พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 590

ชายหนุ่มผมยาวเงยหน้าขึ้น เลิกคิ้วและพูดว่า “อะไรกัน เจ้ามีแผนใหม่อีกแล้วหรือ？”

ผู้หญิงในเสื้อสีน้ำเงินอมม่วงแววตากระพริบเล็กน้อย พูดด้วยเสียงต่ำว่า “อีกไม่กี่วันก็จะเป็นงานเลี้ยงครบรอบเหลนเชื้อพระวงศ์ของแคว้นต้าโจวสองคนนั่น ข้าใช้ยันต์สะกดปะปนเข้าไปในวังก็ไม่น่าจะยาก...”

“อิ๋งอิ๋ง เจ้าอย่าทำอะไรมั่วซั่ว” ทันใดนั้นชายหนุ่มผมยาวก็หยุดยิ้ม พูดด้วยสีหน้าจริงจัง “เยว่หลงเย่รู้จักวิธีทำลายยันต์สะกด แม้แต่น้าหลิงยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนาง เจ้าจะบินเข้ากองไฟรนหาที่ตายหรือ！”

น้าหลิงที่เขาพูด หมายถึงหลิงเฟย ผู้หญิงของแคว้นเหมียวเจียงที่สร้างความหายนะของวังหลังในแคว้นถังใต้มานานกว่ายี่สิบปีคนนั้น

อีกฝ่ายเป็นน้าเล็กของเฟิงอิ๋งอิ๋ง

หลังจากที่ได้ยินคำนี้ ใบหน้าของเฟิงอิ๋งอิ๋งก็แสดงความโกรธ “หรือว่าจะให้นางคนสารเลวนั่นหลบอยู่ในแคว้นต้าโจวตลอดเลยงั้นหรือ แต่งงานกับกงจื่อโยวอย่างราบรื่นงั้นหรือ？”

โลกอาจไม่รู้ แต่ทั้งสองคนกลับรู้จักกงจื่อโยว

จู่ ๆ แคว้นต้าโจวก็มีท่านอ๋องจินโผล่ออกมา นับตั้งแต่มีการสำรวจในครั้งแรก ไม่นานก็ค้นพบตัวตนของกงจื่อโยว

“ถ้าหากว่าข้าจะต้องทนเห็นกงจื่อโยวแต่งงานกับนาง ถ้าเช่นนั้นสู้ข้าฆ่านางให้สะใจเสียดีกว่า！”

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เฟิงอิ๋งอิ๋งโมโหขึ้นมา

เมื่อก่อนตอนที่กงจื่อโยวถูกพิษหนอนพิษกู่เย็นเข้าไปในร่างกาย คนของสำนักทิงเสวี่ยมาที่หนานเจียง อยากจะได้ผลกิเลนเพื่อเอาไปช่วยชีวิต

ตอนนั้นเฟิงอิ๋งอิ๋งเสนอโดยตรงว่า ขอเพียงแค่กงจื่อโยวยอมเป็นสามีของนาง ก็จะมอบเมล็ดผลกิเลนให้ นับจากวันนี้ไปทำให้เขาไม่ต้องกังวลกับชีวิตอีกต่อไป

ใครจะไปรู้ว่ากงจื่อโยวนั่นปฏิเสธนางทันทีโดยไม่ลังเลแม้แต่เล็กน้อยและยอมที่จะตายดีกว่าที่จะแต่งงานกับนาง

เฟิงอิ๋งอิ๋งโกรธจนหัวมีควันขึ้น ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าเยว่หลงเย่นั่น กงจื่อโยวจะเป็นแบบนี้หรือ？

“ข้าไม่เข้าใจเลยจริง ๆ เยว่หลงเย่มีอะไรดี นางเป็นรุ่นหลังของเชื้อพระวงศ์แคว้นถังใต้หนา”

เชื้อพระวงศ์แคว้นถังใต้เป็นใครกัน？

หลอกใช้สำนักทิงเสวี่ยและแคว้นเหมียวเจียงอย่างไร้ยางอาย！

ตอนนั้นถ้าหากไม่ใช่กลอุบายของฮ่องเต้แคว้นถังใต้ สำนักทิงเสวี่ยจะถูกกดดันจนเกือบถูกยุบได้อย่างไรแคว้นเหมียวเจียงจะแบ่งแยกกันเกือบร้อยปีไม่สามารถรวมเป็นหนึ่งเดียวได้อย่างไร

ทั้ง ๆ ที่นางและกงจื่อโยวเป็นคนในแนวรบเดียวกัน แต่อีกฝ่ายกลับตกหลุมรักศัตรู

ชายหนุ่มผมยาวบ่นพึมพำว่า “ในเมื่อเขาไม่ชอบเจ้า ก็อย่าไปบังคับเขาเลย กงจื่อโยวนอกจากหน้าตาดีก็ไม่มีความสามารถอะไรแล้ว ไม่รู้จริง ๆ เลยว่าทำให้เจ้าหลงจนหัวปักหัวปำได้อย่างไร”

“ข้าก็ชอบแค่เพียงหน้าของเขา ต้องให้เขาเป็นสามีของข้าให้ได้！”

ชายหนุ่มผมยาวยักไหล่ “แต่พิษเย็นของเขาถูกพระชายารัชทายาทรักษาจนหายแล้ว เจ้าไม่มีอำนาจต่อรองที่จะคุกคามพวกเขาได้แล้ว”

เฟิงอิ๋งอิ๋งตะโกนด้วยความโกรธว่า “ไป๋ชวน！เจ้าจะพูดให้ข้าโมโหใช่หรือไม่ พูดสักสองประโยคที่ฟังแล้วรื่นหูได้ไหม？”

“ข้าก็เพียงพูดความจริงเท่านั้น ใครจะไปคิดว่าพระชายารัชทายาทของแคว้นต้าโจวจะเก่งมากขนาดนั้น แม้แต่สำนักทิงเสวี่ยเองก็กลับตาลปัตรด้วย หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากพวกเขา ข้าดูแล้วแคว้นวันแห่งการรวมเป็นหนึ่งของเหมียวเจียงไกลเหลือเกิน”

ไป๋ชวนหยิบแมงป่องทอดออกมาจากกระเป๋าเชือกเอว

“สู้กลับไปเร็ว ๆ จะดีกว่า ถ้ากงจื่อโยวพบว่าเจ้าขัดขวางอยู่ข้างหลัง ข้าไม่คิดว่าเขาจะแสดงความปราณี”

เฟิงอิ๋งอิ๋งมองเขาอยางเย็นชา “แม่ลูกเหลียนเว่ยฉือ เสียชีวิตในมือของสองสามีรัชทายาท เจ้าไม่แก้แค้นให้พวกนางหรือ？”

ไป๋ชวนหยุดการเคลื่อนไหวกินแมงป่องทอด แววตาเย็นชา “เจ้านี่น่าสนใจจริง ๆ หากเป็นพ่อของเจ้าทิ้งแม่ของเจ้าไป ยังมีลูกกับผู้หญิงข้างนอกที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน เจ้าจะเก็บพวกนางเอาไว้ไหม？”

พูดตามความจริง ไป๋ชวนไม่แค้นสองสามีรัชทายาท

สองแม่ลูกฮูหยินเหลียนไม่ใช่แม่แท้ ๆ และน้องสาวแท้ ๆ ของเขา ตายไปเกี่ยวอะไรกับเขาด้วย？