ภรรยานำโชคของเสนาบดี นิยาย บท 42

“เมื่อวานซีหยวนดื่มเหล้า” เธอกล่าว

ทันทีที่พูดถึงเหล้า ซีหยวนก็จำบางอย่างได้ เขาตบหน้าผากตัวเอง “ใช่แล้ว！ ข้าดื่มเหล้า！”

เมื่อพูดถึงดื่มเหล้า เขาหรี่ตาและแลบลิ้นออกมา “มันดื่มยากมาก！”

ซูจิ่วเย่ว์พูดอะไรไม่ออก “ดื่มยากเจ้ายังดื่มไปเยอะขนาดนั้น?”

อู๋ซีหยวนส่ายหัวเหมือนกลองป๋องแป๋ง “ไม่นะ ไม่นะ ซีหยวนไม่ได้ดื่มเยอะ！”

“ดื่มไปแค่แก้วเดียว！นิดเดียวเอง！” เขาชูนิ้วชี้และนิ้วกลาง และทำท่าทางเล็กน้อย

ซูจิ่วเย่ว์ฟังแล้วยิ่งรู้สึกประหลาดใจ “แก้วเดียวก็เมาขนาดนี้เลยหรือ?”

อู๋ซีหยวนยังคงส่ายหัว “ไม่รู้ ซีหยวนจำไม่ได้แล้ว”

ซูจิ่วเย่ว์รู้สึกว่าเวลานี้เธอเป็นเหมือนแม่ที่คอยเป็นกังวล อดทนและพูดเกลี้ยกล่อมว่า “วันหลังอย่าทำเยี่ยงนี้อีก ต่อไปห้ามดื่มเหล้า รู้ไหม?”

อู๋ซีหยวนกลับพูดว่า “แต่ว่าดื่มเหล้าแล้วรู้สึกอุ่นจริงๆนะ！”

ซูจิ่วเย่ว์สีหน้าไม่พอใจ “ถ้าอย่างนั้นครั้งหน้าเจ้าดื่มเหล้าอีกข้าก็จะไม่สนใจเจ้าแล้ว ปล่อยเจ้าไว้ข้างนอก ให้หมาป่ามาลากไป！”

อู๋ซีหยวนยังมีนิสัยเป็นเด็ก กลัวหมาป่าที่สุด “ไม่เอาไม่เอา！ซีหยวนกลัวหมาป่าที่สุด！ภรรยาจะทิ้งข้าไม่ได้！ข้าเชื่อฟัง！จะไม่ดื่มเหล้าอีกแล้ว”

ซูจิ่วเย่ว์จึงยอมเอ่ยปาก “แบบนี้ค่อยเชื่อฟังหน่อย ไป พวกเราควรออกไปได้แล้ว”

เทียนซิวเหนียงที่อยู่ข้างนอกบ่นตลอดตั้งแต่เช้า เป็นเพราะซูจิ่วเย่ว์หลับสนิท จึงไม่ได้ยิน

ซูจิ่วเย่ว์เพิ่งก้าวเท้าออกจากประตู นางก็วางขวานที่กำลังผ่าฟืนในมือลง เงยหน้ามองเธอ “เฮ้！ข้าขอดูหน่อยซิว่าคุณหนูบ้านไหน? เพิ่งจะนอนตื่นเวลานี้?”

ซูจิ่วเย่ว์เธอเองก็รู้ว่าไม่สมเหตุสมผล จึงหน้าแดง และรู้สึกอับอาย

หลิวซุ่ยฮวาได้ยินเสียงจากลานบ้าน ก็เดินออกมาทันที

“ครอบครัวเจ้าสอง พูดให้น้อยลงหน่อย ก่อนหน้านั้นวันไหนที่จิ่วอาไม่ตื่นเช้า? เมื่อคืนเป็นเพราะต้องดูแลซีหยวน”

เมื่อแม่สามีออกหน้าพูด เทียนซิวเหนียงได้แต่เบะปากบ่นพึมพำ และก้มหน้าผ่าฟืน

หลิวซุ่ยฮวารีบเดินเข้าไปหาอู๋ซีหยวน ยื่นมือไปแตะที่หน้าผากของเขา และถามว่า “ซีหยวน เจ้ารู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?”

อู๋ซีหยวนส่ายหัวด้วยท่าทางที่เชื่อฟัง คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงพยักหน้า