ภรรยานำโชคของเสนาบดี นิยาย บท 17

เจ้าของแผงยังคิดที่จะขายหนังสือทีละเล่มเพื่อเปลี่ยนเป็นเงิน เขาคิดว่าขายหนังสือออกไปดีกว่าย้ายหนังสือเหล่านี้ไปมา

หลังจากครุ่นคิดเล็กน้อย เขาก็พยักหน้าพร้อมกับกล่าวว่า “ตกลง!”

รอยยิ้มแห่งความสุขปรากฎบนใบหน้าของซูจิ่วเย่ว์ นางกลัวว่าเขาจะผิดคำพูดจึงรีบวางเงินก้อนโตไว้ในมือของเขา แล้วหยิบหนังสือบนแผงหนังสือไป

"ซีหยวน ! เอาไป !"

นี่เป็นครั้งแรกที่ซูจิ่วเย่ว์ให้ของแก่อู๋ซีหยวน แน่นอนว่าไม่นับผลไม้เคลือบน้ำตาล

อู๋ซีหยวนจับมือของนางอย่างมีความสุขและพูดว่า "ไปกันเถอะ! เราเอาไปให้แม่ดูกัน!"

เดิมทีหลิวซุ่ยฮวาต้องการไปที่ร้านขายผ้าเพื่อซื้อผ้าฝ้าย แต่ใครจะรู้ว่าขณะที่นางจะเดินเข้าหมู่บ้านนั้น นางถูกหญิงชราผมขาวโพลนรั้งไว้

“นี่สาวน้อย เจ้าต้องการฝ้ายไหม? ข้ามาจากหมู่บ้านต้าหลิว เมื่อปีที่แล้วฝ้ายขายดีมาก สามีข้าและลูกชายสองคนของข้าไปเก็บฝ้ายและวางแผนที่มาที่นี่เพื่อหารายได้สำรอง แต่ใครจะรู้ สถานการณ์ปีนี้จะแย่เช่นนี้ คนไม่เพียงพอ ใครทำเสื้อผ้าใหม่ได้ ?! ถ้าเป็นเช่นนี้ขาดทุนเป็นแน่

“สาวน้อย ถ้าเจ้าต้องการ ข้าจะขายให้เจ้าในราคาที่ถูกลง ข้าขอแค่ทุนคืน รับรองว่าถูกกว่าในร้านขายผ้าแน่นอน”

เมื่อเห็นใบหน้าที่ซื่อสัตย์ของนาง หลิวซุ่ยฮวาก็เดาว่านางไม่ใช่คนโกหก เมื่อรู้ว่าหญิงชราได้เงินน้อย นางรู้สึกสะเทือนใจอยู่พักหนึ่ง

"เจ้าขายเท่าไหร่?"

“ขายเจ้าตัวละเจ็ดเหรียญใหญ่ เอาไหม? ข้าเห็นว่าเจ้าหน้าตาสะสวย ถ้าคนอื่นมาขอซื้อ ข้าจะคิดเขาแปดเหรียญใหญ่”

ผ้าฝ้ายผืนหนึ่งราคาเก้าเหรียญใหญ่ในร้านขายผ้า แต่ที่นี่ราคาเจ็ดเหรียญเท่านั้น ถูกกว่าจริงๆ

เพื่อทำเสื้อผ้าฝ้ายให้จิ่วยา ฝ้ายแค่นี้ไม่พอ ทำไมไม่ซื้อเพิ่มอีกจะได้ทำผ้านวมผืนใหม่ให้เด็ก ๆ

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ นางพูดตรงๆ ว่า "งั้นข้าเอาสิบผืน!"

หญิงชรามีความสุขอย่างเห็นได้ชัด "ฝ้ายอยู่บนรถเข็นในซอยข้าง ๆ สาวน้อย ไปเอาด้วยกัน เจ้าอาศัยอยู่ที่ไหน? ฝ้ายสิบผืน หนักราวห้ากิโลนั้นเยอะมาก! หากไปทางเดียวกัน ข้าไปส่งให้!"

พวกเขาล้วนแต่เป็นคนที่เคยชินกับงานหยาบ ผ้าฝ้าย 10 ผืนไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย หลิวซุ่ยฮวายิ้ม "บ้านของข้าอยู่ในหมู่บ้านเซี่ยหยางซึ่งไม่ได้อยู่ในทิศทางเดียวกับหมู่บ้าน Daliu ของเจ้า ดังนั้นเจ้าจึงไม่ ต้องทำงาน!ข้าพาลูกชายและลูกสะใภ้มาด้วยกันและเราแต่ละคนจะกลับไปหลังจากท่องกันนิดหน่อยดังนั้นอย่ากังวลไปเลย”

จากนั้นหญิงชราก็พานางไปที่รถเข็นของนาง และหลังจากที่ หลิวซุ่ยฮวา ตรวจสอบทุกอย่างถูกต้องแล้ว นางก็หยิบถุงเงินออกมาและวางแผนที่จะนับเหรียญใหญ่เจ็ดสิบเหรียญให้กับนาง

แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากนับได้สามสิบเหรียญ จู่ๆ ก็มีชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาและตะโกนใส่หญิงชราว่า "ขอเงินหน่อย!

ชายผู้นี้ดูหนุ่ม อายุไม่ถึงสามสิบปี แต่สภาพโดยรวมของเขาแย่มาก รูปร่างไม่สมส่วน เส้นเลือดที่คอปูดโปน และดวงตาของเขาก็แดงก่ำ

หลิวซุ่ยฮวาตกใจและถอยหลังไปหนึ่งก้าว

ตาของหญิงชราเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที และนางพูดด้วยน้ำเสียงร้องไห้ "เรามีเงินที่ไหน ! เจ้าเอาเงินทั้งหมดในไปไม่ใช่หรือ!"

ชายผู้นี้ค้นหาอยู่นานแต่ไม่พบเงินก้อนใหญ่ ดังนั้นเขาจึงไม่พอใจอย่างมาก

ทันทีที่เขาหันหน้าไปเห็นหลิวซุ่ยฮวา ยืนอยู่ข้างรถพร้อมกับถุงเงินอยู่ในมือ

เขายื่นมือออกไปคว้าถุงเงินแล้ววิ่งหนีไป

หลิวซุ่ยฮวากังวลมาก นางมาที่ตลาดนางรู้ว่านางจำเป็นต้องซื้อฝ้ายและต้องไปอู๋ซีเหยียนไปหาหมอ ดังนั้นนางจึงพกเงินมาสามร้อยเหรียญ

นางซื้อยาสิบชุด และซื้อผ้าสิบผืน ในกระเป๋ามีเงินเหฃือหนึ่งร้อยหกสิบ แต่ตอนนี้ถูกคน ๆ นั้นฉกไป