ภรรยานำโชคของเสนาบดี นิยาย บท 133

เมื่อเธอพูดจบประโยค และกำลังจะจากไป มู่เซ่าหลิงก็ได้สติกลับมาทันที แล้วก็คว้าข้อมือของเธอไว้

ทันทีที่เธอกำลังตกตะลึง เขาก็เอื้อมมือไปช้อนที่ใต้วงแขนของเธอ และอุ้มเธอขึ้นมา

ซูอี๋หวาดกลัวกับการกระทำของเขาจนเธอกรีดร้อง ซย่าเหอที่อยู่ข้างนอก จึงรีบพุ่งเข้าไปในห้องทันที

แต่เขากลับถูกกวนไหวหย่วนขวางไว้ “แม่นาง อย่าล้ำเส้น ท่านอ๋องยังไม่ได้เรียกพวกเราเข้าไป！”

ซย่าเหอไม่มีเวลามาสนใจเรื่องนี้ “แต่เมื่อกี้ได้ยินเสียงของแม่นาง ดูเหมือนนางจะตกใจมาก เราจะเพิกเฉยได้อย่างไร?”

กวนไหวหย่วนหัวเราะ “แม่นางอย่ากังวล มีท่านอ๋องอยู่ด้วย！ถ้าเราสองคนบุกเข้าไปตอนนี้มันไม่เหมาะสม เจ้านายอาจจะไม่พอใจก็ได้?”

ซย่าเหอเห็นด้วยกับคำพูดของเขา และดึงมือที่กำลังจะผลักประตูกลับ ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ถ้างั้นทำตามที่เจ้าพูด ข้าจะรออีกสักพัก หากยังมีเสียงใดๆอีก ไม่ว่าเจ้าจะพูดอะไรข้าก็จะเข้าไป！”

กวนไหวหย่วนรับใช้ในวังมาหลายปี ตอนที่อยู่ในวังเขาก็ติดตามพ่อบุญธรรมของเขาและได้เรียนรู้มากมาย เขาจะไม่รู้เรื่องเหล่านี้ได้อย่างไร?

เขาเม้มริมฝีปากและยิ้มโดยไม่พูดอะไร ยืนอยู่หน้าประตูนิ่งราวกับภูเขา ไม่เปิดเผยความสามารถของตัวเอง

ซูอี๋ถูกเขาอุ้มข้ามโต๊ะมา จนกระทั่งเธอนั่งบนตักของเขา เธอจึงตระหนักได้ว่าเขาได้ทำสิ่งใดไว้

เธอโกรธมาก จึงทุบบนไหล่ของเขาหนึ่งครั้ง ขมวดคิ้วและพูดด้วยความโกรธว่า “ท่านทำอะไรของท่าน！ข้าตกใจหมดเลย”

เมื่อเธอทุบไปหนึ่งที มู่เซ่าหลิงก็กระอักหนึ่งที แล้วเอื้อมมือไปจับบริเวณที่เธอเพิ่งทุบไป และเรียกชื่อของเธออย่างทำอะไรไม่ได้ “อี๋เอ๋อร์.........

ซูอี๋มองดูท่าทางที่เจ็บปวดของเขา แล้วก็มองดูหมัดของตัวเอง และเงียบไป.......

“ขอโทษ ต้องการให้ตามหมอหรือเปล่า?”

เดิมทีมู่เซ่าหลิงไม่ต้องการให้เธอกังวล แต่ความเจ็บปวดที่ไหล่ของเขามีบางอย่างผิดปกติอย่างเห็นได้ชัด

เขาพยายามอย่างยิ่งเพื่อให้สีหน้าของเขาดูเป็นปกติ ดวงตาที่สวยงามจ้องมองที่เธอ “อี๋เอ๋อร์ เจ้าอย่าหวาดกลัว ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ดูเหมือนว่ากระดูกเคลื่อน ตามหมอจัดกระดูกมา ก็สามารถรักษาให้หายได้ ”

ซูอี๋：............

จบกัน ถ้าพ่อของเธอรู้ว่าเธอทำแบบนี้กับแขนของท่านอ๋องเยี่ยนจนกระดูกเคลื่อน ไม่รู้ว่าจะจัดการกับเธออย่างไร? บอกว่ามารยาทที่เธอเรียนมานั้นไร้ผลใช่ไหม? หรือจะหาแม่นมมาให้เธออีกสองคน? เมื่อคิดถึงเรื่องนี้แล้วเธอก็อยากจะทุบร่างกายตัวเอง โดดเรียนโดยใช้วิธีทำร้ายร่างกายตัวเองเล็กน้อย

เธอกระโดดลงจากตักของเขา “เจ้ารนหาที่เอง แม่นมบอกแล้วชายหญิงไม่ควรถูกเนื้อต้องตัวกัน เจ้ายังลงไม้ลงมืออีก.......”

มู่เซ่าหลิงถูกกล่าวโทษอย่างไม่ยุติธรรม เขาจึงพูดเพื่อปกป้องตัวเองไม่กี่คำ “อี๋เอ๋อร์ ถ้าพูดถึงการลงไม้ลงมือ เหมือนว่าเจ้าจะเป็นคนเริ่มก่อนนะ”

ซูอี๋อุทานอย่างไม่พอใจ แต่ไม่ได้ถกเถียงอะไร

หญิงสาวที่ดีกล้าทำก็ต้องกล้ารับ เธอลงไม้ลงมือแล้วจะทำไม?！ ไม่ใช่ว่าไม่รับผิดชอบ

“ท่านรออยู่นี่ ข้าไปตามหมอให้ท่าน”

.

เสียงประตูถูกผลักออก ซย่าเหอและกวนไหวหย่วนรีบมองตามเสียง เมื่อเห็นซูอี๋ออกมาเพียงลำพัง ทั้งสองก็รู้สึกประหลาดใจ

ซย่าเหอรีบเดินเข้าไป “คุณหนูท่านไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

ซูอี๋ส่ายหัว “ไม่เป็นไร”

ซย่าเหอถอนหายใจด้วยความโล่งอกโดยไม่รู้ตัว “งั้นก็ดีแล้ว”

“พี่อี๋！ทำไมเจ้าถึงมาที่ตำหนักอ๋องเยี่ยนอีกแล้ว！”

เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของพ่อตัวเอง ซูอี๋ไม่ได้รู้สึกกลัวเลย และพูดขัดว่า “อย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องนี้ รีบตามหมอมาเร็วเข้า ข้าไม่ทันระวังทำให้แขนของท่านอ๋องเยี่ยนกระดูกเคลื่อน”

เจ้าบ้านตระกูลซู ：...........

ทำไมจู่ๆก็รู้สึกมีความสุขเล็กๆน้อยๆในใจอย่างอธิบายไม่ถูก?

เขาย่ามใจและหัวเราะ “คิดว่าคนธรรมดาทั่วไปจะแต่งงานกับลูกสาวข้าได้จริงหรือ? ร่างกายของเขาต้องได้รับการฝึกฝนเป็นอย่างดี！”

ซูอี๋พูดอีกครั้ง “เอาล่ะ ท่านพ่อ เก็บรอยยิ้มบนใบหน้าก่อน เรากลับบ้านแล้วค่อยหัวเราะอีกครั้ง ตอนนี้เรื่องเร่งด่วน คือต้องรีบไปตามหมอ”

เจ้าบ้านตระกูลซูตบหน้าอกตัวเองและแนะนำตัวเอง “ไม่จำเป็นต้องไปตามหมอ แค่จัดกระดูกให้เข้าที่ พ่อของเจ้าก็ทำได้！”

ซูอี๋มองเขาอย่างสงสัย ท่านพ่อ ไม่ใช่ว่าท่านกำลังรอโอกาสแก้แค้นอยู่นะ?”

เจ้าบ้านตระกูลซูหัวเราะเยาะ “พ่อของเจ้าเป็นคนแบบนั้นเหรอ? พวกเราฝึกสู้รบอยู่ที่ค่ายทหารทุกวัน ก็แค่กระดูกเคลื่อน ข้ายังสามารถจัดกระดูกให้ตัวเองได้เลย”

ซูอี๋รู้สึกว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นถูกต้อง “ไป เข้าไปดูก่อน”

ท่านอ๋องเยี่ยนเองก็ไม่คาดคิดว่าหมอจะไม่มา แต่คนที่มากลับเป็นพ่อตาของเขา

เขารีบลุกขึ้นและทำความเคารพ เจ้าบ้านตระกูลซูทำความเคารพเขาก่อน เมื่อเห็นท่าทางของเขา จึงรีบห้ามปรามเขาไว้ “ท่านอย่าขยับแขนเลย ให้ข้าดูหน่อยสิ?”

พ่อตามองดู ว่ามีตรงไหนผิดปกติ

เจ้าบ้านตระกูลซูมองดูอีกครั้ง และสัมผัสด้วยมือ เส้นเลือดบนหน้าผากของมู่เซ่าหลิงก็ปูดออกมา ดูเหมือนว่าเขาจะอดทนด้วยความยากลำบาก