พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 482

เช้าวันรุ่งขึ้น อวิ๋นหลิงตื่นนอนตั้งแต่เช้า

แม้จะอยากรู้มากว่า”ราชครูน้ำแข็ง”ที่เสวียนจีพูดถึงคนนี้จะมีหน้าตาอย่างไร แต่ก็ไม่ได้รีบร้อนเข้าวังเพื่อร่วมงานเลี้ยง

พรุ่งนี้ก็เป็นพิธีแต่งตั้งรัชทายาทแล้ว ในมือยังมีงานที่สำคัญกว่า รอเข้าวังแล้วค่อยพบอีกฝ่ายก็ยังไม่สาย

แต่ที่คาดไม่ถึงก็คือ อีกฝ่ายกลับเดินทางมาโดยไม่ได้รับเชิญ มาเยี่ยมเยือนถึงที่

เมื่อได้ยินว่าสองสามีภรรยาเยี่ยนอ๋องและราชครูเฟิ่งเหมียนแห่งแคว้นตงฉู่มาเยี่ยม อวิ๋นหลิงก็รีบให้เฉียวเย่ไปเชิญพวกเขาเข้ามาทันที

ไม่ช้า ร่างของสองสามีภรรยาเยี่ยนอ๋องก็ปรากฏตัวขึ้นที่เรือนหลันชิง ข้างกายคือชายหนุ่มที่สวมชุดสีม่วงใบหน้าเย็นชาโดดเด่นคนหนึ่ง

เมื่อเห็นอีกฝ่ายแวบแรก อวิ๋นหลิงรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้หน้าตาก็ดี แต่เย็นชามาก

กงจื่อโยวปกติก็ชอบสวมใส่เสื้อผ้าสีม่วง แต่เขาเกียจคร้านมีเสน่ห์ แฝงไปด้วยกลิ่นอายแห่งความยั่วยวน นิสัยก็สบายๆไม่เข้มงวด ใต้แสงสีม่วงอ่อนโยนที่เสริมบุคลิก ยิ่งทำให้เหมือนปีศาจจิ้งจอกที่ใกล้ชิดผู้คน

ชายหนุ่มตรงหน้าที่สวมชุดยาวสีม่วงคล้ายกับชุดนักพรตอยู่บ้าง ด้านหลังมีแส้ขนสีขาวดุจหิมะเหน็บเอาไว้หนึ่งด้าม ทำให้เกิดความรู้สึกที่แตกต่างจากกงจื่อโยวอย่างสิ้นเชิง

เขาดูเหมือนเทพเซียนที่มาพร้อมกับพลังงานสีม่วง ลักษณะโดดเด่นไม่อาจดูหมิ่นได้ ทำให้คนที่พบเห็นรู้สึกหวาดกลัว

เห็นทีท่านนี้คงจะเป็นราชครูเฟิ่งเหมียนแห่งแคว้นตงฉู่

คิดไม่ถึงว่าเวลานี้แล้วยังมีคนมาเยี่ยมเยียนอย่างกะทันหัน อวิ๋นหลิงรีบสั่งการให้ตงชิงไปเตรียมของว่างและน้ำชาในห้องครัวมา

“ช่างน่าเสียดายจริงๆ สองวันนี้ในจวนกำลังทำการตรวจนับและขนย้ายข้าวของ ในจวนก็เลยดูยุ่งเหยิงไปหมด โปรดให้อภัยด้วย”

ตี้หวู่เหยายิ้มพลางโบกมืออย่างกระดากอาย “พี่สะใภ้สามไม่ต้องเกรงใจ เป็นพวกข้าที่ไม่รู้กาลเทศะ ทั้งๆที่รู้ว่าท่านกำลังยุ่งอยู่ ก็ยังมาเพิ่มความวุ่นวายให้ท่าน”

อวิ๋นหลิงก็ยิ้มตอบ ยกมือขึ้นเป็นสัญญาณให้ซวงหลีไปเชิญเซียวปี้เฉิงมาจากห้องหนังสือ

“ไม่เป็นไร คิดว่าพวกเจ้าคงมาเพราะน้องเล็กแน่ๆ ท่านนี้คงเป็นท่านราชครูกระมัง”

นางเหลือบตาขึ้นมองวิเคราะห์เฟิ่งเหมียน กลับพบว่าอีกฝ่ายก็กำลังมองสำรวจนางด้วยสายตาเย็นชา

เมื่อสบเข้ากับสายตาของอวิ๋นหลิง เฟิ่งเหมียนผงะถอยไปก้าวหนึ่ง คำนับให้กับนางด้วยท่าทีที่โดดเด่น

“กระหม่อมเฟิ่งเหมียนแห่งวัดไท่ชิง ได้ยินชื่อเสียงของพระชายาจิ้งอ๋องมานาน ยินดีที่ได้พบ ในเมื่อพระชายาทรงรู้ถึงจุดประสงค์การมาของเฟิ่งเหมียนแล้ว รบกวนให้ชวีเสวียนจีออกมาพบด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

เขาพูดอย่างไม่รีบร้อน น้ำเสียงที่เย็นยะเยือกไม่ได้แฝงอารมณ์ใดๆ แต่กลับไม่ทำให้รู้สึกว่าไร้มารยาท

วัดไท่ชิง

ถึงว่าทำไมจึงแต่งตัวเหมือนนักพรต

ขณะเดียวกันเซียวปี้เฉิงที่ได้ยินข่าวก็มาถึง ก้าวเข้ามาในห้องพลางตอบว่า “ช่างน่าเสียดายจริงๆ ศิษย์น้องเล็กออกจากจวนไปซื้อของว่างแล้ว ตอนนี้ไม่ได้อยู่ในจวน”

รุ่งเช้าวันนี้ กงจื่อโยวเกิดอาการอยากกินขึ้นมา อยากจะออกไปเดินเที่ยวในตลาด

เสวียนจีเป็นคนตะกละ ย่อมต้องรบเร้าจะตามไปด้วย

อวิ๋นหลิงไม่มีวิธีรับมือกับนาง และเห็นว่าช่วงครึ่งเดือนมานี้นางเชื่อฟังดีมาก จึงยอมให้กงจื่อโยวพานางออกไปด้วย

แต่ที่นางไม่รู้ก็คือ การกินของว่างเป็นแค่ข้ออ้าง เสวียนจีจะไปตรวจรับปืนใหญ่ดอกไม้ไฟขนาดเล็กแล้ว

หลายวันมานี้เสวียนจีแอบสังเกตความคืบหน้า คุณภาพดีกว่าที่คิดเอาไว้จริงๆด้วย เพียงแต่กระบอกดอกไม้ไฟเป็นสีดำน่าเกลียดไปหน่อย ไม่เหมาะกับสาวน้อยเวทมนตร์ที่ชอบความสวยงามอย่างนาง

บวกกับใช้เป็นของขวัญที่ส่งเข้าไปในวังในพิธีแต่งตั้งรัชทายาท ดังนั้นจึงลงมือทาสีใหม่ด้วยตนเอง