ภรรยานำโชคของเสนาบดี นิยาย บท 152

ตอนแรกมีมือคู่หนึ่ง จากนั้นก็มีขาโผล่ออกมา และสุดท้ายแม้แต่ท่อนล่างก็โผล่ออกมาจากกองหญ้า

ชายคนนี้น่าเวทนายิ่งนัก แต่หลังจากที่อู๋ซีหยวนได้เห็นหน้าตาของเขาชัดเจน เขาก็ตกตะลึง

“จงหยวน?！”

ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่?！

มู่จงหยวนเองก็ไม่คาดคิด ว่ากองฟางที่เขาใช้ซ่อนตัวจะถูกค้นพบ และคนที่ก่อกองฟางนั้นก็เป็นคนที่เขารู้จัก

“อู๋ซีหยวน? ” เขาเรียกชื่อออกมา

ตอนที่เขาออกจากบ้านตระกูลอู๋ อู๋ซีหยวนยังเป็นคนซื่อบื้อและรู้สึกไม่ต้อนรับกับการมาถึงของเขาอย่างยิ่ง

เช่นเดียวกับเด็กที่แย่งความรัก มู่จงหยวนรู้ว่าตัวเองไปพึ่งพาคนอื่น จะไปคิดเล็กคิดน้อยกับเขาหรือ? จึงได้เพิกเฉยต่อเขา

แต่คราวนี้ อู๋ซีหยวนที่เขาพบครั้งนี้แตกต่างไปจากครั้งก่อนเล็กน้อย

“ข้าเอง” อู๋ซีหยวนตอบกลับ แล้วหันกลับไปถามว่า “ทำไมเจ้ามาอยู่ที่นี่?”

ชาติก่อนครอบครัวเขาไม่ได้รับมู่จงหยวนไว้ และสงครามแย่งชิงบัลลังก์ของเหล่าองค์ชายก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อครอบครัวของเขา

แต่หลังจากที่เขาได้เป็นขุนนาง เขาจึงเลือกฝ่ายด้วยตัวเอง

มู่จงหยวนอายุยังน้อย ตลอดทางต้องทนทุกข์ทรมานมากมาย

เมื่อไม่กี่วันก่อนเซี่ยลี่สิงที่เคยปกป้องเขา พบว่ามีคนสะกดรอยตามพวกเขา เขาอาสาที่จะออกไปล่อคนเหล่านั้นไป และให้เขารออยู่ที่นี่จนกว่าเขาจะกลับมา

แต่พอรอ เขาก็รอมาสองวันเต็มๆแล้ว

เขาไม่สามารถรับประกันได้ว่าไม่มีเกิดอะไรขึ้นกับเซี่ยลี่สิง และเขาจะสามารถกลับมาได้อย่างปลอดภัย

ตอนนี้เขาไม่มีใครให้พึ่งพาแล้ว แม้ว่าภายในใจเขาจะตื่นตระหนกมาก แต่ภายนอกเขากลับดูสงบมาก

เขาเงยหน้าขึ้น แล้วพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชาว่า “ไม่สะดวกที่จะพูด”

แต่ทันทีที่เขาพูดจบ ท้องของเขาก็ร้องคำราม

อู๋ซีหยวนอยู่ห่างจากเขาไม่ไกล จึงบังเอิญได้ยินเสียงนั้น

เมื่อมองดูใบหน้าที่เรียวเล็กและซูบผอมของเขา เขาจึงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ จึงหยิบอาหารแห้งชิ้นหนึ่งที่ภรรยาของเขาเตรียมมาให้จากกระเป๋า แล้วยื่นให้มู่จงหยวน

“กินเถอะ”

มู่จงหยวนจึงไม่เกรงใจเขา ประการแรกตระกูลอู๋มีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกับเขา ประการที่สอง มันเป็นความบังเอิญที่เขาได้พบกับอู๋ซีหยวน ไม่มีทางที่เขาจะพกอาหารที่มีพิษไว้ในกระเป๋า

แม้ว่าเขาจะหิวมาก แต่การเคี้ยวของเขายังคงสุภาพเหมือนเมื่อก่อน แต่ว่า ดูเหมือนเขาจะรีบร้อยไปหน่อย

เมื่ออู๋ซีหยวนเห็นว่าแก้มทั้งสองข้างของเขานั้นเต็มไปด้วยอาหาร เคี้ยวเป็นเวลานานก็ยังไม่กลืนลงไป เขาจึงยื่นถุงน้ำที่ถืออยู่ให้เขา

หลังจากที่มู่จงหยวนกินอิ่มแล้ว ก็คืนถุงน้ำให้เขา และกล่าวขอบคุณเขา

“ขอบคุณ”

อู๋ซีหยวนปิดถุงน้ำให้แน่น แล้วถามเขาว่า “พวกเจ้าออกเดินทางมานานแล้วไม่ใช่หรือ? ทำไมถึงยังอยู่ที่นี่?”

มู่จงหยวนรับของกินจากเขา ดังนั้นเขาจึงกระซิบเบาๆว่า “แม่ทัพเซี่ยบอกว่า สถานที่ที่อันตรายที่สุดก็คือที่ที่ปลอดภัยที่สุด พวกเขาอาจจะคิดไม่ถึง ว่าพวกเราซ่อนอยู่ที่นี่”