พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 179

เนื้อหาในจดหมายเขียนด้วยตัวอักษรจีนตัวย่อ ภาษาอังกฤษ และพินอินผสมกัน อวิ๋นหลิงไม่กังวลว่าจะมีคนอื่นอ่านหรือไม่

นางวางแผนที่จะส่งจดหมายให้ฟงจื่อโจว หลังจากกลับมาที่เป่ยฉิน และให้เขาส่งจดหมายให้กับหลิวฉิง

เมื่อวางปากกาลง มีเสียงแหบห้าวที่สนามหญ้า สื่อจิ่วกำลังทำความสะอาดใบไม้ที่ร่วงหล่น

“พระชายาอ๋อง จิ้งอ๋องกลับจวนแล้ว!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อวิ๋นหลิงก็ลุกขึ้นและบินออกไปนอกลานเหมือนผีเสื้อ ตกลงสู่อ้อมแขนของเซียวปี้เฉิง

“ทำไมวันนี้กลับเร็ว?”

โดยไม่สนใจคนรอบข้าง เซียวปี้เฉิงโอบกอดอวิ๋นหลิงด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะพานางกลับห้อง

“เสด็จพ่อทราบว่าข้าคิดถึงเจ้า ท่านจึงส่งกลับมาก่อนกำหนด”

หูของตงชิงเปลี่ยนเป็นสีแดงขณะที่นางมองจากข้างสนาม และนางก็ถอยออกไปอย่างชาญฉลาด ปล่อยทั้งสองคนอยู่ในห้อง

“มันแตกต่างออกไปหลังจากมีลูก ความสัมพันธ์ระหว่างจิ้งอ๋องกับพระชายาอ๋องตอนนี้ดีจริงๆ!” นางนั่งบนม้านั่งหินในลานจวน วางคางของนางแล้วถอนหายใจ “เฮ้ เสี่ยวสื่อจิ่ว เจ้าไม่รู้หรอกว่าจิ้งอ๋องและพระชายาอ๋องแต่งงานกันในตอนนั้น ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าเป็นศัตรู!”

ตงชิงมองว่าเสี่ยวสื่อจิ่วผู้เงียบขรึมเป็นน้องชายของนางมานานแล้ว เนื่องจากเรื่องเก่าของอวิ๋นหลิงและเซียวปี้เฉิงล้วนแต่เป็นเรื่องไม่ดี นางจึงพูดคุยกับเขาเกี่ยวกับชีวิตประจำวัน

“พรหมลิขิตระหว่างผู้คนช่างวิเศษจริงๆ เจ้าบอกว่าไหม!”

เมื่อได้ยินเกี่ยวกับอวิ๋นหลิง เสี่ยวสื่อจิ่วมีรอยยิ้มจางๆบนใบหน้าของเขา แต่มันก็จางหายไปอย่างรวดเร็วอีกครั้ง

ไม่รู้ว่าพี่สาวสบายดีไหมหลังจากแต่งงานกับรัชทายาทตงฉู่

ในห้อง เซียวปี้เฉิงมองไปที่กระดาษจดหมายในกล่องและถามคำถามทั่วไปสองสามข้อ

เมื่อรู้ว่าอวิ๋นหลิงล้มเลิกความคิดที่จะออกเดินทางไปเป่ยฉิน เขาก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย

“เรื่องของปืนคาบศิลาและปืนไฟจะถูกจัดการอย่างช้าที่สุดในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิปีหน้า เมื่อสถานการณ์ในเมืองหลวงแคว้นต้าโจวคงที่ ข้าจะไปกับเจ้าที่เป่ยฉิน เด็กทั้งสองสามารถฝากไว้กับเสด็จแม่ได้ระยะหนึ่ง”

มีสัตว์ประหลาดและปีศาจแฝงตัวอยู่ในจวนเหวินกั๋วกง และบุคลิกของนางหลินนั้นอ่อนโยน เซียวปี้เฉิงไม่รู้สึกสบายใจ

แต่พระพันปีทรงอยู่อย่างสันโดษและไม่ค่อยคลุกคลีกับพระสนมในวังมากนัก ในระหว่างที่พระนางทรงเสวยพระกระยาหารและเจริญพระพุทธมนต์ทุกวัน ควบคู่กับการเข้าเฝ้าพระเจ้าหลวง สมควรอย่างยิ่งที่จะปล่อยเด็กทั้งสองไว้ในการดูแลของพวกเขา

เมื่อคำนวณอย่างคร่าวๆ จะใช้เวลาประมาณสองเดือนในการไปกลับเป่ยฉิน ซึ่งก็เพียงพอแล้ว

หยุนหลิงยิ้มจางๆ และพูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ข้าไม่ได้วางแผนที่จะไปเป่ยฉิน”

เซียวปี้เฉิงดูประหลาดใจ มองไปที่นางอย่างงงงวย

“ตอนนี้ สถานการณ์ในราชสำนักตึงเครียด และชายแดนก็ตกอยู่ในภาวะคับขัน ข้าจะไม่จากไปง่ายๆ จนกว่าสงครามจะยุติ”

สองวันมานี้ อวิ๋นหลิงได้คิดอย่างรอบคอบเกี่ยวกับเรื่องนี้ นางและตระกูลเฟิงกลายเป็นศัตรูกันไปแล้ว โดยอีกฝ่ายจ้องมองมาที่พวกเขาอย่างตั้งใจ