ภรรยานำโชคของเสนาบดี นิยาย บท 104

อู๋จงอาศัยอยู่ทางทิศเหนือของหมู่บ้าน เมื่อหลายปีก่อนตอนที่เขาแยกออกมาจากครอบครัวก็ได้ให้หัวหน้าหมู่บ้านวัดและบันทึกที่ดินไว้ แม้ว่าบ้านจะอยู่ที่ห่างไกล แต่ลานบ้านกว้างขวางมาก

ทุกๆปีวันแรกในวันตรุษจีนครอบครัวตระกูลอู๋จะมารวมตัวกัน นี่คือกฎที่ตั้งไว้ตั้งแต่คุณปู่ของอู๋ซีหยวนยังมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าทั้งสองครอบครัวจะไม่ลงรอยกันอย่างไร อย่างน้อยพวกเขาต่างก็ต้องรักษาหน้าตัวเอง

เมื่ออู๋ฉ่วนและพรรคพวกมาถึงหน้าประตู ครอบครัวของอู๋จงก็ออกมาต้อนรับพวกเขา

ทันทีที่เห็นพวกเขากล่าวทักทายอย่างอบอุ่น ราวกับว่าไม่ได้เจอกันมาแปดร้อยปี ภรรยาของอู๋จงแม่นางหวงก็จับมือของหลิวซุ่ยฮวาอย่างเป็นกันเอง และพูดกับเธอว่า “มากันซะที！ตั้งแต่เช้าพี่ชายของเจ้าก็บอกว่าวันนี้พวกเจ้าจะมา เขาคอยจ้องมองที่ประตูหลายรอบแล้ว”

แม้ว่าหลิวซุ่ยฮวาไม่ค่อยชอบลูกชายของนาง แต่เธอรู้ว่าต้องรักษาหน้าและมีมารยาท เธอจึงยิ้มแล้วพูดว่า “พวกเราก็คิดถึงพวกท่านเช่นกัน！ตื่นกันแต่เช้าเก็บข้าวของแล้วก็มาที่นี่”

ครอบครัวอู๋จงมีสมาชิกหลายคน มีลูกชายสองคนลูกสาวสามคน ลูกสาวทั้งสามคนแต่งงานกันหมดแล้ว ต้องรอวันที่สองของวันตรุษจีนจึงจะกลับมา

วันนี้ในบ้านก็มีเพียงลูกชายสองคน ลูกชายคนโตต้าจู้เป็นชาวนาที่ซื่อสัตย์ เป็นคนไม่ค่อยพูดและค่อนข้างเก็บตัว

ลูกชายคนที่สองเอ้อจู้เดิมทีถูกพ่อแม่ส่งไปเรียน แม้ว่าการศึกษาของเขาจะเทียบซีหยวนไม่ได้ แต่เมื่อเทียบกับคนอื่นๆก็ถือว่าอยู่ในระดับกลาง

เดิมทีหลังตรุษจีนเดือนที่สอง เขาและอู๋ซีหยวนจะเข้าไปในเมืองด้วยกัน แต่ไม่คาดคิดว่าอู๋ซีหยวนจะทำร้ายจนสมองได้รับการกระทบกระเทือน

เอ้อจู้เป็นรองอู๋ซีหยวนทุกด้านมาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้เมื่อเห็นว่าเขาไม่มีโอกาส จึงรู้สึกโล่งใจมาก และอยากจะบอกกับทุกคนที่เขาเจอว่าอู๋ซีหยวนไปยุ่งกับคนที่ไม่ควรเข้าไปยุ่ง จึงถูกทำร้ายจนสมองได้รับการกระทบกระเทือน

และเป็นเพราะเหตุนี้หลิวซุ่ยฮวาจึงไม่อยากคบค้ากับครอบครัวของเขา

ทุกคนมาที่ห้องโถงหลัก ส่วนเด็กก็ถูกสั่งให้ไปเล่นข้างนอก ในห้องโถงจึงดูแออัดน้อยลง

ถ้าเป็นเมื่อก่อนอู๋ซีหยวนจะไม่สามารถนั่งนิ่งได้ แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปแล้ว ทำท่าคนโง่และซื่อบื้อต่อหน้าภรรยาและแม่ของเขายังยอมรับได้ แต่ถ้าให้ออกไปเล่นกับเด็กๆ โปรดยกโทษให้เขาด้วยเขาจะทำเรื่องน่าอายแบบนั้นไม่ได้จริงๆ

เขานั่งอยู่ข้างๆอย่างเงียบๆ ราวกับว่าตกใจที่มาถึงสถานที่แปลกๆ โดยเอามือข้างหนึ่งจับมือของซูจิ่วเย่ว์ไว้แน่นและไม่ยอมปล่อย

ซูจิ่วเย่ว์ก็ตระหนักถึงเรื่องนี้ดี ดังนั้นเธอจึงจับมือของเขา แต่ตบที่หลังมือของเขาเบาๆเป็นการปลอบเขา

มุมปากของอู๋ซีหยวนยกขึ้น และมีความสุขในใจ

ความสุขของการเป็นคนซื่อบื้อนั้น ไม่ใช่สิ่งที่คนนอกจะเข้าใจได้

เมื่อมาถึงที่บ้านของอู๋จง พวกเขาก็ไม่สามารถวางตัวในฐานะแขก ที่จะนั่งรอทานอาหารอยู่ในห้อง ครอบครัวของลุงมีลูกสะใภ้แค่คนเดียว ทั้งสองคนต้องเตรียมอาหารสำหรับคนจำนวนมากก็คงจะยุ่งมาก

ดังนั้น ซูจิ่วเย่ว์จึงคิดที่จะไปช่วยในครัว เธอจึงบอกกับอู๋ซีหยวนว่า “ข้าจะไปช่วยพี่สะใภ้เตรียมอาหารในครัว เจ้าก็นั่งอยู่ที่นี่ อย่าสร้างปัญหา”

“ซีหยวนเป็นเด็กดี ซีหยวนไม่สร้างปัญหา！” เขาพูดอย่างหนักแน่น

หลังจากได้รับการยืนยันจากเขา ซูจิ่วเย่ว์ก็เดินไปที่ห้องครัวด้วยความพึงพอใจอย่างยิ่ง

เอ้อจู้อายุมากกว่าอู๋ซีหยวนหนึ่งปี หลังตรุษจีนเขาก็อายุสิบแปดปีแล้ว

แต่เขาเป็นคนหยิ่งผยอง คิดว่าถ้าเขาสอบราชการผ่านแล้วกลับมา ก็จะสามารถพูดคุยและต่อรองเรื่องการแต่งงานกับครอบครัวที่มีฐานะได้

ก่อนหน้านี้ได้ยินมาว่าอู๋ซีหยวนซื้อตัวเจ้าสาวเด็กมาหนึ่งคน เขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร และยังดูถูกเขาด้วยซ้ำ

แต่วันนี้เมื่อเห็นภรรยาของเขา เขาก็รู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง