พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 538

ทุกคนตั้งตารอเนื้อหาของการสอบสองครั้งต่อไป อยากรู้ว่าอวิ๋นหลิงจะตั้งคำถามที่คาดไม่ถึงอะไรมาอีก

แต่หลังจากนั้นอวิ๋นหลิงกลับไม่ได้ไปตรวจตราห้องสมุดอีก นางใช้โอกาสสองวันนี้ให้ฝ่ายห้องเครื่องหลวงทำขนมดอกกุ้ยอบน้ำผึ้งเป็นจำนวนมากโดยเฉพาะ เพื่อเตรียมมอบเป็นของขวัญให้กับศิษย์ทั้งหลายที่มาเข้าร่วมสอบ

ในไม่ช้า พระราชวังส่วนใหญ่ก็อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมจางๆ ของดอกกุ้ย

เซียวปี้เฉิงหยิบขนมดอกกุ้ยหอมหวานชิ้นกลมแล้วเลิกคิ้วเล็กน้อย “สอบผ่านสำเร็จหรือ”

อวิ๋นหลิงแย้มยิ้มพยักหน้า “ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ยากนักที่คนเหล่านี้จะเต็มใจสมัครสอบทั้งที่สำนักศึกษาชิงอี้ยังสร้างไม่เสร็จดี สุดท้ายแล้วไม่ว่าพวกเขาจะสอบผ่านหรือไม่ ข้าก็อยากมอบของเล็กๆ น้อยๆ ไว้เป็นที่ระลึก”

“ขอบใจมากหลิงเอ๋อร์”

เซียวปี้เฉิงถอนหายใจ กัดขนมดอกกุ้ยเนื้อนุ่ม กลิ่นหอมยังคงติดอยู่บนริมฝีปากและฟัน

ขนมดอกกุ้ยหอมหวานเหล่านี้มีรูปร่างกลม ผิวสีเหลืองทองอร่ามด้านนอกเต็มไปด้วยความหอมหวานของน้ำผึ้ง ด้านบนประทับหมึกสีแดงที่มีตัวอักษรสี่คำว่า ‘สอบผ่านสำเร็จ’ เขียนอยู่

ด้านล่างของขนมมีภาพดอกไม้สี่แฉกอันเป็นเอกลักษณ์ของอวิ๋นหลิง

ห้องเครื่องหลวงยุ่งง่วนสองวันเต็มๆ ทำขนมดอกกุ้ยอบน้ำผึ้งสดใหม่รวมๆ แล้วเกือบพันชิ้น ทั้งหมดห่อด้วยกระดาษและผูกด้ายสีแดงเรียบร้อย

การสอบในห้องสมุดยังดำเนินไปตามปกติ

ข้อสอบวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ในวันที่สองนั้นไม่ยากนัก อวิ๋นหลิงเองก็ไม่ได้เข้าใจประวัติศาสตร์ของโลกนี้อย่างลึกซึ้ง ดังนั้นจึงเปลี่ยนแปลงเฉพาะการเขียนบทความและตัดหัวข้อเช่นบทกวีออกไป

แคว้นถังใต้เป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของปัญญาชน การสอบคัดเลือกขุนนางของทุกเก้าแคว้นในแผ่นดินใหญ่มีความสอดคล้องกันไม่มากก็น้อย การสอบเขียนบทความก็กำหนดให้ต้องเขียนเรียงความแปดขาด้วย

เรียงความแปดขานั้นโดยพื้นฐานแล้วจะตั้งหัวข้อจากสี่ตำราห้าคัมภีร์ และมีรูปแบบการเขียนที่ค่อนข้างตายตัว แม้แต่ความสั้นยาวของประโยค และระดับน้ำเสียง จะต้องเขียนเป็นบทความให้สอดคล้องกัน จำกัดการแสดงความคิดเห็นอย่างอิสระ

พออวิ๋นหลิงเห็นบทความโบราณเหล่านั้นก็รู้สึกวิงเวียน จึงโบกมือปัดเปลี่ยนเป็นการเขียนเรียงความหกร้อยคำแทน

หัวข้อเรียงความสั้นและเรียบง่ายว่า ‘ข้ามีความฝัน’ เนื้อหาสามารถแสดงความคิดเห็นได้อย่างอิสระภายในหกร้อยคำ โดยเน้นการเขียนภาษาพูด