พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 439

อวิ๋นหลิงย่อมเข้าใจจุดประสงค์ในคำพูดของเฉียงเวย เอ่ยกับนางด้วยรอยยิ้มราวกับให้สัญญา “ขอบคุณพวกเจ้าที่ช่วยดูแลหลงเย่ ข้าจะพยายามอย่างสุดความสามารถในการช่วยกงจื่อโยวขจัดพิษเย็นออกจากร่างกาย”

เมื่อได้รับการรับประกันจากอวิ๋นหลิง เฉียงเวยก็รู้สึกโล่งใจมาก เอ่ยขอบคุณอวิ๋นหลิงด้วยสายตาจริงใจ “ถ้าหากพระชายาจิ้งอ๋องสามารถขจัดพิษเย็นในร่างกายของเจ้าสำนักน้อยออกไปได้จริง ท่านจะกลายเป็นผู้มีพระคุณของสำนักทิงเสวี่ย หลังจากนี้ท่านมีเรื่องอะไรต้องการใช้ข้า ข้ายินดีจะทำเพื่อท่านทุกอย่าง”

อวิ๋นหลิงอุทานในใจ แม่นางคนนี้นับว่าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่เชื่อถือได้มากที่ชุดของกงจื่อโยวแล้ว ถ้าหากนิสัยก็ไม่มีปัญหา นางต้องใช้เยี่ยเจ๋อเฟิงมาจับนางเอาไว้ให้ได้

“ไม่ต้องเกรงใจเช่นนี้ พวกเจ้าช่วยหลงเย่ไว้ตั้งมาก ก็นับว่าเป็นเพื่อนข้าแล้ว”

อวิ๋นหลิงยิ้มอบอุ่นให้นาง แล้วก็พูดคุยถึงเรื่องอื่นๆ ส่วนใหญ่จะเป็นการสอบถามและวิเคราะห์เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของเฉียงเวย

ที่แท้พ่อแม่ของนางก็ทำงานให้กับสำนักทิงเสวี่ย ดังนั้นจึงเป็นคนของสำนักทิงเสวี่ยมาตั้งแต่กำเนิดแล้ว และยังเป็นเพื่อนเล่นกับกงจื่อโยวในวัยเด็ก และเป็นหนึ่งในคนจำนวนน้อยที่เขาไว้ใจ

“ที่ข้าเรียนวิชามนต์เสน่ห์ เพราะท่านแม่ข้าศึกษาเรื่องนี้ จึงได้รับการถ่ายทอดวิชาความสามารถมาจากนางโดยปริยาย”

เฉียงเวยยิ้ม วิชามนต์เสน่ห์สำหรับนางแล้วเป็นความสามารถอย่างหนึ่ง เพราะสำนักทิงเสวี่ยต้องการคนที่มีความสามารถเช่นนี้

การพูดและการกระทำของนางดูกำเริบเสิบสานอยู่บ้าง แต่ไม่ได้หมายความว่านางจะเป็นหญิงสาวที่ทำตัวง่าย

เมื่อหีบเสียงของผู้หญิงที่ชอบพูดคุยถูกเปิดออก ระยะห่างระหว่างกันก็ถูกดึงให้สั้นลง

หลังจากคุ้นเคยกับอวิ๋นหลิงแล้ว เฉียงเวยก็รู้สึกผ่อนคลายมาก กระทั่งกล้าที่จะเอ่ยถาม “พระชายา ข้ารู้สึกรักตั้งแต่แรกพบต่อองครักษ์เยี่ย ท่านช่วยข้าถามหน่อยได้หรือไม่ว่าเขาชอบผู้หญิงแบบใด”

คนของสำนักทิงเสวี่ยล้วนเป็นคนโสด เฉียงเวยไม่ได้หวังว่าสหายที่ไม่เอาไหนจะช่วยเหลืออะไรนางได้

เจ้าสำนักน้อยใช้เวลากว่าสามปียังเอาหลงเย่มาครอบครองไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องคำนึงถึงเขาเลย

ถ้าหากนางยังไม่พยายามด้วยตนเองต่อไป คงต้องกลายเป็นสาวแก่ที่ขายไม่ออกแน่

อวิ๋นหลิงชอบผู้หญิงที่พูดจาตรงไปตรงมาเช่นนี้ จึงรับปากนางทันที

คืนนั้นเมื่อกลับไปยังเรือนด้านข้าง นางก็รบเร้าเซียวปี้เฉิง ถามเรื่องประวัติความเป็นมาและชาติตระกูลของเยี่ยเจ๋อเฟิงทั้งหมด รวมไปถึงความชื่นชอบที่ผ่านมาและประสบการณ์ด้านความรักเป็นต้น

เซียวปี้เฉิงถูกถามจนรู้สึกเอือมระอา “เจ้าถามเรื่องพวกนี้ทำไมกัน หรือว่าจะเป็นแม่สื่อให้เขา”

เขารู้สึกหึงหวงในใจอยู่บ้าง อวิ๋นหลิงไม่เคยถามความชอบของเขาอย่างละเอียดเช่นนี้มาก่อน

“ท่านเดาไม่ผิด ข้าอยากจะเป็นแม่สื่อให้เขา ปีนี้เจ๋อเฟิงอายุยี่สิบสองปีแล้ว น่าจะคิดเรื่องสำคัญของชีวิตได้แล้ว” อวิ๋นหลิงมองเซียวปี้เฉิงด้วยรอยยิ้มสดใส และถามคำถามต่อไป “ท่านรีบพูดเถอะ เจ๋อเฟิงเคยชื่นชอบผู้หญิงคนไหนหรือไม่”

เซียวปี้เฉิงขมวดคิ้วพลางคิดอย่างละเอียด “เจ๋อเฟิงมีน้ำใจและจริงใจ นิสัยเกลียดชังคนชั่วพอๆกับเกลียดศัตรู เมื่อก่อนตอนท่องยุทธภพก็มีชื่อเสียงดีงาม แต่พูดตามความจริง ข้าก็ไม่เคยเห็นผู้หญิงที่ติดตามข้างกายเขามาก่อน ช่วงแรกที่เขาท่องยุทธภพข้างนอกนั้น แม้จะมีเพื่อนรู้ใจเป็นคนต่างเพศอยู่บ้าง แต่ก็เป็นแค่เพื่อนเท่านั้น”

อวิ๋นหลิงเท้าคางใช้ความคิด เห็นทีจะเป็นผู้ชายที่โสดมาตั้งแต่อยู่ในท้องแม่อีกคนแล้ว ถึงว่าถูกเฉียงเวยหยอกล้อเข้าหน่อยก็หน้าแดงไปหมดแล้ว

“แล้วท่านรู้หรือไม่ว่าเจ๋อเฟิงชอบผู้หญิงแบบไหน”

เซียวปี้เฉิงดูอวิ๋นหลิงเหมือนจะไม่ใช่เกิดความสนใจขึ้นมาชั่วครั้งชั่วคราว จึงครุ่นคิดเรื่องนี้อย่างจริงจังขึ้นมา เพราะนั่นคือสหายที่ดีของเขา ในเมื่อตัดสินใจแล้วว่าหลังจากนี้จะอยู่ในเมืองหลวง เรื่องเหล่านี้ก็ต้องคิดจริงๆ

“ข้าจำได้ว่าตอนเด็กๆเขาเคยพูด การเป็นนักดาบผู้กล้าหาญและมีคุณธรรมคือความฝันเมื่อเติบใหญ่ของเขา ดังนั้นเขาจึงค่อนข้างชื่นชอบผู้หญิงที่มีจิตใจกล้าหาญและมีคุณธรรมเหมือนเขา หรืออาจจะเป็นผู้หญิงที่มีความอ่อนโยนจิตใจดี สามารถกระตุ้นความต้องการปกป้องได้ดีที่สุด”

ในบรรดาผู้หญิงที่เยี่ยเจ๋อเฟิงคบค้าสมาคมด้วยมากที่สุด แทบจะเป็นสองประเภทนี้ทั้งสิ้น

ประเภทแรกสามารถดื่มและพูดคุยได้อย่างสนุกสนาน ประเภทที่สองก็เคยพบเจอไม่น้อยขณะที่ผ่านพบเรื่องอยุติธรรม แต่ไม่เคยจุดประกายเป็นความรักเลย

อวิ๋นหลิงได้ยินถึงตรงนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมาเบาๆ “ถ้าอย่างนี้ก็คงจัดการได้ยากแล้ว......ไม่เข้าเค้าในอุดมคติเขาสักอย่าง”

เป็นถึงสาวกประกาศิตป้ายแดงแห่งสำนักทิงเสวี่ย เฉียงเวยไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่ายๆ ดูเรื่องราวที่สำนักทิงเสวี่ยเคยทำก็รู้แล้ว นางนั้นไม่ใกล้เคียงกับคำว่ากล้าหาญมีความยุติธรรมเลย