ภรรยานำโชคของเสนาบดี นิยาย บท 154

อู๋ซีหยวนยังเห็นเขาชอบแอบดูสมุดของเขาอยู่เสมอ แต่เขาไม่สนใจ เขาสนใจแค่สิ่งที่ตัวเองกำลังเขียนอยู่เท่านั้น

จังหมิงเชียนเพียงแค่ดูแวบเดียว ในใจของเขาก็เปลี่ยนมุมมองที่เขามีต่ออู๋ซีหยวนเล็กน้อย

ดังคำโบราณกล่าวไว้ ลายมือสื่อตัวตน คนคนนี้เขียนด้วยลายมือที่สวยเช่นนี้ คิดแล้วต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ

ถึงทำให้อาจารย์ขงคัดรายชื่อเขามาอยู่ในห้องที่หนึ่ง คิดแล้วคงไม่ใช่แค่ใช้เส้นสายอย่างเดียวหรอกใช่ไหม?

.

ซูจิ่วเย่ว์กลับมาที่หมู่บ้านอีกครั้ง เพื่อนบ้านมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าราวกับว่าไม่ได้เจอเธอมาแปดร้อยปีแล้ว

มองจนกระทั่งซูจิ่วเย่ว์ก็รู้สึกทำตัวไม่ถูก จู่ ๆ ก็มีป้าแซ่ซุนคนหนึ่งถามขึ้นมา: "ภรรยาซีหยวน ข้าเห็นว่าเจ้าและซีหยวนย้ายออกไปอยู่ข้างนอกก็เกือบสองหรือสามเดือนแล้ว ทำไมเจ้ายังไม่ตั้งท้องสักทีล่ะ?"

ซูจิ่วเย่ว์ถูกถามจนหน้าแดงอยู่ครู่หนึ่ง เธอไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร เธอแค่หวังว่าจะมีช่องว่างในพื้นดินเพื่อที่เธอจะแทรกเข้าไปได้

ลูกแล้วจะมีลูกได้อย่างไรกัน? เธอแทบไม่รู้เรื่องนี้เลย แต่ก่อนหน้านี้ตอนที่กำลังซักผ้าอยู่นั้นได้ยินป้าสองสามคนที่อยู่ในหมู่บ้านเดียวกันพูดเล่นกับเธอ และยังพูดจาไร้สาระกับเธอด้วย ในใจของเธอก็พอรู้แค่ว่าจะต้องมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับอู๋ซีหยวน

แต่ว่า แล้วต้องมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งแค่ไหนนั้นไม่เคยมีใครบอกกับเธอเรื่องนี้

ความลำบากใจของเธอก็อยู่ได้ไม่นานนัก ก็ถูกหลิวซุ่ยฮวาเข้ามาขัดจังหวะพอดี

หลิวซุ่ยฮวาเป็นคนคอยปกป้องเธอมาโดยตลอดเธอ เธอจะทนได้อย่างไร เมื่อมีคนพูดถึงลูกสะใภ้ที่รักของเธอต่อหน้าเธอเช่นนี้?

เธอก็กระแอมแล้วพูดว่า "พี่สะใภ้แซ่ซุน ข้าว่าพี่ยุ่งเรื่องของอื่นมากเกินไปหรือเปล่า? ลูกสะใภ้สามของข้าปีนี้เธออายุเท่าไหร่กันเชียว ข้าไม่วางใจให้เธอมีลูกได้หรอก”

เมื่อพี่สะใภ้แซ่ซุนได้ยินที่เธอพูด เธอก็ยิ้มและพูดว่า: "ข้าก็แค่เป็นห่วงแทนตระกูลอู๋ของเจ้าเท่านั้น? ตอนที่เจ้ามีลูกชายสามคนสิเจ้าดูภูมิใจแค่ไหน? แต่ตอนนี้ลูกชายสามคนของเจ้าก็โตกันหมดแล้ว ยังไม่มีหลานชายให้เจ้าสักคนเลยด้วยซ้ำ”

หลิวซุ่ยฮวาเห็นธอพูดด้วยคำพูดประชดประชัน ก็รู้สึกโมโหขึ้นมาทันที "ลูกสะใภ้ของข้าเธอยังเด็ก ถึงตอนนี้เธอจะยังไม่มีลูก ก็ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร ? ดีกว่าใครบางคนที่มีหลานชายแต่ไร้ความสามารถ! ตอนนี้ลูกชายของข้าอู๋ซีหยวนกำลังศึกษาอยู่ที่วิทยาลับเฮ่าหยวนที่เมืองยงโจวเชียวนะ!”

แต่ก่อนอู๋ซีหยวนมักทำให้เธอรู้สึกภูมิใจต่อหน้าคนเหล่านี้ หลังจากที่ซีหยวนกลายเป็นคนสติปัญญาไม่ดี คนเหล่านี้ก็หัวเราะเยาะเธอไม่น้อยเช่นกัน

แต่แล้วตอนนี้ล่ะ? ลูกชายของเธอก็หายดีแล้ว! และยังเป็นคนที่โดดเด่นและเก่งที่สุดในแปดหมู่บ้านระยะสิบไมล์นี้!

ทันทีที่เธอพูดออกมา ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเธอก็หมดคำพูดไปด้วย

แม้ว่าท่าทางที่เย่อหยิ่งของหลิวซุ่ยฮวา จะทำให้คนรู้สึกหมั่นใส้เธอ แต่ใครให้เธอมีลูกชายที่เก่งและยอดเยี่ยมเช่นนี้ล่ะ ? ไม่แน่ลูกชายคนที่สามของเธอสอบได้ตำแหน่งอะไรขึ้นมา สักวันพวกเขาอาจจะต้องพึงพาคนตระกูลอู๋ก็ได้ ทางที่ดีที่สุดอย่าทำให้พวกเขาขุนเคืองดีกว่า

เมื่อเห็นว่าแม่สามีของเธอทำให้ผู้หญิงเหล่านี้เงียบด้วยคำพูดไม่กี่คำ ซูจิ่วเย่ว์ก็เม้มริมฝีปากและซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเธอแล้วยิ้มอย่างเงียบ ๆ

ถ้าคนเราสามารถจัดการเรื่องของตัวเองให้ดี ก็จะไม่มีเรื่องกระทบกระทั่งกันเช่นนี้

ซูจิ่วเย่ว์ถือสัมภาระเล็กๆ ของเธอแล้วเดินตามแม่สามีเข้าไปในบ้าน

เธอจากไปไม่ถึงสองเดือนเท่านั้น แต่เมื่อเธอกลับมาก็มีความรู้สึกเหมือนห่างหายไปนาน

พี่สะใภ้ของเธอกำลังซักผ้าอยู่ที่ลานบ้าน เมื่อเธอได้ยินเสียงก็เงยหน้าขึ้นมองและเห็นว่าเป็นซูจิ่วเย่ว์กลับมาแล้ว เธอรีบวางเสื้อผ้าในมือลงทันทีแล้วลุกขึ้นยืน

“จิ่วยา! เจ้ากลับมาแล้วเหรอ?”