ค่อยย้ายลงในบ่อขนาดใหญ่ขึ้น

ในทุกๆวันอวิ๋นหลิงใช้พลังจิตไปครึ่งชั่วยามเต็มๆเพื่อการเพาะปลูก และคอยดูการเจริญเติบโตของเหล่าพืชอย่างใกล้ชิด เพื่อให้แน่ใจว่าพวกมันจะเติบโตขึ้นมาภายในหนึ่งเดือนหลังจากนี้

วันนี้ขณะที่นางเพิ่งเพาะเมล็ดพืชเสร็จ หรงฉานก็ได้มาเยี่ยมเยือนถึงจวน

อวิ๋นหลิงนำของหวานและเครื่องดื่มเย็นๆมารับรองนาง “ช่วงนี้เจ้าไม่ค่อยมาที่นี่เลย มีเรื่องยุ่งอะไรอยู่หรือ?”

เมื่อก่อนหรงฉานมักมาหานางที่จวนอยู่บ่อยครั้ง แต่ระยะนี้กลับไม่ค่อยเห็นนางเลย

“ไม่ต้องไปเอ่ยถึงหรอก ช่วงนี้ข้ายุ่งจนหัวหมุนไปหมด”

หรงฉานนั่งลงพร้อมใช้หลังมือเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก และยกน้ำแอปเปิ้ลเย็นๆขึ้นมาจิบ

“เมื่อไม่กี่วันก่อน เสด็จพ่อทรงมอบเรือนหลังใหม่ให้เวินหวยหยูจวิ้นจู่ และในจวนใหม่นั่นก็ยังมีเรื่องจิปาถะอีกมากที่ยังไม่จัดการ ฮองเฮาจึงสั่งให้ข้าไปช่วยจัดการให้จวิ้นจู่”

อวิ๋นหลิงก็เพิ่งนึกขึ้นได้ ว่าเดิมทีเรื่องนี้จักรพรรดิจ้าวเหรินต้องการให้เซียวปี้เฉิงเป็นคนจัดการ

แต่สุดท้ายก็เกิดเรื่องขึ้นที่ตำหนักทองหลวงเสียก่อน แม้คนที่เสียหน้าจะเป็นจักรพรรดิจาวเหรินและเซียวปี้เฉิง แต่สำหรับเวินหวยหยูแล้ว ก็คงจะรู้สึกอับอายอยู่เช่นกัน

ถึงอย่างไรแล้วหลายต่อหลายคนคงจะรู้ ว่าจักรพรรดิจาวเหรินต้องการให้เซียวปี้เฉิงอภิเษกสมรสกับนาง แต่เซียวปี้เฉิงกลับขัดพระประสงค์ของจักรพรรดิจาวเหริน นี่ก็หมายความว่าเขาปฏิเสธการแต่งงานนี่

อยากให้เซียวไปเฉิงไปช่วยจัดการเรื่องในจวนเช่นนั้นย่อมไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่ ดังนั้นภาระจึงตกมาอยู่ที่หรงฉานแทน

อวิ๋นหลิงคิดไปคิดมา และเอ่ยถามด้วยความสงสัย “เหวินหวยหยูนั่นเป็นอย่างไรบ้าง?”

นอกเสียจากเคยพบนางที่งานเลี้ยงในวังครั้งก่อน อวิ๋นหลิงยังไม่ทันได้ทักทายนางเลยสักครั้ง ไม่รู้ว่านางจะถือสาเก็บเอาเรื่องเมื่อก่อนมาคิดเล็กคิดน้อยหรือไม่

“จวิ้นจู่เป็นคนอัธยาศัยดีคนนึงเลย นางไม่สนใจเรื่องที่จิ้งอ๋องปฏิเสธการแต่งการหรอก” หรงฉานเข้าใจในสิ่งที่อวิ๋นหลิงจะสื่อ “นางยังแอบบอกกับข้าอีกว่า นางดีใจมากที่ฝ่าบาททรงให้นางตัดสินใจเรื่องการแต่งงานด้วยตัวเอง”

เหวินหวยหยูอยู่เมืองหลวงมาระยะหนึ่งแล้ว ได้พบกับเหล่าบุตรีจากจวนขุนนางก็มากมายนับไม่ถ้วน แต่ในตอนนี้รู้สึกเข้ากับหรงฉานได้ดีที่สุด

นางรู้สึกไม่ชอบใจตระกูลเฟิงนี่ตลอด เมื่อได้ผูกมิตรกับอวิ๋นหลิง ทั้งยังได้ยินเรื่องความขัดแย้งกันระหว่างอวิ๋นหลิงและเฟิงเหยียน ความประทับใจที่มีต่อตระกูลเฟิงก็ยิ่งแย่ลงไปอีก

หรงฉานเข้าไปกระซิบข้างหูอวิ๋นหลิงเบาๆ “ข้าได้ยินเรื่องของเจ้ากับเฟิงจิ่งเหวยแล้ว ไม่กี่วันก่อนพี่ชายนางยังถ่อหน้าไม่ขอความช่วยเหลือจากท่านแม่ข้าอยู่เลย แต่ก็ถูกท่านแม่ข้าปฏิเสธไปแล้ว”

เรื่องนี้ถูกหรงฉานรู้เข้า เดิมทีเฟิงจิ่งเหวยจะสามารถออกมาได้ในวันที่สอง แต่สุดท้ายนางก็โดนขังเพิ่มอีกวัน

“นางถูกขังในหอต้าหลี่สามวันเต็มๆ คงจะขายหน้าอยู่ไม่น้อย ในใจคงจะเกลียดท่านเข้ากระดูกดำ”

ทันทีที่หรงฉานพูดจบ ตงชิงก็รีบเข้ามารายงานทันที

“พระชายาเจ้าคะ! คุณหนูเฟิงที่มาก่อเรื่องที่หน้าโรงยาเมื่อไม่กี่วันก่อนมาเยี่ยมท่านที่จวนเจ้าค่ะ นางบอกว่าอยากมาที่นี่เพื่อขอโทษท่านโดยเฉพาะ”

หรงฉานอุทานเสียงหลง “นางมารับโทษเองถึงจวนเลยงั้นหรือ?”

อวิ๋นหลิงเลิกคิ้วสงสัย แสดงแววตาสนใจในเรื่องน่าสนุกที่จะเกิดในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า