ภรรยานำโชคของเสนาบดี นิยาย บท 54

เมื่อเดินออกจากลานบ้านของตระกูลหลิว เธอไม่ต้องมองหามันทันทีที่ออกไป เธอเห็นม้าตัวสูงยืนอยู่หน้าประตูทันที

ม้าตัวนี้...มันไม่ใหญ่เกินไปเหรอ?

เมื่อตอนพบกับเจ้าหน้าที่จำนวนมากในเมืองหยงโจว ไม่มีม้าตัวไหนที่จะดูสูงไปกว่านี้อีกแล้ว

ลูกชายของเธอมีรูปร่างสูงแต่กำเนิด แต่เมื่อเขายืนอยู่ข้างม้า เขาดูตัวเล็กไปเลย

ซูจิ่วเย่ว์ก้าวไปข้างหน้าและสื่อสารกับอู๋ซีหยวน “ท่านยายป่วยหนัก และเราจำเป็นต้องขอให้อาจารย์เข้ารับการรักษา ซีหยวน เจ้าช่วยถามมันได้ไหม เพื่อดูว่ามันจะช่วยเราไปรับอาจารย์ได้ไหม?”

อู๋ซีหยวน เชื่อฟังมาก หันกลับมาและแตะตรงบริเวณหน้าของม้า "เจ้าได้ยินสิ่งที่ภรรยาของข้าพูดไหม? ท่านยายป่วย เจ้าช่วยส่งพวกเราไปหาท่านอาจารย์ได้ไหม?"

ม้าส่งเสียงกรรโชก อู๋ซีหยวนหันศีรษะแล้วมองดูแม่ของเขา "ท่านแม่! หงหงบอกว่าได้ แต่มันหิวนิดหน่อย! มันเลยไม่มีแรง"

หลิวซุ่ยฮวามีความสุขมากจนไม่มีเวลาคิดว่าทำไมลูกชายของเธอถึงเข้าใจคำพูดของม้าได้?

“ง่ายมาๆ ที่บ้านมีหญ้า”

จริงๆ แล้วพวกเขากำลังสะสมหญ้าไว้สำหรับเผาไฟในฤดูหนาวและเอาบางส่วนไปเลี้ยงม้า

หลังจากที่ม้ากินและดื่มจนเพียงพอ มันก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าและร้องครวญคราง และหลิวชุ่ยฮวาก็มีพลังมากขึ้นเช่นกัน "ดีแล้วยัง?"

อู๋ซีหยวนหันหน้าแล้วยิ้ม "อืม!"

หลิวซุ่ยฮวาถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ปัญหาคือใครจะเป็นคนไปรับ

ซูจิ่วเย่ว์และอู๋ซีหยวนไม่รู้จักสถานที่ มีเพียงหลิวซุ่ยฮวาเท่านั้นที่ไปส่งอาหารด้วยตัวเอง แต่หลิวซุ่ยฮวาไม่สามารถสื่อสารกับม้าได้

ในท้ายที่สุดอู๋ซีหยวนก็พาหลิวซุ่ยฮวาไปที่นั่น และหลิวซุ่ยฮวาก็กังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับซูจิ่วเย่ว์

“จิ่วหยา เจ้าอย่ที่นี่คนเดียวได้ไหม?”

ซูจิ่วเย่ว์รับคำ “ไม่ต้องห่วงข้า ข้าจะรออยู่ที่บ้าน”

ม้าไม่มีสายบังเหียนหรืออาน ดังนั้นจึงสามารถจับได้เฉพาะคอม้าเท่านั้น

เมื่อเห็นม้ากระโดดออกจากสนามไป ซูจิ่วเย่ว์ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวล

แม่สามีของเธออายุมากแล้ว และไม่รู้ว่าจะไหวได้หรือเปล่า

นอกจากต้ากุ้ยคนโตแล้ว หลานของตระกูลหลิว ยังมีเหล่าเอ้อร์ชางกุ้ยและลูกสาวคนเล็กชุนเหม่ยอีกด้วย

ชุนเหม่ยมีอายุมากกว่าซู่จิ่วเย่ว์สองปี ดังนั้นจึงเพิ่งหมั้นหมาย และเธอจะแต่งงานในฤดูใบไม้ผลิหน้า

เมื่อเห็นว่าซูจิ่วเย่ว์เฝ้าดูอู๋ซีหยวนและแม่ที่ไปจนลับสายตา เธอก็ถอนหายใจจากด้านข้าง "เยี่ยมมาก"

ซูจิ่วเย่ว์ได้ยินดังนั้นจึงหันไปมองเธอ "พี่สาวเป็นอะไร?"

ชุนเหม่ยยิ้มให้เธออย่างใจดี “ไม่มีอะไร ข้าเพิ่งเห็นว่าเจ้าสองคนมีความสัมพันธ์ที่ดีเช่นนี้ และข้าไม่รู้ว่าแม่สามีจะใจดีกับข้าขนาดนี้ในอนาคตหรือไม่”

หลังจากพูดอย่างนั้น เธอมองดูรูปร่างหน้าตาของซูจิ่วเย่ว์ใกล้ๆ"แต่เจ้าหน้าตาดีมาก ดังนั้นแม้ว่าเจ้าจะมีอารมณ์ไม่ดี เจ้าก็คงจะไม่สามารถเอามันความงามนี้ออกไปได้"

ซูจิ่วเย่ว์ยังเด็กเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอทำงานที่บ้านและดูแลเด็กตลอดทั้งวัน เธอทั้งคล้ำ ผอม และเธอไม่เคยคิดว่าตัวเองจะดูดีมาก

แต่ตั้งแต่เธอมาที่บ้านของตระกูลอู๋ ครอบครัวนี้ก็ใจดีกับเธอมาก เธอไม่ต้องทำงานใดๆ ถึงเธอกินเก่ง แต่เมื่อเปรียบเทียบกับเมื่อก่อนเธอสูงขึ้นและทั้งตัวของเธอก็โตขึ้นด้วย จากนั้นเธอจึงได้มีรูปลักษณ์ที่น่าประทับใจต่อหน้าทุกคน

เมื่อได้ยินคำชมของชุนเหม่ย เธอก็ก้มหน้าด้วยความเขินอายทันที "พี่สาวพูดเก่งมาก ข้าไม่ได้ดูดีเหมือนที่ท่านพูด แค่แม่สามีของข้าใจดี"

ชุนเหม่ยก็ชอบฟังคำพูดของเธอ เธอพูดเบา ๆ อยู่เสมอและดูเหมือนไม่มีอารมณ์โกรธใดๆเลย

ฟังที่เธอพูดข้าก็อดหัวเราะออกมาดังๆ ไม่ได้เลย “เจ้าแค่คิดว่าป้าข้าอารมณ์ดี พ่อข้าบอกตลอดว่าข้ามีอารมณ์เหมือนป้า ข้าดุเดือดมาก และข้าก็มีอารมณ์เหมือนไฟ จะเห็นได้ว่าอารมณ์ของป้าไม่ได้ดีขึ้นมากนัก”