ภรรยานำโชคของเสนาบดี นิยาย บท 50

“ข้าหนีออกมาในยามค่ำคืน ในที่สุดก็เจอจิ่วยาและถูกเธอพาตัวกลับมา”

อู๋จงหยวน “……”

ในฐานะตำแหน่งขุนนางที่รับใช้ราชสำนัก สถานการณ์ของหวงฮู่เซิงผู้นี้ช่างน่าสังเวชนัก

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน อดีตจะเป็นความเจ็บปวดชั่วนิรันดร์ของหวงฮู่เซิง

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง อู๋จงหยวนก็ปริปากพูดสองคำ “เสียใจด้วย”

หวงฮู๋เซิงถอนหายใจ “ช่างเถอะ ถ้าป่าเขายังเขียวขจี ก็ไม่ต้องกลัวฟืนหมด รอให้ผ่านไปสักพักข้าค่อยกลับไป”

อู๋จงหยวนพยักหน้า นึกว่าตัวเองสามารถนอนได้แล้ว แต่หวงฮู่เซิงก็พูดต่อว่า “ขอตรวจชีพจรของเจ้าได้ไหม? ”

อู๋จงหยวนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก็ยื่นข้อมือให้เขา

หวงฮู่เซิงพับแขนเสื้อขึ้น ยื่นมือออกไปวางบนข้อมือของเขา ใช้เวลาอยู่นานกว่าจะดึงมือออก

“คุณชายน้อยสุขภาพแข็งแรงดี ไม่ต้องเป็นกังวล”

อู๋จงหยวนตอบกลับอืม ปีนขึ้นบนแท่นนอน และดึงผ้านวมมาห่ม

“นอนเถอะ”

หวงฮู่เซิงดูพื้นที่ว่างบนเตียงที่เขาเว้นไว้ให้ รู้สึกกดดันมาก นอนร่วมเตียงเดียวกับคุณชายน้อย? เขาไม่เคยกล้าแม้แต่จะคิด！

ฝั่งตรงข้ามเป็นห้องของซูจิ่วเย่ว์กับอู๋ซีหยวน ทั้งสองนอนห่มผ้าโผล่ออกมาแค่หัวเล็กๆเท่านั้น ข้างหน้าพวกเขาคือหนังสือสามเล่มที่ซูจิ่วเย่ว์นำกลับมา

อู๋ซีหยวนอยากรู้อยากเห็นมาก เอื้อมมือไปแตะหน้าปกหนังสือ สัมผัสที่หยาบพุ่งตรงเข้าไปที่ก้นบึ้งของหัวใจของเขา

เขาเงยหน้ามองซูจิ่วเย่ว์ อ้าแขนเข้าหาเธอ ผ้านวมได้หลุดออกจากตัวเขา เผยให้เห็นไหล่ที่ไม่ค่อยแข็งแรงของเขา

“ภรรยา！เจ้าใจดีมาก ข้าอยากจะกอดเจ้า！”

ซูจิ่วเย่ว์รู้สึกมึนงงเล็กน้อยกับการกระทำของเขา แต่หลังจากที่ได้ฟังเขาพูด เธอก็รู้สึกขบขันอย่างมาก

เธอก็อ้าแขนเข้าหาเขา “กอด！ซีหยวนก็ดีมากเช่นกัน ชอบซีหยวนที่สุดเลย！”

ซีหยวนกอดเธอ ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุขที่เปี่ยมล้น

แต่ในไม่ช้า อารมณ์ของเขาก็เศร้าลงอีกครั้ง

“แต่ข้าไม่รู้ว่ามันเขียนว่าอะไรบ้าง....... ”

เขาเอนหัวมาซบบนไหล่ของซูจิ่วเย่ว์ พึมพำเบาๆว่า “ภรรยา ข้าไร้ประโยชน์ใช่ไหม?”

แม้จะมีเสื้อเป็นตัวกั้น ซูจิ่วเย่ว์ก็รู้สึกถึงความไม่สบายใจของเขา ยื่นมือไปตบที่หลังของเขาเบาๆ และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ข้าก็ไม่รู้ว่าเขียนว่าอะไร งั้นข้าก็ไร้ประโยชน์เช่นกันใช่ไหม? ”

อู๋ซีหยวนส่ายหัวโดยไม่รู้ตัว และปฏิเสธอย่างกระวนกระวาย “ไม่ใช่แน่นอน！”

ซูจิ่วเย่ว์ปล่อยเขาออก หันหน้าเขาหาเขา ยื่นมือไปหยิกใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา “งั้นซีหยวนก็ไม่ใช่”