ภรรยานำโชคของเสนาบดี นิยาย บท 169

หญิงสาวมีรูปร่างที่สง่างาม ระหว่างเดินปิ่นระย้าสีเงินบนผมแกว่งไปมาตามการเคลื่อนไหวของนาง

ขนาดนางที่เป็นผู้หญิงเองยังรู้สึกว่าสวยเลย

เป็นเวลานานมากไม่เห็นใครออกมาจากสถาบันนี้ นางคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็เรียกผู้หญิงคนนี้ไว้

"คุณหนูคะ ขอโทษนะคะขอถามหน่อยว่า นักเรียนที่อยู่ข้างในยังไม่ได้เลิกเรียนหรือ?"

กัวลิ่งอี๋เพิ่งออกมาข้างนอกก็เห็นหญิงสาวคนนี้อยู่หน้าประตู สวมหมวกคลุมหัว รูปร่างไม่สูง เมื่อเทียบกับม้าสูงที่ยืนข้างๆนางแล้ว ดูอ่อนแอและน่ารังแกมากๆ

หญิงสาวเปิดผ้าคลุมและพูดคุยกับนาง นางถึงเห็นใบหน้าของนางอย่างชัดเจน

คิ้วไม่วาดแต่เข้มดก ริมฝีปากแดงธรรมชาติ ผิวขาวใส แต่ต่างจากสาวๆได้รับการเลี้ยงดูที่ดีอย่างพวกเขา ผิวขาวเหมือนนมวัว แก้มสีชมพูดูสุขภาพดี

ตาทรงแอลมอนด์คู่นี้ดำสนิทแววตาเป็นประกาย นางมองนางที่ยิ้มกับกับตัวเอง เกือบจะทําให้นางเหม่อลอย

"ใช่จ่ะ ยังไม่เลิกเรียน เจ้ามาตามหาใครงั้นหรือ?"

ซูจิ่วเย่ว์พยักหน้าเล็กน้อย "ใช่ ข้ามาหาสามีของข้า"

กัวลิ่งอี๋ได้ยินดังนั้นก็ชะงัก ไม่คิดว่านางจะแต่งงานตั้งแต่อายุยังน้อยแบบนี้?

"สามีเจ้าชื่ออะไร? พ่อของข้าเป็นอาจารย์ของวิทยาลัยเฮ่าหยวนแห่งนี้ ข้ารู้จักนักเรียนหลายคนที่เรียนที่นี่"

พอซูจิ่วเย่ว์ได้ยินคำพูดของนาง ก็ดีใจขึ้นมาทันที "เจ้าเป็นคนดีจริงๆ สามีของข้าแซ่อู๋ชื่อซีหยวน เจ้ารู้จักเขาหรือไม่?"

สีหน้าของกัวลิ่งอี๋เปลี่ยนไปทันที

คาดไม่ถึงว่าจะเป็นเขา?!

นางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็มีความคิดผุดออกมา

นางปล่อยสาวใช้ของนางรอข้างบน มือหยิบผ้าเช็ดมือลงจากบันไดอย่างเร่งรีบ พูดคุยกับซูจิ่วเย่ว์อย่างกระตือรือร้นว่า "ว่าไงน้องสาว เจ้านี่เอง! ข้าว่าละว่าทำไมดูเจ้าแล้วรู้สึกมีวาสนาแบบนี้ อย่างว่าแหละไม่ใช่ว่าครอบครัวเดียวกันไม่เข้าประตูบ้านเดียวกันจริงๆ!"

รอยยิ้มบนใบหน้าของซูจิ่วเย่ว์ก็แข็งทื่อ นางรู้สึกมีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดีในใจ

ดังนั้น นางจึงถามด้วยความสงสัย "เจ้า เป็นใคร?"

"ข้าชื่อกัวลิ่งอี๋ เป็นเหมือนเจ้าแหละ เป็นผู้หญิงของซีหยวนเหมือนกัน"

พอมองนางอีกครั้ง ตายังคงเป็นดวงตานั้น จมูกยังคงเป็นจมูกนั้น แต่ทำไมทําให้รู้สึกสะอิดสะเอียนขึ้นกว่าเดิม

"เป็นไปไม่ได้! เจ้าอย่าพูดเรื่องไร้สาระ!"

มองตาที่เบิกกว้างของนาง สีหน้ายิ้มแย้มที่จางหายไปทันที

กัวลิ่งอี๋กลับพูดต่อว่า "เรื่องนี้ข้าจะพูดไปเรื่อยได้อย่างไร? ข้าเห็นว่าเจ้ายังอายุยังน้อย ต่อไปก็ขอเรียกเจ้าว่าน้องได้หรือไม่?"

แม้ว่าซูจิ่วเย่ว์จะไม่รู้เรื่องขนาดไหนแต่ก็น่าจะดูออกว่านางมีเจตนาที่ไม่ดีแน่ๆ ต่อให้ครอบครัวของคนอื่นจะมีภรรยาสักสามสี่คน ก็คงไม่มีใครกล้าเรียกเมียหลวงว่าน้องใช่ไหม?

อู๋ซีหยวนคงไม่มีความคิดที่จะลดสถานะนางให้เป็นเมียน้อยหรอกใช่ไหม?!

ซูจิ่วเย่ว์โมโหมาก ในตอนนี้มีความคิดนับไม่ถ้วนแวบเข้ามาในหัวของนาง

นางคิดไปถึงขั้นที่ว่ายังไงทั้งสองก็ยังไม่ได้จดทะเบียนสมรส หรือตัวเองจะเป็นคนถอยให้พวกเขาเองล่ะ

"อาจารย์ จู่ๆข้าก็รู้สึกปวดท้อง ขออนุญาตไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"

คนเรามักมีธุระด่วนสามเรื่อง และนี่ก็เป็นเรื่องที่ไม่สามารถอั้นได้ อาจารย์จึงโบกมือและตอบรับว่า "ไปเถอะ ไปเถอะ รีบไปรีบกลับ"

กัวลิ่งอี๋เห็นสีหน้าที่โกรธจัดของซูจิ่วเย่ว์ คิดว่านางเชื่อแล้ว จึงแอบดีใจ

แต่ทันใดนั้นผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าก็ก้าวเข้ามา เอื้อมมือไปจับข้อมือของนาง

นางตกใจและรีบดึงข้อมือกลับ แต่ถูกซูจิ่วเย่ว์จับอย่างแน่น

นางไม่เคยทํางานอะไรตั้งแต่เด็ก ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง จะเทียบกับซูจิ่วเย่ว์ได้อย่างไร?

เมื่อเห็นว่าตัวเองหลุดจากควบคุมของนางไม่ได้ ก็รีบตะโกนใส่สาวใช้ที่อยู่ข้างๆว่า "ลวี่หลิ่ว! มัวยืนอึ้งอะไรล่ะ?! ยังไม่มาช่วยอีก?"

ก่อนที่ลวี่หลิวจะเดินมาถึงนาง ซูจิ่วเย่ว์ก็ปล่อยมือ พูดอย่างประชดประชันว่า "เป็นผู้หญิงควรรักนวลสงวนตัวรู้จักให้เกียรติตัวเอง นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าเจอคนที่ไร้ยางอายแบบเจ้า แถมยังเป็นลูกสาวตระกูลใหญ่มีฐานะ ทำให้ข้าได้เห็นอะไรใหม่ๆจริงๆเลย"

เป็นครั้งแรกที่กัวลิ่งอี๋ถูกคนอื่นพูดอย่างไม่เกรงใจเช่นนี้ นางก็โกรธเหมือนกัน "เจ้าทําแบบนี้ได้อย่างไร? ข้าพยายามพูดกับเจ้าดีๆมาตลอด แต่เจ้ากลับพูดทําร้ายคนอื่น คนแบบเจ้าจะคู่ควรกับซีหยวนได้อย่างไร?"

ระหว่างที่ทั้งสองคนคุยกัน รอบข้างก็มีคนทยอยเข้ามาล้อมรอบ

ซูจิ่วเย่ว์เห็นดังนั้นก็ไม่เกรงใจนางอีก พูดไปตรงๆว่า "ผู้หญิงที่เต็มไปด้วยคําโกหกอย่างเจ้า บอกว่าตัวเองท้อง แต่เจ้าไม่ได้ท้องเลย อย่าคิดที่จะใส่ร้ายสามีของข้า! อีกอย่างข้าขอพูดไว้เลยนะ ตราบใดที่ข้าซูจิ่วเย่ว์ยังอยู่ เจ้าก็อย่าได้คิดเลยว่าจะได้เข้าตระกูลอู๋!"

กัวลิ่งอี๋ไม่คิดว่าจะถูกเธอเปิดโปงเร็วแบบนี้ พอนึกถึงนางที่บีบข้อมือตัวเองเมื่อกี้ ทันใดนั้นก็รู้สึกอย่างไม่น่าเชื่อว่า "เจ้ารู้ทักษะทางการแพทย์หรือ?"

ซูจิ่วเย่ว์พยักหน้า "ใช่ โชคดีที่ข้ามีทักษะทางการแพทย์ ไม่งั้นตอนนี้อาจจะถูกเจ้าหลอกไปแล้ว"

คนรอบๆชี้นิ้วด่าว่ากัวลิ่งอี๋ไม่พอ แถมยังด่าอู๋ซีหยวนอีกด้วย ซูจิ่วเย่ว์ทนฟังไม่ไหว จึงตะโกนบอกทุกคนว่า "พวกเจ้าไม่รู้อะไรเลย อย่ามาด่าว่าสามีของข้า! ผู้หญิงคนนี้พูดมั่วทั้งนั้น! สามีของข้าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับนางเลย!"