พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 738

ข่าวที่น่าตกใจแบบนี้สําหรับราษฏรแล้ว มันตกใจยิ่งกว่าเจ้าของบ่อนการพนันข้างบ้านกินดื่มและเล่นการพนันเป็นหนี้ทองคำสามสิบห้าล้านตำลึงและพาน้องสะใภ้หนีไปเสียอีก ทำให้คนตกใจมาก

เนื่องจากการแต่งงานเพิ่งกําหนดขึ้น เพื่อเตรียมสินสอดทองหมั้นขององค์หญิงหก ชาวทูเจวียทางตะวันออกจึงต้องอยู่แคว้นต้าโจวต่ออีกครึ่งเดือน

เรื่องสําคัญเช่นนี้ เห็นได้ยากมากที่จักรพรรดิจ้าวเหรินไม่ได้มอบให้เซียวปี้เฉิงทำ แต่สั่งให้เขาคุกประเทศชั่วคราวเป็นเวลาครึ่งเดือน

การแต่งงานขององค์หญิงหกนั้น จักรพรรดิจาวเหรินเป็นผู้จัดการเอง

และในเวลานี้ก็ตรงกับช่วงฤดูใบไม้ผลิพอดี สงสารเจ้าก้อนถ่านหินที่ยุ่งจนฝุ่นตลบแล้ว

ส่วนพระโอรสที่เหลือก็ยุ่งเช่นกัน ต่างคนต่างได้รับมอบหมายภารกิจ ยุ่งแต่กับการแต่งงานเรื่องนี้เหมือนลูกข่าง

ทันทีที่รุ่ยอ๋องรู้ข่าว เขาก็รีบเข้าไปในพระราชวังในคืนนั้น และพูดคุยกับน้องสาวของเขาที่ตำหนักซู่อวี้ทั้งคืน

อวิ๋นหลิงไม่รู้ว่าองค์หญิงหกพูดอะไรไปบ้าง สรุปก็คือรุ่ยอ๋องเข้ามาในวังด้วยความร้อนรนและเสียใจจากตำหนักซู่อวี้ออกไป

ราวกับจะยอมรับเรื่องนี้ได้

ในงานแต่งงานขององค์หญิงหก อวิ๋นหลิงได้ทําสิ่งที่เท่าที่ทําได้ หลายวันมานี้นางได้มาศึกษา "บันทึกของมนุษย์พิษ" ที่แปลโดยไป๋ชวนในตำหนักบูรพา

ถึงแม้ว่าเฟิงอิ๋งอิ๋งจะเป็นคนบ้า แต่บันทึกที่นางทิ้งไว้นี้กลับเป็นบันทึกการทดลองที่มีค่าที่หายาก

อวิ๋นหลิงตั้งใจที่จะจัดระเบียบและในขั้นตอนการช่วยเหลือแก้พิษของเสิ่นทัว ซึ่งก็เขียนเป็นตําราเรียนทางการแพทย์ของสำนักศึกษาชิงอี้ เปลี่ยนชื่อเป็น "ตำราพิษ"

โรงเรียนแพทย์ของอู๋อันกงได้เปิดอย่างเป็นทางการแล้ว ตําราเรียนฉบับนี้สามารถใช้ได้ในอนาคต

ถ้าหากแพร่กระจายออกไป ระดับการแพทย์ของแคว้นต้าโจวสามารถก้าวไปอีกขั้นได้อย่างแน่นอน

วันนี้อวิ๋นหลิงกําลังเขียนหนังสือทางการแพทย์อยู่ กลับเห็นพี่น้องรุ่ยอ๋องและเหมาเหมามาที่ตำหนักด้วยกัน

นางให้ตงชิงไปเตรียมน้ำชาและขนม จึงถามด้วยรอยยิ้มว่า “เหตุใดถึงว่างมาหาข้าที่นี่ด้วยกันได้ล่ะ？”

เว่ยฉือเลี่ยยิ้มและนั่งลงตรงข้าม “อรุณสวัสดิ์อาซ้อ”

ตอนนี้เสียงที่เรียก “อาซ้อ” ของเขานั้นเรียกอย่างธรรมชาติและสนิทสนมมาก

“คือแบบนี้ ก่อนหน้านี้หรงหรงชอบบรรยากาศในสำนักศึกษาชิงอี้มาก ข้าเองก็ชื่นชมแนวคิดและมาตรการของอาซ้อและพี่สามมากเช่นกัน จึงตั้งใจจะเปิดสำนักศึกษาแบบนี้ในทุ่งหญ้าทูเจวีย”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เว่ยฉือเลี่ยก็ยิ้มอย่างเขินอาย

“ถึงแม้ว่าจะเทียบเท่ากับสำนักศึกษาชิงอี้ไม่ได้ แต่การอ่านหนังสือสูงที่สุดตั้งแต่สมัยโบราณ อย่างไรก็ตาม การมีสำนักศึกษาแบบดั้งเดิมเป็นสิ่งที่ดีสําหรับชาวทูเจวียทางตะวันออก หรงหรงไปที่นั่นและมีสถานที่ที่ฝากความคิดถึงไว้”

องค์หญิงหกพูดอย่างยิ้มแย้มแจ่มใสว่า “ข้าตั้งใจจะใช้สินสอดทองหมั้นช่วยของต้าเหมามาทําเรื่องนี้ และถือว่าเป็นการสืบทอดเจตจำนงของพี่สามและอาซ้อสามบนทุ่งหญ้าด้วย！”

รุ่ยอ๋องพยักหน้าเบา ๆ กล่าวว่า “ความคิดของเสี่ยวเลี่ยนั้นใช้ได้ หลายวันมานี้เขาปรึกษาเรื่องนี้กับพวกเราตลอด ข้าจึงเสนอให้คนบนทุ่งหญ้าเรียนภาษาจีน ซึ่งเสี่ยวเลี่ยก็เห็นด้วย”

“รู้ว่าสองสามีภรรยาพวกเจ้ายุ่งอยู่ จึงไม่กล้ามารบกวน ดังนั้นพวกเราจึงแจกแจงเรื่องและกฎระเบียบบางอย่างในการเตรียมการจัดตั้งสำนักศึกษาแล้ว อ้างอิงจากสำนักศึกษาชิงอี้ มีเพียงบางเรื่องที่ไม่แน่ใจ จึงอยากขอคําแนะนําจากพวกท่านสองคนด้วย”

อวิ๋นหลิงได้ยินดังนั้น ในใจก็พูดว่าเจ้าหนุ่มคนนี้ใช้ได้ คาดไม่ถึงว่าแม้แต่วิชาภาษาจีนก็จัดเตรียมแล้ว

ครั้งนี้นางรู้สึกจากใจจริงว่า วันหนึ่งในอนาคต ชาวทูเจวียทางตะวันออกอาจถูกวิชาภาษาจีนทำให้กลายเป็นส่วนหนึ่งของแคว้นต้าโจวได้

เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ อวิ๋นหลิงก็ตื่นเต้นและมีความคิดที่กล้าหาญอีกครั้ง