ภรรยานำโชคของเสนาบดี นิยาย บท 149

หลังจากกลับเข้าห้องก็ปิดประตู เจียงชุนซี๋ใช้มือพัดเพื่อให้แก้มที่ร้อนผ่าวของเธอนั้นเย็นลง

มีลูกอะไรกัน！เธอยังเป็นแค่เด็กอยู่เลย！

กัวลั่วอู๋ก็จริงๆเลย ไม่กี่วันก่อนยังไล่เธอออกจากบ้าน ตอนนี้กลับมาสู่ขอ โดยไม่บอกไม่กล่าวกันก่อนสักคำ

ใครจะแต่งงานกันเขากัน！

เธอด่ากัวลั่วอู๋อย่างแรงในใจ แต่กลับไม่ได้ปฏิเสธกับพ่อแม่ว่าเธอจะไม่แต่งงาน

เวลาพลบค่ำ พ่อของเจียงชุนซี๋กลับมา แม่เจียงบอกเขาเรื่องที่ตอบรับการสู่ขอของกัวลั่วอู๋ พ่อเจียงรู้สึกโกรธมาก

“เรื่องการแต่งงานของลูกสาวข้า ทำไมไม่มีใครปรึกษากับข้าเลย? ลูกเป็นของเจ้าคนเดียวหรือ? จึงตัดสินใจเรื่องแต่งงานลับหลังข้า และเป็นคนแบบนั้นด้วย！ ยังไงข้าก็ไม่เห็นด้วย！พรุ่งนี้แต่เช้าตรู่เราไปยกเลิกการแต่งงานครั้งนี้กัน！”

แม่เจียงรู้ว่าเขาต้องโกรธ แต่เธอก็เป็นแม่ของลูก ดังนั้นเธอจะทำร้านนางได้อย่างไร?

“ตาเฒ่านี่ เจ้าก็ไม่ถามสาเหตุที่ข้าให้ลูกสาวหมั้นหมาย ก็จะไปยกเลิกการหมั้นหมาย ยกเลิกงานหมั้นลูกสาวจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ เจ้าไม่รู้เลยหรือ?”

พ่อเจียงนั่งอยู่บนเก้าอี้ ด้วยใบหน้านิ่วคิ้วขมวด เขาหยิบยาสูบมาสูบสองสามที และดูเหมือนจะสงบอารมณ์ลง

“เจ้าพูดมา”

แม่เจียงนั่งลงข้างๆเขา แล้วถอนหายใจ “กัวลั่วอู๋สาบานต่อเทพเจ้า และบอกว่าน้องซี๋มีภัยพิบัติในชีวิต มีเพียงเขาเท่านั้น ที่สามารถช่วยให้นางผ่านพ้นภัยพิบัตินี้ได้”

พ่อเจียงถอนหายใจทันที “ฟังเขาพูดเรื่องไร้สาระ！เพื่อที่จะแต่งงานกับลูกสาวของเรา ช่างไร้ยางอายสิ้นดี！”

เมื่อเห็นเช่นนี้แม่เจียงก็รีบขัดจังหวะเขาทันที “ข้าคิดว่าเขาไม่น่าจะพูดโกหก ท่านจำหญิงชราตาบอดที่เราพบในงานวัดตอนที่น้องซี๋อายุสามขวบได้ไหม? ”

ความคิดของพ่อเจียงถูกเธอดึงย้อนกลับไปเมื่อสิบปีที่แล้ว ตอนนั้นพวกเขาเพิ่งให้กำเนิดลูกสาวตัวน้อย เลี้ยงดูอย่างดีและกลัวที่จะสูญเสียลูกสาวไป

ตอนนั้นบังเอิญตรงกับเทศกาลงานวัดวันที่สองเดือนสอง ทั้งคู่จึงพาลูกสาวมาร่วมสนุก

ขณะนั้นมีหญิงชราตาบอดข้างหนึ่งที่งานวัดกำลังทำนายดวงชะตา ไม่ว่าดูดวงชะตาเกี่ยวกับเรื่องอะไรต้องการเพียงสามเหรียญเท่านั้น

ครั้งนั้นเขาจึงไปทำนายดวงชะตาให้ตัวเอง ดูว่าชาตินี้เขาจะมั่งคั่งขนาดไหน

หญิงชราบอกเพียงว่าชาตินี้เขาก็จะเป็นแบบนี้ไปตลอดชีวิต ไม่มั่งคั่งและไม่ตกต่ำ

ตอนนั้นเขายังหนุ่มยังแน่น จึงไม่เชื่อคำพูดดังกล่าว ฟังแล้วกำลังจะจากไป ใครจะรู้ว่าสายตาของหญิงชราได้จ้องมองไปที่ลูกสาวที่อยู่ข้างๆเขา

“เฮ้อ เมื่อเทียบกับลูกสาวตัวน้อยของเจ้าแล้ว เจ้าทั้งสองคนนั้นค่อนข้างโชคดีกว่า”

พวกเขาเริ่มกังวลเมื่อได้ยินสิ่งนี้ ต้องการให้เอบอกอีกสองสามคำ แต่เธอก็ปฏิเสธที่จะพูด

ต่อมาทั้งคู่ตามหาคนที่มีความสามารถหลายคน ก็ไม่มีใครสามารถดูออก ลูกสาวพวกเขาก็เติบโตอย่างราบรื่นพวกเขาจึงไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของหญิงชราอีกต่อไป

แต่เมื่อวานนี้เมื่อกัวลั่วอู๋บอกว่าชะตากรรมของเจียงชุนซี๋นั้นมีภัยพิบัติ แม่เจียงก็ใจสั่น และเธอก็นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนั้นโดยไม่รู้ตัว

พ่อเจียงเงียบไปนาน ในที่สุดก็ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ข้าอยากเจอกัวลั่วอู๋คนนั้น ข้าต้องถามเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยตัวข้าเอง ไม่เช่นนั้นข้าจะรู้สึกไม่สบายใจ”

“พวกเขาจะมาขอพบในวันมะรืนนี้ ท่านพักผ่อนอยู่ที่บ้านหนึ่งวัน ไม่ต้องไปทำงานที่สวนแล้ว”

.