ภรรยานำโชคของเสนาบดี นิยาย บท 105

ทางหลิวซุ่ยฮวาก็ได้เริ่มทำการซักถาม “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?！วันตรุษจีนเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ได้อย่างไร”

จู่ๆอู๋ซีหยวนก็ร้องไห้ขึ้นมา กอดซูจิ่วเย่ว์และซบไหล่ของเธอ แล้วร้องไห้อย่างน่าสงสาร

ไม่รักษาภาพลักษณ์ของชายชาตรีแม้แต่น้อย ราวกับว่าเขาร้องไห้เพื่อเอาความคับข้องใจทั้งหมดที่เขาได้รับมาตลอดชีวิตออกมาให้หมด

ทันทีที่เขาร้องไห้ ซูจิ่วเย่ว์ก็ใจอ่อน กอดเขาแล้วปลอบเขาอยู่เป็นเวลานาน จึงถามเบาๆว่า “ใครรังแกซีหยวน? บอกมาสิ ข้าจะต่อยมันแทนเจ้าเอง”

อู๋ซีหยวนส่ายหัว คางของเขาถูไถบนไหล่ของซูจิ่วเย่ว์ ราวกับสัตว์ตัวเล็กที่มีขน ถูไถจนซูจิ่วเย่ว์รู้สึกจั๊กจี้ที่บริเวณคอ

“หมายความว่ายังไง? ไม่มีใครรังแกเจ้า? หรือว่าเจ้ารังแกคนอื่น?”

อู๋ซีหยวนยังคงส่ายหัว และพูดด้วยความโกรธว่า “ไม่ได้รังแกซีหยวน แต่รังแกภรรยา！”

ไม่ใช่เรื่องน่าอายที่จะฟ้อง การพูดจาแย่ๆลับหลังผู้หญิงเป็นเรื่องที่น่าอายยิ่งกว่า！

ซูจิ่วเย่ว์ไม่ค่อยเข้าใจ ตอนนั้นเธออยู่ในครัวตลอด ใครรังแกเธอ?

ลูกชายของแม่นางหวงที่อยู่ข้างๆถูกต่อยเช่นนั้น นางจึงโกรธมาก กัดฟันและพูดกับหลิวซุ่ยฮวาว่า “น้องสะใภ้ ลูกชายของเจ้าซื่อบื้อเอง ยังจะมาทุบตีให้เอ้อจู้กลายเป็นคนซื่อบื้อด้วยหรือ?！ทำไมถึงมีจิตใจที่ชั่วร้ายเช่นนี้? ทำร้ายคนอื่นขนาดนี้แล้วยังจะพูดโกหกอีก หลังตรุษจีนเอ้อจู้ก็จะเข้าเมืองเพื่อไปสอบราชการ ถ้าหากส่งผลกระทบต่ออนาคตของลูกชายข้า ข้าไม่ปล่อยครอบครัวเจ้าแน่นอน！ ”

หลิวซุ่ยฮวาเชื่อใจลูกชายของเธอมาก ซีหยวนของเธอเป็นคนบริสุทธิ์และมีจิตใจดี ตั้งแต่เด็กจนโต ไม่เคยทะเลาะวิวาทกับคนอื่นเลย ทำไมอยู่ดีๆถึงไปทุบตีอู๋เอ้อจู้ได้ล่ะ?

เนื่องจากอู๋เอ้อจู้เคยมีประวัติใส่ร้ายคนอื่น หลิวซุ่ยฮวาจึงไม่รีบตำหนิลูกชายตัวเอง แต่เธอถามอย่างจริงจังว่า “พี่สะใภ้ ข้าคิดว่าท่านด่วนตัดสินใจเกินไปหรือเปล่า? อย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องอื่น ซีหยวนนั่งอยู่ตรงนี้ไม่ได้ขยับไปไหนเลย แต่เอ้อจู้กลับเป็นฝ่ายวิ่งเข้ามาหา ถ้าเขาไม่ได้เป็นฝ่ายยั่วยุซีหยวนก่อน ซีหยวนจะลงไม้ลงมือหรือ? ก่อนที่ท่านจะด่วนตัดสินอะไรก็ควรฟังก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น?”

หลังจากพูดจบ เธอก็หันกลับไปหาซีหยวน “ซีหยวน เจ้าไม่ต้องกลัว แม่ยืนอยู่ข้างเจ้าเอง！เขารังแกเจ้ายังไง เจ้าพูดมาตามตรง！ถ้าเขาเป็นฝ่ายผิด แม่จะไม่ตำหนิเจ้าเลย”

ผู้หญิงที่มีสติสัมปชัญญะที่ชัดเจนมีผลกระทบอย่างมากต่อคนรุ่นหลัง ซึ่งอู๋ซีหยวนทราบเรื่องนี้มาโดยตลอด

แม่ของเขาเป็นคนแบบนี้ ถ้าไม่ได้เกิดเป็นผู้หญิง แม่ของเขาไปสอบราชการต้องเป็นข้าราชการที่ดีแน่นอน

ลูกของตัวเองถ้าควรตีนางก็ไม่เคยใจอ่อน แต่เมื่อลูกได้รับความไม่เป็นธรรมนางก็ไม่เคยตำหนิ แม้ว่าสามพี่น้องจะสร้างปัญหาเล็กน้อยบ้าง แต่ถ้าเป็นเรื่องสำคัญหรือเรื่องใหญ่พวกเขาประพฤติตนอย่างเหมาะสมอย่างแน่นอน

ในเวลานี้เขาเหมือนกับเด็กที่ได้รับการสนับสนุน เขาเงยหน้าขึ้นจากไหล่ของซูจิ่วเย่ว์ เชิดหน้าใส่อู๋เอ้อจู้อย่างเย่อหยิ่ง แล้วพูดว่า ”ท่านแม่ เขาพูดจาดูถูกภรรยาข้า！พูดจาไม่น่าฟัง！ข้าไม่อาจพูดเลียนแบบเขาได้！”

หลิวซุ่ยฮวารักซูจิ่วเย่ว์มากเท่ากับรักเหล่าลูกชายของเธอ เมื่อได้ยินว่าเขาพูดจาดูถูกซูจิ่วเย่ว์ หลิวซุ่ยฮวาก็โกรธขึ้นมาทันที

“จริงหรือ? อู๋เอ้อจู้ เจ้าพูดจาอะไรเกี่ยวกับลูกสะใภ้ของข้า?！”

อู๋เอ้อจู้ไม่สามารถเอ่ยปากพูดต่อหน้าผู้คนจำนวนมากได้ จึงอยากโยนความผิดให้อู๋ซีหยวน “พวกท่านอย่าไปฟังเขาพูดเรื่องไร้สาระ อู๋ซีหยวนเป็นคนซื่อบื้อ เขาจะไปรู้อะไร！”

หลิวซุ่ยฮวาไม่ชอบให้ใครมาเรียกลูกชายตัวเองว่าเป็นคนซื่อบื้อ ในสายตาของเธออู๋ซีหยวนแค่สูญเสียความทรงจำบางช่วง สมองจึงกลับมาเป็นเด็กอีกครั้ง ตรรกะของเขาปกติดี ยังไม่ถึงขั้นพูดจาเพ้อเจ้อไร้สาระ

แน่นอนว่าซูจิ่วเย่ว์ก็ไม่ชอบเช่นกัน ดูสิว่าเมื่อกี้ซีหยวนร้องไห้หนักขนาดไหน！รู้สึกคับข้องใจขนาดนั้น เขายังมาแว้งกัดอีก ช่างไร้ยางอายเสียจริง！