ภรรยานำโชคของเสนาบดี นิยาย บท 169

หญิงสาวมีรูปร่างที่สง่างาม ระหว่างเดินปิ่นระย้าสีเงินบนผมแกว่งไปมาตามการเคลื่อนไหวของนาง

ขนาดนางที่เป็นผู้หญิงเองยังรู้สึกว่าสวยเลย

เป็นเวลานานมากไม่เห็นใครออกมาจากสถาบันนี้ นางคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็เรียกผู้หญิงคนนี้ไว้

"คุณหนูคะ ขอโทษนะคะขอถามหน่อยว่า นักเรียนที่อยู่ข้างในยังไม่ได้เลิกเรียนหรือ?"

กัวลิ่งอี๋เพิ่งออกมาข้างนอกก็เห็นหญิงสาวคนนี้อยู่หน้าประตู สวมหมวกคลุมหัว รูปร่างไม่สูง เมื่อเทียบกับม้าสูงที่ยืนข้างๆนางแล้ว ดูอ่อนแอและน่ารังแกมากๆ

หญิงสาวเปิดผ้าคลุมและพูดคุยกับนาง นางถึงเห็นใบหน้าของนางอย่างชัดเจน

คิ้วไม่วาดแต่เข้มดก ริมฝีปากแดงธรรมชาติ ผิวขาวใส แต่ต่างจากสาวๆได้รับการเลี้ยงดูที่ดีอย่างพวกเขา ผิวขาวเหมือนนมวัว แก้มสีชมพูดูสุขภาพดี

ตาทรงแอลมอนด์คู่นี้ดำสนิทแววตาเป็นประกาย นางมองนางที่ยิ้มกับกับตัวเอง เกือบจะทําให้นางเหม่อลอย

"ใช่จ่ะ ยังไม่เลิกเรียน เจ้ามาตามหาใครงั้นหรือ?"

ซูจิ่วเย่ว์พยักหน้าเล็กน้อย "ใช่ ข้ามาหาสามีของข้า"

กัวลิ่งอี๋ได้ยินดังนั้นก็ชะงัก ไม่คิดว่านางจะแต่งงานตั้งแต่อายุยังน้อยแบบนี้?

"สามีเจ้าชื่ออะไร? พ่อของข้าเป็นอาจารย์ของวิทยาลัยเฮ่าหยวนแห่งนี้ ข้ารู้จักนักเรียนหลายคนที่เรียนที่นี่"

พอซูจิ่วเย่ว์ได้ยินคำพูดของนาง ก็ดีใจขึ้นมาทันที "เจ้าเป็นคนดีจริงๆ สามีของข้าแซ่อู๋ชื่อซีหยวน เจ้ารู้จักเขาหรือไม่?"

สีหน้าของกัวลิ่งอี๋เปลี่ยนไปทันที

คาดไม่ถึงว่าจะเป็นเขา?!

นางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็มีความคิดผุดออกมา

นางปล่อยสาวใช้ของนางรอข้างบน มือหยิบผ้าเช็ดมือลงจากบันไดอย่างเร่งรีบ พูดคุยกับซูจิ่วเย่ว์อย่างกระตือรือร้นว่า "ว่าไงน้องสาว เจ้านี่เอง! ข้าว่าละว่าทำไมดูเจ้าแล้วรู้สึกมีวาสนาแบบนี้ อย่างว่าแหละไม่ใช่ว่าครอบครัวเดียวกันไม่เข้าประตูบ้านเดียวกันจริงๆ!"

รอยยิ้มบนใบหน้าของซูจิ่วเย่ว์ก็แข็งทื่อ นางรู้สึกมีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดีในใจ

ดังนั้น นางจึงถามด้วยความสงสัย "เจ้า เป็นใคร?"

"ข้าชื่อกัวลิ่งอี๋ เป็นเหมือนเจ้าแหละ เป็นผู้หญิงของซีหยวนเหมือนกัน"

พอมองนางอีกครั้ง ตายังคงเป็นดวงตานั้น จมูกยังคงเป็นจมูกนั้น แต่ทำไมทําให้รู้สึกสะอิดสะเอียนขึ้นกว่าเดิม

"เป็นไปไม่ได้! เจ้าอย่าพูดเรื่องไร้สาระ!"

มองตาที่เบิกกว้างของนาง สีหน้ายิ้มแย้มที่จางหายไปทันที

กัวลิ่งอี๋กลับพูดต่อว่า "เรื่องนี้ข้าจะพูดไปเรื่อยได้อย่างไร? ข้าเห็นว่าเจ้ายังอายุยังน้อย ต่อไปก็ขอเรียกเจ้าว่าน้องได้หรือไม่?"

แม้ว่าซูจิ่วเย่ว์จะไม่รู้เรื่องขนาดไหนแต่ก็น่าจะดูออกว่านางมีเจตนาที่ไม่ดีแน่ๆ ต่อให้ครอบครัวของคนอื่นจะมีภรรยาสักสามสี่คน ก็คงไม่มีใครกล้าเรียกเมียหลวงว่าน้องใช่ไหม?

อู๋ซีหยวนคงไม่มีความคิดที่จะลดสถานะนางให้เป็นเมียน้อยหรอกใช่ไหม?!

ซูจิ่วเย่ว์โมโหมาก ในตอนนี้มีความคิดนับไม่ถ้วนแวบเข้ามาในหัวของนาง

นางคิดไปถึงขั้นที่ว่ายังไงทั้งสองก็ยังไม่ได้จดทะเบียนสมรส หรือตัวเองจะเป็นคนถอยให้พวกเขาเองล่ะ