อวิ๋นหลิงหาผ้าพันแผลได้แล้วก็เรียกหลี่เมิ่งชูมาช่วยพันหัวของเฟิงอู๋จี
จากนั้นจึงมองไปยังจางอวี้ซูที่มีแผลเต็มกายด้านนอก แล้วสั่งให้คนนำใบเสร็จไปโยนใส่หน้าเขา
“รีบจ่ายค่ารักษาซะ ศาลต้าหลี่เตรียมข้าวแดงให้เจ้าไปกิน”
จางอวี้ซูโดนตีจนกลัว รีบหยิบใบเสร็จขึ้นมาอ่านแล้วก็ต้องตกตะลึง
“หนึ่ง...หนึ่งพันตำลึง?”
“ใช้น้ำเทพเซียนรักษาเฟิงอู๋จี ราคาขวดหนึ่งห้าร้อยตำลึง มีปัญหาเหรอ?”
จางอวี้ซูพูดอ้ำ ๆ อึ้งๆ “ไม่...ไม่มีปัญหา...แต่กระหม่อมไม่ได้พกเงินติดตัวเยอะขนาดนั้น”
ต่อให้มีปัญหา เขาก็ไม่กล้าพูดออกมา
“ถ้าไม่มีปัญหาก็เขียนใบยืมเงินก่อน พรุ่งนี้เช้าข้าจะไปเก็บกับท่านปู่เจ้าที่ท้องพระโรง”
อวิ๋นหลิงโบกมือ สั่งให้ลูกน้องรีบนำตัวคนอัปมงคลไป
“ช้าก่อน”
เฟิงอู๋จีก้าวเข้าไปแล้วมองจางอวี้ซูด้วยสีหน้าซับซ้อน เอ่ยปากถามว่า
“เจ้าใช่ไหมที่ไปบอกเฟิงเหยียนกับมารดาเขาว่าข้าสอบเข้าสำนักศึกษาชิงอี้”
คนนอกรู้เพียงว่าฮูหยินเฟิงทารุณลูกอนุแล้วถูกสามีปลดออกจากตำแหน่งภรรยาเอก จากนั้นก็ส่งเข้าคุก
ทว่าคนนอกไม่รู้รายละเอียดของเรื่องนี้ว่า เกี่ยวข้องกับการที่เขาแอบไปสอบเข้าสำนักศึกษาชิงอี้
เมื่อครู่ตอนอยู่ในร้านอาหาร จางอวี้ซูพุ่งเข้ามาก็ด่าพวกเขา ทั้งยังตำหนิที่หลี่เมิ่งชูเอาเรื่องที่เขาโดนกักขังไปแจ้งอวิ๋นหลิง ทำให้เขารอดในท้ายที่สุด
ตามหลักแล้วอีกฝ่ายไม่น่ารู้ว่าเขาโดนฮูหยินเฟิงกักขังหน่วงเหนี่ยว เว้นเสียแต่ว่าเขาคือจุดชนวนของเรื่อง
จางอวี้ซูได้ยินดังนั้น ใบหน้าบวมเหมือนสุกรพลันแข็งค้าง ทั้งแยกไม่ออกว่าเป็นความรู้สึกใด
ทว่าดูจากท่าทางของเขาแล้วทุกคนก็รู้ว่าเขาเป็นคนเอาความลับนี้ไปบอกอย่างไม่ต้องสงสัย
อวิ๋นหลิงพูดด้วยความเดือดดาล “ไม่เคยทำดีเลย ส่วนเรื่องต่ำทรามกลับทำไม่เว้น รีบนำตัวไปส่งที่ศาลต้าหลี่ แล้วจัดการลงโทษความผิดที่เขาเคยก่อทั้งหมด”
ทหารได้รับคำสั่งก็รีบนำตัวไปสอบสวนทันที
เซียวปี้เฉิงใบหน้าบึ้งตึง นึกถึงพฤติกรรมชั่วร้ายนับไม่ถ้วนของจางอวี้ซูแล้วก็โมโห
เขาเดินออกจากโรงหมอไปพร้อมกับทหาร จากนั้นก็หยิบขวดยาจากแขนเสื้อให้ทหาร ก่อนจะสั่งการเสียงเบาว่า
“นับแต่วันนี้เป็นต้นไป ระหว่างที่กักขังจางอวี้ซู พวกเจ้าให้เขากินยาวันละสามครั้ง ครั้งละสามเม็ด ถ้าหมดแล้วก็ไปขอกับหัวหน้าศาลต้าหลี่ ข้าจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายส่วนนั้นเอง”
ทหารพยักหน้า จดจำคำสั่งของเซียวปี้เฉิงให้ขึ้นใจ ทันทีที่รับยามาก็ยัดใส่ปากของจางอวี้ซูสามเม็ดทันที
จางอวี้ซูเหลือกตา อาเจียนตลอดทาง อาเจียนจนไม่มีอะไรให้อาเจียนอีก
หลังจากมาถึงศาลต้าหลี่ ร่างกายเขาอ่อนแอจนหมดสติไป
ส่วนข้ารับใช้ทั้งสองคนยืนตื่นตระหนกอยู่นาน หลังจากเจ้านายโดนจับตัวไป พวกเขาก็แอบกลับไปรายงานข่าวนี้ที่จวนจาง
ร้านอาหารในที่เกิดเหตุเก็บกวาดเช็ดถู และเอายากับอาหารที่จางอวี้ซูโยนเข้าถังขยะด้วยความรังเกียจเดียดฉันท์
......
ม่านรัตติกาลโรยตัวลงมา แสงจันทร์สว่างจ้ามีดวงดาวประดับ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ
จะมีอัพต่อจนจบไหมค่ะแอด...
นึกว่าจะอัพจนจบเสียอีกค่ะ กำลังสนุกเข้มข้นเชียว...
รบกวนแอดช่วยอับต่อไปให้จบเรื่องได้ไหมคะ รออ่านอยู่น้า...
ตอนต่อไปอ่านที่ไหนคะ...
ตอนต่อไป อัพช่วงไหนคะ 😭😭😭...
อัพต่อเถอะนะคะ...กำลังสนุกเลยค่ะ😅😄😊😘...
สนุกมากค่ะ..เดินเรื่องเร็ว..พระเอกไม่โง่..นางเอกฟาดแรงสะใจ...อ่านแล้วบันเทิงมาก55555......
ขอบคุณค่ะ...
รีบมาต่อนะคะ กำลังสนุกเลย...
ขอบคุณน้าค้า ที่ลงทุกวันเลยสนุกมากค่ะ...